Droga_donikąd_Mackiewicz_10.mp3

Cytat ze strony Polskiego Radia:

"Józef Mackiewicz - prozaik i publicysta - urodził się 1 kwietnia 1902 roku w Petersburgu. Jako ochotnik brał udział w wojnie przeciwko bolszewikom. Studiował filozofię na UW, tam też rozpoczął studia ornitologiczne. W latach 1922-1939 współpracował z wileńskim "Słowem". Od 1939 do 1940 był wydawcą i redaktorem tamtejszej "Gazety Codziennej". W późniejszych latach pracował fizycznie - jako drwal, robotnik i furman. W 1944 roku przebywał krótko w Warszawie, następnie przeniósł się do Krakowa, w tym czasie wydawał tajne pismo "Alarm". W styczniu 1945 dotarł do Włoch. W Rzymie znalazł zatrudnienie w Biurze Studiów 2 Korpusu. Następnie zamieszkał w Londynie a w drugiej połowie lat 50. przeniósł się na stałe do Monachium gdzie zmarł w 1985 roku. Jest autorem sześciu powieści.

Droga donikąd opublikowana została w 1955 roku. Jej akcja rozgrywa się w latach 1940-1941, głównie w okolicach Puszczy Rudnickiej. Są to "ziemie litewskie, białoruskie i polskie jednocześnie, zjednoczone w przeszłości i pokłócone współcześnie". Ziemie, na których spotykają się różne kultury i wyznania. Rozpoczyna się właśnie sowietyzacja kraju. Szaleje komunistyczna propaganda i stalinowski terror. NKWD robi generalne porządki, dokonując aresztowań i deportacji ludności polskiej. Mackiewicz pokazuje rozmaitość postaw wobec okupanta. Obszar względnej swobody kurczy się z każdym dniem. W finale bohaterowie powieści, Paweł i Marta, ruszają w nieznane, uciekają "donikąd", w poczuciu beznadziejności. Na uwagę zasługuje w powieści obraz przyrody - wiekowej i surowej. Na naszej antenie powieść, opublikowaną przez londyńskie wydawnictwo Kontra, czyta Mariusz Benoit."