Ireneusz Zjeżdżałka

IRENEUSZ ZJEŻDŻAŁKA

Urodzony w 1972 we Wrześni, zmarł 25 lipca 2008 roku. Fotograf, od roku 2002 członek Związku Polskich Artystów Fotografików, krytyk i redaktor naczelny (od 2003) "Kwartalnika Fotografia". Absolwent poznańskiej Akademii Rolniczej. Początkowo zajmował się fotografią przyrodniczą. Debiutował w końcu lat 90. na 8. Krajowym salonie fotografii artystycznej "Żary" '98" (Żary) i X Biennale fotografii górskiej w Jeleniej Górze.

W latach 1998-2003 pracował jako kurator w galerii "pf" w Poznaniu. W latach 1999-2001 zrealizował cykl Mały atlas mojego miasta (składający się z kilkudziesięciu czarno-białych fotografii kontaktowych 6x9 cm, wykonanych przedwojenną kamerą) pokazany w Poznaniu (Fotoplastykon, 2001) i w Garbsen (Rathaus, 2004). To rodzaj dokumentu odwołujący się do doświadczeń Andrzeja L. Lecha i Bogdana Konopki, ale poszukujący innych, bardziej melancholijnych obrazów rzeczywistości, często o rytmicznej i zgeometryzowanej kompozycji zdjęć. Artysta głęboko wnika w nastrój polskiej prowincji analizując jej nową atmosferę duchową. Druga wystawa, jaką pokazał Zjeżdżałka to zestaw portretów Bez atelier inspirowany setną rocznicą strajku dzieci z Wrześni, a zaprezentowany w Muzeum Dzieci Wrzesińskich (Września, 2001).

W 2002 roku brał udział m.in. w wystawach: Sceny przydrożne - ciąg dalszy wspólnie z Marcinem Andrzejewskim, Maciejem Szymanowiczem i Waldemarem Śliwczyńskim (Mała Galeria GTF, Gorzów Wielkopolski) i Trzy razy fotografia z Andrzejem Jerzym Lechem i Waldemarem Śliwczyńskim (Muzeum Regionalne, Września). Wraz z Marcinem Myszkiewiczem wydał tomik Mały atlas mojego miasta (Września 2003) zawierający poezję haiku Myszkiewicza oraz własne zdjęcie, które działają na zasadzie kontrapostu do haiku. W 2003 roku brał udział w głośnej wystawie Fotorealizm (Galeria Zderzak, Kraków) oraz Widzialne a niewidzialne (III Biennale Fotografii, Galeria ABC, Poznań). W katalogu wystawy Fotorealizm napisał:

"Zawsze moją uwagę przyciągały miejsca zawierające w sobie skumulowany czas. I choć raczej unikałem bezpośredniej obecności człowieka, to jednak zawsze pojawiał się jakiś jego ślad."

Na festiwalu filmowym Prowincjonalia we Wrześni (2003) odbyła się ekspozycja jego projektu Inwentaryzacja, który jest zapisem prac rozbiórkowych zakładu Stokbet, prowadzonych na przestrzeni kilku lat. Od 2000 roku tworzy cykl Sedymantacja, a od 2004 roku podejmuje pierwsze próby z kolorem. Pomimo niedużego stażu artystycznego jest jednym z najciekawszych dokumentalistów polskich, jacy pojawili się w ostatnich latach, odwołującym się do tradycji polskiej fotografii lat 80. i 90. z kręgu "fotografii elementarnej" i "szkoły jeleniogórskiej".

źródło:

www.culture.pl

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder