Jan Stachniuk - Mit Słowiański (Warszawa 1941).rtf
-
DAVE ALEN ( skecze o religii) -
Antoni Wacyk -
ANTY religijne -
BMW -
Breakdance - redbull Tour -
Celtowie -
chmury -
ciekawe drzewa -
ciekawe miejsca na świecie -
DERREN BROWN (potęga umysłu) -
emocji -
Final -
First round -
Ford mustang -
grafologia -
humor antykatolicki -
Jan Stachniuk -
Juliusz Słowacki -
karate -
Kosmos -
krajobraz plaży -
Książki zakazane -
Lech Leciejewicz - Normanowie -
Nancy Etcoff - Przetrwają najpiękniejsi -
Natura -
Naturalna chemia -
Naturalne leki -
Nauka angielskiego -
Nauka chorwackiego -
Nauka hiszpańskiego -
Nauka rosyjskiego -
ogólna -
Osobowości -
owoce jesieni -
Psychologia -
Quarter finals -
Rękodzieło -
Semi finals -
Świąteczno-noworoczne dziadowanie -
Świetliki -
TAK POWSTAŁA BIBLIA -
Tess Gerritsen -
Wiecej -
Wikingowie -
Witaminki -
wodospady -
Z okresu renesansu -
Zadruga -
Zieleń -
Ziołolecznictwo
Urodził się 13 stycznia 1905 r. w Kowlu na Wołyniu w rodzinie kolejarskiej. W 1930 r. ukończył Wyższą Szkołę Handlową w Poznaniu.
W 1933 roku wydał swą pierwszą książkę "Kolektywizm a naród" (łączącą w sobie idee nacjonalistyczne z gospodarką planowaną), dwa lata później ukazała się "Heroiczna wspólnota narodu". Zawarł w niej swoją wizję ustroju "zadrużnego", której celem jest "ukierunkowanie wszystkich dziedzin działalności ludzkiej na rozwój osobisty i narodowy". Nazwa "Zadruga" pochodziła od określenia starosłowiańskiej wspólnoty plemiennej. Był też autorem książki "Dzieje bez dziejów", będącej "anatomią upadku dziejowego Polski", za który winą obarczał autor katolicyzm i kontrreformację jezuicką w Polsce.
W 1937 roku założył pismo "Zadruga", które wydawał w Warszawie do 1939 roku.
W czasie wojny był członkiem Stronnictwa Zrywu Narodowego. Stachniuk walczył czynnie w szeregach AK w powstaniu warszawskim, wykazując się odwagą (odznaczony Krzyżem Walecznych, trzykrotnie ranny).
Napisany przez Stachniuka memoriał pt. "Tragifarsa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej", będący ostrą krytyką sytuacji w Polsce, doprowadził do aresztowania go w 1949 przez UB. W pokazowym procesie prokurator Beniamin Weisblech zażądał kary śmierci, jednak wyrokiem z 9 lipca 1952 roku Stachniuka skazano na 15 lat więzienia. Sąd Najwyższy wyrokiem z 24 grudnia 1953 roku zmniejszył tę karę do lat ośmiu, a po zastosowaniu amnestii kara wynosiła siedem lat. Stachniuka zesłano do jednego z najcięższych więzień, gdzie był bity i torturowany. Z niewoli wyszedł jako kaleka niezdolny do sprawnego życia. Nie powiodła się próba emigracji do Szwecji. 15 sierpnia 1963 roku zmarł w zakładzie leczniczym w Radości koło Warszawy. Został pochowany na cmentarzu na Powązkach.
Książki
* Kolektywizm a naród (1933)
* Heroiczna wspólnota narodu (1935)
* Państwo a gospodarstwo (1939)
* Dzieje bez dziejów (1939)
* Mit słowiański (1941, wydane w 2006)
* Zagadnienie totalizmu (1943)
* Człowieczeństwo i kultura (1946)
* Walka o zasady (1947)
* Wspakultura (1948)
* Droga rewolucji kulturowej w Polsce (1948, wydane w 2006)
* Chrześcijaństwo a ludzkość (1949, wydane w 1997)
* Przyszłość Słowiańszczyzny – rękopis zaginął po aresztowaniu, niepublikowana