Ośmierci Józefa Stalina.doc

Wisława cała prawda
 
 
W 1948 r. gdy podziemie zbrojne i polityczne zostało już właściwie rozbite, a opór przeciwko komunistycznym rządom zdławiony, jedyną siłą wytrwale przeciwstawiającą się sowietyzacji państwa i narodu pozostał Kościół katolicki, z którym władze podjęły bezwzględną walkę.
Działania Urzędu Bezpieczeństwa były koordynowane z propagandowymi, aby tym skuteczniej uderzać w duchownych. Szczególnie eksponowanym zarzutem były oskarżenia o szpiegostwo na rzecz Watykanu i państw imperialistycznych.

Przeciw polskim księżom wytaczano pokazowe procesy sfingowane przez NKWD oraz przez wymiar sprawiedliwości całkowicie podległy rozkazom z Moskwy.

Jednym z przykładów wydarzeń tamtych czasów był proces 4 księży Kurii krakowskiej i 3 osób świeckich, oskarżonych o działalność szpiegowską. Proces toczył się przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Krakowie od 21 do 26 stycznia 1953 r. w hali fabrycznej Zakładów im. Szadkowskiego. Zebrali się tu aktywiści partii i komunistycznych młodzieżówek, dla celów propagandowych kręcono film „Dokumenty zdrady”.

Proces miał na celu skompromitowanie duchownych Kurii Krakowskiej. Oskarżanych podejrzewano o kontakty i działalność na rzecz Stanów Zjednoczonych. Śledztwo nadzorował dyrektor departamentu śledczego ministerstwa bezpieczeństwa publicznego, oficer NKWD, pułkownik Józef Różański. Rozprawą kierował pułkownik Wojska Polskiego, Mieczysław Widaj, w latach 1945-1953 odpowiedzialny za skazanie na śmierć 106 żołnierzy podziemia niepodległościowego.

W dniu 27 stycznia 1953 r. sąd ogłosił wyrok, skazując na karę śmierci księży: Józefa Lelitę ps. “Szymon” - wikarego w Rabce Zdroju, kapelana Narodowej Organizacji Wojskowej, Michała Kowalika ps. „Wołodyjowski” oraz Edwarda Chachlicę ps. „Artur”.

Na karę więzienia skazano: ks. Franciszka Szymonka z Rabki – na dożywocie, ks. Modesta Wita Brzyckiego, notariusza Kurii metropolitalnej – na 15 lat więzienia, ks. Jana Pochopienia, notariusza Kurii metropolitalnej – na 8 lat więzienia, Stefanię Rospond z Kongregacji Żywego Różańca Dziewcząt – na 6 lat więzienia.

W lutym 1953 r., gdy księża oczekiwali w celach śmierci na wykonanie wyroku, grupa literatów krakowskich, wśród których była przyszła noblistka, Wisława Szymborska, podpisała i przekazała komunistycznym władzom haniebną “Rezolucję Związku Literatów Polskich w Krakowie w sprawie procesu krakowskiego” popierającą te wyroki.