Palety - Paul Gaugin_zwiastun.avi
-
▣ Pamięć obozów -
►Artyści sceny PL -
1917.Imigrant -
1921.Brzdąc -
1925.Gorączka złota -
1925.Na Zachód -
1926.Buster Bokserem -
1927.Generał -
1928.Cyrk -
1928.Nie zatrzymasz męża w domu -
1930.Pod dachami Paryża -
1931.Światła wielkiego miasta -
1932.Człowiek z blizną -
1932.The Island Of Lost Souls -
1933.Królowa Krystyna -
1936.Dzisiejsze czasy -
1940.Dyktator -
1942-Orzeł Kaukazu -
1943.Sahara -
1943.Spacer z Zombi -
1943.Wesoły sublokator -
1952.Światła rampy -
1958.Ósmy dzień tygodnia -
1990.Hamlet -
2000.Patriota -
2012.Biały tygrys -
2014.Źródło Nadziei -
2019.Boże Ciało -
Artyści sceny polskiej -
Asyż -
Ciemności skryją ziemię -
Feliks Koneczny -
Filmy -
KINO -
Kino_impresjonistyczne -
Leszno -
Mazowiecka -
Moniuszki -
Polacy na Syberii (2005) -
Saski pl -
Sienkiewicza -
Świętokrzyska -
Trzech Krzyży pl -
Ujazdowskie al -
Unii Lubelskiej pl -
Warecki pl -
Warszawa -
Wolska -
Zielna -
Żelaznej Bramy pl
- Cykl filmów dokumentalnych poświęconych sztuce malarskiej. Jest to produkcja francuskiej siódemki (la Sept), ARTE France, publicznej telewizji francuskiej (FR3) i Muzeum Luwru. W latach 1989 do 2003 zrealizowano 51 odcinków, a każdy z nich poświęcono innemu dziełu. Pomysłodawcą, autorem komentarza i reżyserem jest Alain Jaubert, krytyk i znawca historii sztuki, muzykolog. Komentarz jest precyzyjny i starannie udokumentowany. Charakteryzuje go precyzja, oszczędność, czy wręcz surowość. Przedstawiane obrazy i malowidła zostały poddane wnikliwej analizie we wszystkich ich komponentach takich jak forma, treść, kompozycja, faktura, perspektywa, światło i znaczenie symboli. Słowo autorskie porusza także wszelkie inne kwestie służące zrozumieniu i znaczeniu dzieł, jak techniki malarskie, czy zastosowanie/użycie kolorów i pigmentów, czy sprawy dotyczące renowacji dzieła. Imponuje lista konsultantów (ujęta w napisach końcowych), których praca złożyła się na powstanie cyklu. Alain Jaubert traktuje każde dzieło w sposób rzeczowy. Oszczędność środków widoczna jest także w sposobie użycia kamery. Jej oko pokazuje z jednej strony plan ogólny, z drugiej koncentruje się na szczegółach, śledzi prowadzenie geometrycznych linii światła lub zajmuje się perspektywą. Przejrzystość realizacji obrazu ułatwia prześledzenie szczegółów wybranych postaci lub grup postaci. Taka realizacja filmu sprawia, że komentarz jest wolny od powierzchowności, nie zawiera określeń pseudopoetyckich, czy sformułowań o charakterze pochwalnym. Znakomicie dobrana muzyka, w najlepszym światowym wykonaniu, dopełnia tekst i obraz. Jest to oczywiście pewien określony sposób, zapewne jeden z wielu, służący przedstawieniu dzieła malarskiego. Alain Jaubert to dziennikarz, krytyk sztuki, muzykolog, reżyser, producent telewizyjny związany z francuską siódemką (La Sept), a następnie z ARTE France. Nauczał w Wyższej Szkole Sztuk Wzornictwa Użytkowego (l’Ecole des Arts Decoratifs). Zrealizował szereg filmów dokumentalnych, między innymi dla Narodowego Instytutu Sztuk Audiowizualnych (L’Institut National de l’Audiovisuel, INA) i francuskiej telewizji publicznej FR 3. W Narodowym Centrum Badań Naukowych (Centre national de la recherche scientifique, CNRS) wydał szereg publikacji dotyczących, m. in. takich postaci jak Jorge Luis Borges, Umberto Ecco, Octavio Paz, Ren Girard, Vargas Llosa. Produkcje telewizyjne Alaina Joberta poruszają najczęściej tematy z historii współczesnej i historii literatury. Na szczególną uwagę zasługują filmy dokumentalne poświęcone Henri Michaux i Robertowi Musilowi. Jobert jest także autorem esejów oraz dwu powieści "Dolina Ra" ("Val Paradise") i "Noc w Pompejach" ("Une nuit Pompei").