19 - Jezioro łabędzie - wykonanie American Ballet Theater.avi

Jezioro łabędzie (ros. Лебединое oзеро franc. Le Lac des Cygnes, ang. The Swan Lake, niem. Der Schwanensee, wł. Il lago dei cigni) – balet klasyczny w trzech aktach.
* libretto: Władimir Biegiczew i Wasilij Gelcer
* muzyka: Piotr Czajkowski
* choreografia: Marius Petipa i Lew Iwanow
* scenografia: Iwan Andriejew, Michaił Boczarow i Heinrich Levgot
Prapremiera Jeziora łabędziego miała miejsce w Teatrze Bolszoj w Moskwie 20 lutego 1877. Polska premiera odbyła się 30 grudnia 1900 w Teatrze Wielkim w Warszawie.
Postacie
* Odetta - dziewczyna zaklęta w królową (lub księżniczkę) łabędzi
* książę Zygfryd
* księżna, matka Zygfryda
* Benno - przyjaciel księcia Zygfryda
* Rotbart - zły czarownik
* Odylia - córka Rotbarta
* Wolfgang - opiekun księcia Zygfryda
* nadworny błazen
* przyjaciele księcia, dziewczęta zaklęte w łabędzie, goście na dworze książęcym, sześć młodych panien, młodzież wiejska.
Akt I
Obraz 1.
Dworska biblioteka. Książę wraz z rówieśnikami ze szkoły wojskowej i z przyjacielem Bennem oczekuje na przybycie matki. Z okazji pełnoletności syna panująca księżna wręcza mu rodowy medalion. Oznajmia też Zygfrydowi, że nazajutrz podczas balu powinien wybrać przyszłą żonę spośród zaproszonych księżniczek. Zygfryd zgadza się w pośpiechu, bowiem przyjaciele wraz z okolicznymi wieśniakami przygotowują dla niego wesołą zabawę w dworskim parku. Wszyscy tańczą, panuje beztroska atmosfera. Także generał, nauczyciel księcia i innych kadetów, ulega ogólnemu nastrojowi zapominając o tym, że księżna nakazała mu troszczyć się o syna. Wraz z zapadającym zmierzchem pojawia się Zły Duch. Zwabia on księcia nad jezioro, gdzie przyjmuje postać nocnego ptaka – puchacza. Tutaj dokona się los Zygfryda.
Obraz 2.
Nad brzegiem jeziora książę spotyka dziewczynę-łabędzia i zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. To Odetta zaklęta w łabędzia przez czarnoksiężnika. Jeśli ktoś poprzysięgnie jej prawdziwą miłość, wówczas zgubne czary stracą swoją moc i zarówno ona, jak i towarzyszące jej dziewczęta-łabędzie wrócą na zawsze do ludzkiej postaci. Oczarowany urodą Odetty, książę przysięga jej wieczną miłość.
Akt II
Trwa bal wydany przez księżnę-matkę. Przybywają zaproszeni goście, a wśród nich księżniczki: węgierska, neapolitańska, hiszpańska, rosyjska i polska. Wreszcie pojawia się spóźniony Zygfryd. Jest nadal pod wrażeniem spotkania z Odettą i księżniczki nie robią na nim większego wrażenia. Nagle rozlegają się fanfary obwieszczając przybycie nieoczekiwanych gości. To czarnoksiężnik Rotbart z córką Odylią, łudząco podobną do Odetty. Pod wpływem czarów Zygfryd przysięga miłość Odylii, skazując w ten sposób Odettę na wieczne cierpienie. Gdy uświadamia sobie okrutną ironię losu, pełen niezmiennej miłości do Odetty, biegnie nad jezioro.
Akt III
Nocą nad brzegiem jeziora Zły Duch pod postacią puchacza chełpi się swym zwycięstwem nad dobrem. Dziewczęta-łabędzie oczekują na Odettę, która pojawia się załamana, przygotowana na najgorsze. Zły Duch wie, że dziewczęta czerpią siłę ze swych ludzkich postaci. Próbuje więc zebrać je razem, aby ponownie zamienić w ptaki. W tym momencie nadbiega Zygfryd i ku swemu przerażeniu odnajduje Odettę na wpół żywą. Słowami miłości i skruchy przywraca ją do życia. Wszystkimi siłami próbują oboje przeciwstawić się złemu losowi. Odetta czuje, że tylko śmierć może ich połączyć. Rzuca się ze skały, a książę podąża za nią. Wzburzone śmiercią Odetty i Zygfryda dziewczęta-łabędzie topią swego prześladowcę i wznoszą się ku niebu śladem Odetty i Zygfryda. Noc rządzi się jednak swoimi prawami i znów pojawia się Zły Duch łaknący nowej ofiary.

Źródło: "http://pl.wikipedia.org/wiki/Jezioro_Łabędzie"

Poniżej nagranie telewizji PBS z 2005 r. "Jeziora łabędziego" w wykonaniu American Ballet Theatre.
Główne role tańczą:
Gillian Murphy - Odetta i Otyliia (podwójna rola) oraz wielki Angel Corella - ksiązę Zygfryd.

American Ballet Theatre, reprezentacyjny zespół baletowy, założony 1940 w Nowym Jorku pod dyrekcją L. Chase, która w latach 1938-1939 była solistką baletu M.M. Mordkina. Tancerze z tego zespołu stanowili trzon Ballet Theatre (pierwotna nazwa), obecna nazwa w użyciu od 1957. American Balet Theatre dał początek tradycjom amerykańskiego teatru tańca, a zasłynął dzięki choreografii A. de Mille’a i J. Robbinsa (Rodeo A. Coplanda, 1942 i Fancy Free L. Bernsteina, 1944).
Zespół skupia wielu wybitnych tancerzy, jak: M.N. Barysznikow, E. Bruhn, C. Fracci, N.R. Makarowa, R. Nuriejew, oraz wybitnych choreografów, jak F. Ashton, A. Tudor, A. Howard, B. Cullberg. Często występował również w Europie, m.in.: w Wielkiej Brytanii (1953), w Polsce (1958).