WYMAGANIA SPRZĘTOWE :
Minimalne : Pentium IV 3 GHz, 1 GB RAM, karta grafiki 128 MB (GeForce 6800 lub lepsza), 9 GB HDD, Windows XP/Vista/7

OPIS GRY :
Tom Clancy’s H.A.W.X. 2 to kontynuacja dobrze przyjętej (ponad dwa miliony sprzedanych egzemplarzy), zręcznościowej gry lotniczej, sygnowanej nazwiskiem znanego amerykańskiego autora powieści sensacyjnych. Zasiadamy za sterami nowoczesnych myśliwców i uczestniczymy w podniebnych bataliach. Za wykonanie tytułu odpowiedzialne jest rumuńskie studio Ubisoftu, posiadające siedzibę w Bukareszcie.

Fabuła H.A.W.X. 2 obraca się wokół trzech głowic nuklearnych wykradzionych przez separatystów z arsenału Rosji oraz dokonanego przez nich puczu wiążącego się z przejęciem władzy przez ultranacjonalistów. Wcielamy się kolejno w trzech pilotów reprezentujących różne strony tego konfliktu. Najwięcej czasu spędzamy w skórze Amerykanina pilotując samoloty takie jak A-10, F-15, F-16, F-18 czy niewidocznego dla radarów F-22. Jako Rosjanin zasiadamy w kokpitach Su-27 czy MiG-29, a grając żołnierzem lotnictwa brytyjskiego sterujemy Harrierem i Eurofighterem. W trakcie kampanii mamy od początku dostęp tylko do niektórych samolotów i by mieć możliwość wykorzystania bardziej zaawansowanych maszyn, musimy je sobie kupić za specjalne tokeny, przyznawane za zdobyte w trakcie zabawy punkty doświadczenia.

Pod względem mechaniki Tom Clancy’s H.A.W.X. 2 to czysto zręcznościowa gra lotnicza, która z symulacją ma niewiele wspólnego. Nacisk położono nie na realizm, a na dynamiczną i efektowną akcję. W porównaniu do części pierwszej twórcy wprowadzili wiele istotnych nowości, w tym nowe typy misji. Znalazły się wśród nich m.in. próba ucieczki nieuzbrojonym samolotem, konieczność lotu na określonym pułapie czy pozostawania w strefie ochrony radarowej przed pociskami z wyrzutni SAM. Są również zadania polegające na kontrolowaniu bezzałogowych samolotów oraz zdobywaniu w ten sposób informacji na temat sił wroga. Kolejne zmiany zaszły w stylu zabawy. W pierwowzorze duża część podniebnych potyczek toczyła się na bardzo duże odległości i wymagała jedynie wybrania celu i odpalenia rakiet. Tym razem od graczy wymagane jest uczestniczenie w walce kołowej i choć przeczy to realizmowi, jednocześnie sprawia, że jesteśmy bardziej zaangażowani w to, co dzieje się na ekranie. Zabawę umilają również etapy, w których bierzemy udział w bardzo trudnym manewrze tankowania w powietrzu. Ponadto każda misja rozpoczyna się od startu (realizowanego zarówno z naziemnych lotnisk, jak i lotniskowców – w kilku przypadkach pod ciężkim ostrzałem wroga), a kończy na lądowaniu. Zadania, które w części pierwszej zaliczaliśmy pozostając cały czas w powietrzu, stanowią zdecydowaną mniejszość.

Gra oferuje zarówno zabawę solo, jak i rozgrywkę multiplayer. Co więcej, samą kampanię możemy przejść sami lub kooperacyjnie, z maksymalnie trzema kolegami. Gra automatycznie dostosowuje poziom trudności tak, by obecność żywych towarzyszy boju nie czyniła misji zbyt łatwymi. Spore usprawnienia zaszły też w rywalizacji wieloosobowej. W pierwszej części pojedynki powietrzne z ludzkim przeciwnikiem były efektowne, ale jednocześnie szybko potrafiły się znudzić. Tym razem udostępniono tryby drużynowe, które wymuszają współpracę między graczami. Dodatkową atrakcją są tereny usiane działkami przeciwlotniczymi oraz budynkami. Zbombardowanie tych celów zapewnia punkty doświadczenia, które wydajemy potem na odblokowanie lepszych maszyn.

Nie obeszło się również bez ulepszeń silnika graficznego. Mapy rozmiarami dochodzą teraz do 130 kilometrów kwadratowych, a poziom detali uległ znacznemu zwiększeniu. Akcje możemy obserwować zarówno zza samolotu (opcja dla miłośników czysto zręcznościowych klimatów), jak i z samego kokpitu. Ten drugi widok znacząco wzbogaca atmosferę zabawy i bez wątpienia przypadnie do gustu każdemu, kto chciałby zakosztować odrobiny realizmu.

OBRAZKI Z GRY :
obrazek