kino czeskie

Dusza jak kawior (2004)
Siostry Jana i Anna podczas pogrzebu ojca dowiadują się, że w wyniku jednego z jego dawnych romansów urodził im się brat Vladimir, o którego egzystencji nie miały dotąd pojęcia. Vladimir desperacko poszukuje własnej tożsamości. Najmłodsza Anna, która pragnie być piękniejsza i doskonalsza, z niecierpliwością oczekuje na swoją pierwszą miłość. Jana z kolei znajduje się na skraju załamania, próbując ratować jej rozpadające się z niewiernym mężem małżeństwo.. Elementy komiczne łączą się tutaj z dramatycznymi, a losy różnych osób przeplatają się ze sobą po to, by strzępki historii powoli ułożyły się w logiczną całość.

Indiańskie lato (1995)
Ten tragikomiczny obraz S. Gedeona, poruszający problem dorastania, zainspirowany został opowiadaniem F. S. Fitzegeralda. Spotkał się z gorącym przyjęciem u publiczności spokrewnionej generacyjnie z bohaterami. Subtelna i zamknięta w sobie Klára spędza ostatnie dni wakacji u babci na wsi w towarzystwie pewnej siebie kuzynki Marii. Związek dziewcząt przechodzi w krótkim czasie zasadnicze zmiany, a to za sprawą dwóch miejscowych chłopaków, którym Klára i Maria nie są obojętne. W końcu Klára wraca do domu. Jest uboższa o swe piękne włosy, jednak bogatsza o cenne doświadczenie.

Szkoła podstawowa (1991)
Dyrektor szkoły jest idiotą, ale nieszkodliwym, a nawet poczciwym. Jego ulubione zajęcie to ogłaszanie komunikatów i zakazów przez szkolny radiowęzeł. Komunikatów nikt nie słucha, zakazy nie są przestrzegane, lecz to jedyna chwila, która daje mu choćby namiastkę ważności. Nauczycielka Maxova zupełnie rozminęła się z możliwościami. Jeśli chwilami skupia uwagę uczniów, to tylko ze względu na intrygującą ich niewiadomą: nosi dessous czy nie. Gdy obłęd 'wyzwala' ją ze szkolnej udrękim na jej miejsce pojawia się tajemniczy pan Hnizdo podkreślający swój kult dyscypliny paramilitarnym uniformem ozdobionym pasem. Film pokazuje Czechy, które dostały kilka lat oddechu między końcem wojny a początkiem sowietyzacji.

Skrzat / Skřítek
Gatunek: Komedia, Groteska filmowa
Kraj: Czechy
Rok:2005

Bohaterami opowieści jest klasyczna rodzinka ze swoimi codziennymi kłopotami. Ojciec pracuje w rzeźni i romansuje z koleżanką z pracy, matka pracuje w supermarkecie, co specjalnie nie jest jej bliskie. Starszy syn hoduje marihuanę i zakochuje się w koleżance z klasy, zaś młodsza córka zaprzyjaźnia się ze... skrzatem.

FILM BEZ DIALOGÓW - NIE WYMAGA NAPISÓW

Miłość blondynki (1965)
Najbardziej znany film czechosłowackiej Nowej Fali, sztandarowe dzieło nurtu, zapisane w historii światowego kina. Podobnie jak inne czeskie filmy Miloša Formana zrealizowane przy udziale aktorów niezawodowych, w charakterystycznym dla reżysera tonie pogodnej kpiny z otaczającej (niekoniecznie socjalistycznej) rzeczywistości.

Młoda i naiwna Andula - pracownica sfeminizowanej fabryki na prowincji - zakochuje się w pianiście z Pragi przygrywającym na wieczorku zapoznawczym. Po spędzonej wspólnie nocy postanawia go odnaleźć w stolicy. Zdziwiony jest nie tylko chłopak...

Opowieści o zwyczajnym szaleństwie (2005)
Opowieści o zwyczajnym szaleństwie to film o poszukiwaniu szczęścia, tęsknocie za miłością, zmaganiu z samotnością i brakiem porozumienia między ludźmi. Szaleństwo staje się tu jedynym sposobem na zmierzenie się ze światem.
Bohaterami tej tragikomedii są ludzie uwikłani w dziwne związki emocjonalne. Jana wydzwania do kochanków z budki telefonicznej pod swoim domem; Petr, aby zatrzymać dziewczynę, sięga po indiańskie rytuały; Alicja i Jirí płacą postronnym ludziom, aby ich obserwowali w łóżku, bo inaczej nie mogą się kochać. Wszyscy składają się na portret zbiorowości, w której samotność stała się normą, a miłość ma coś z fast foodu - nie może trwać zbyt długo, bo następni wygłodzeni klienci czekają w kolejce.
Petr jest młodym mężczyzną, który powinien już radzić sobie ze swoim życiem. Ciągle jednak wpada w wir absurdalnych sytuacji, które skutecznie niszczą jego życie miłosne i początkowo dobrze zapowiadającą się karierę dyspozytora lotów. Z wieży nawigacyjnej ląduje za kierownicą wózka widłowego na lotniskowym terminalu przeładunkowym, a związek z ukochaną Janą zastępuje mu podglądanie sąsiadów, którzy do "tego" potrzebują widzów. Również rodzice Petra nie są standardowi. Opętana dobroczynnością matka bombarduje paczkami ze znoszoną odzieżą ofiary wojen i katastrof żywiołowych na całym świecie. Ojciec, który niegdyś dźwięcznym głosem odczytywał komentarze do socjalistycznych kronik, dziś ze wzruszającą bezradnością nie potrafi odnaleźć się w nowych, wolnych czasach. Jeden przypadkowy telefon i odrobina czarnej magii puszczają w niepohamowany ruch karuzelę komicznych sytuacji, pełnych absurdu codziennego "zwyczajnego szaleństwa".

Reżyseria Vít Klusák, Filip Remunda. Scenariusz: Filip Remunda, Vít Klusák. Zdjęcia: Vít Klusák. Czas trwania: 86 min.
Film Filipa Remundy i Vita Klusáka, studentów praskiej FAMU, który stał się w Czechach wielkim wydarzeniem nie tylko filmowym, ale przede wszystkim społecznym.
Reżyserzy w swoim filmie zaaranżowali kampanię promocyjną dla nieistniejącego supermarketu "Czeski sen". Wynajęli w tym celu specjalistów od reklamy, którzy zajęli się przygotowaniem przebiegu całej kampanii. Powstało logo supermarketu, reklamy telewizyjne i radiowe, ulotki, plakaty, a przede wszystkim wybudowano na krótko przed dniem "wielkiego otwarcia" fasadę "Czeskiego snu". Młodym filmowcom udaje się zgromadzić na podmiejskiej łące blisko 2000 ludzi. Zaczyna się "wielki bieg przełajowy" z metą w nieistniejących drzwiach nieistniejącego supermarketu.
Film odsłania kulisy pracy ludzi, którzy mają ogromny wpływ na podejmowane przez potencjalnych konsumentów decyzje. Odpowiedzialni za manipulowanie opinią publiczną są reżyserami potrzeb i pragnień.
[opis dystrybutora]

Rok diabła (2002)
Rok diabła to film, który można określić jako fabularyzowany dokument, jednak wraz z rozwojem akcji i nawarstwianiem się absurdalnych wydarzeń, widz traci rozeznanie w tym, co jest prawdą, a co fikcją. Bohaterami filmu są postaci rzeczywiste: Jaromir Nohavica, Karel Plihal, zespól folkowy "Czechomor", angielski muzyk rockowy Jaz Coleman, oraz holenderski dokumentalista Jan Holman (grany w filmie przez czeskiego filmowca Jana Prenta).
Poruszanych tematów również jest wiele: alkohol, media i ich rola w naszym życiu, dalej - wiara w Boga, kontrast anioła i diabła, problem zmiany tożsamości. Niewątpliwie jednak najważniejsza pozostaje muzyka - doskonałe tło dla metafizycznych dociekań i wędrówek bohaterów. Zelenka umiejętnie łamie reguły filmowej narracji wykorzystując szeroki repertuar środków - film jest pełen ironii, metafor, przenikających się epizodów i wszystkiego tego, co uniemożliwia jego jednoznaczną interpretację, a zbliża do doskonałej mistyfikacji.

Sex w Brnie (2003)
Pierwszy raz spotkali się na zawodach sportowych w Vyškovie.
Standa pchał kulą Olinka biegła sprinta. To była miłość od pierwszego wejrzenia. Piszą do siebie od zeszłej wiosny. Standa Pichlak jest trochę powolniejszy - uczęszczał do szkoly specjalnej. Potem uczył się na ogrodnika. Zawsze podobały
mu się kaktusy i wierzył, że będzie ich tam dużo. Ale pomylił się. Więc rzucił naukę po roku. Ma żółte papiery, 178 centymetrów wzrostu i waży 75 kilo. Najbardziej z wszystkiego lubi... swojego brata.
Olinka Šimáková, 24 lata, 166 cm, 56 kg. Ma wątpliwą urodę, nieprzeciętnie wielkie serce i duże zmartwienie z nadopiekuńczą mamusią, która bardzo się o nią martwi.
Listowna znajomość rozwinęła się na tyle, że musi dojść do kolejnego spotkania, i być może - pierwszej wspólnej nocy. Standa i Olinka chcą rozpocząć życie seksualne - wiedzą już co, nie wiedzą jednak - jak! Trochę opóźnieni w rozwoju i zdominowani przez najbliższych są dziecięco wręcz niewinni
w "tych sprawach".
Historia spotkania Standy i Olinki urozmaicona jest epizodycznymi opowiadaniami o kilkunastu godzinach z życia mieszkańców jednej z brneńskich kamienic. Mąż - masochista, którego wymaganiom nie chce i nie potrafi sprostać zdegustowana żona, kolejno - pracownica uniwersytetu, specjalistka od stosunków damsko - męskich, która wyjatkowo, jak na eksperta - psychologa, nie radzi sobie z mężczyznami,
to tylko niektóre z oryginalnych postaci. Wspólnym mianownikiem wszystkich przygód jest strach przed samotnością i pragnienie seksualnego spełnienia,
co niekoniecznie ma związek z miłością.

Powrót Idioty (1999)
Film inspirowany doskonałą powieścią Fiodora Dostojewskiego pt. "Idiota". Frantisek powraca po pobycie w szpitalu psychiatrycznym do rodziny. Przebyta kuracja zmieniła go. Jest osobą myślącą pozytywnie i w każdym aspekcie życia potafi znaleźć jakieś pozytywne elementy. Takie zachowanie niestety nie zyskuje mu akceptacji otoczenia i przez wszystkich jest nazywany idiotą.

Dzikie kwiaty
Świat "Dzikich kwiatów", to świat marzeń. Pełen magicznych stworów, wodników, upiorów, zakochanych. To świat miłości i zdrady, to kraina romantycznych chwil... Ta wspaniała romantyczna baśń powstała na podstawie siedmiu czeskich ballad niejakiego K.J. Erbena. Ich prostota formy, ludowość, przepięknie współgra z nastrojowością obrazów i muzyką. Film ten jest symfonią piękna, pełną magicznych momentów. Ludzie "o twardych głowach i umysłach" nie dojrzą tego piękna w tym filmie. Oglądając go trzeba się "zatopić", przypomnieć sobie dzieciństwo, opowieści jakimi karmili nas rodzice, dziadkowie. Takie są właśnie "Dzikie kwiaty". Czyż na przykład historia dziewczyny, która straciła ukochanego na wojnie, a ten wróciwszy do niej z zaświatów, nie jest piękna? Czyż nie wzbudza w naszych sercach uczucia odtrącenia przez tą dziewczynę symboli Boga (różańca, modlitewnika, krzyża) na rzecz narzeczonego - upiora? Piękno i mrok, światło i erotyzm: tutaj znajdziemy wszystko.