Juliette Gréco - Une Collection des 62 Meilleures Chansons - by PAOTA.rar
-
▣ Pamięć obozów -
►Artyści sceny PL -
1917.Imigrant -
1921.Brzdąc -
1925.Gorączka złota -
1925.Na Zachód -
1926.Buster Bokserem -
1927.Generał -
1928.Cyrk -
1928.Nie zatrzymasz męża w domu -
1930.Pod dachami Paryża -
1931.Światła wielkiego miasta -
1932.Człowiek z blizną -
1932.The Island Of Lost Souls -
1933.Królowa Krystyna -
1936.Dzisiejsze czasy -
1940.Dyktator -
1942-Orzeł Kaukazu -
1943.Sahara -
1943.Spacer z Zombi -
1943.Wesoły sublokator -
1952.Światła rampy -
1958.Ósmy dzień tygodnia -
1990.Hamlet -
2000.Patriota -
2012.Biały tygrys -
2014.Źródło Nadziei -
2019.Boże Ciało -
Artyści sceny polskiej -
Asyż -
Ciemności skryją ziemię -
Feliks Koneczny -
Filmy -
KINO -
Kino_impresjonistyczne -
Leszno -
Mazowiecka -
Moniuszki -
Polacy na Syberii (2005) -
Saski pl -
Sienkiewicza -
Świętokrzyska -
Trzech Krzyży pl -
Ujazdowskie al -
Unii Lubelskiej pl -
Warecki pl -
Warszawa -
Wolska -
Zielna -
Żelaznej Bramy pl
FILM DOKUMENTALNY (Juliette Gréco - Je suis comme je suis),
Francja, 2009
Dokumentalna biografia kobiety, która stała się symbolem francuskiej bohemy. Znajoma Jeana-Paula Sartre'a, Milesa Davisa, Borisa Viana, Jeana Cocteau i Serge'a Gainsbourga w 2011 roku skończyła 84 lata i postanowiła opowiedzieć o swoim życiu. Urodzona w 1927 roku w Montpellier, jako nastolatka brała udział w ruchu oporu. Po wojnie związała swoją przyszłość ze sceną i poezją śpiewaną. W latach 40. i 50. XX wieku jej znakiem rozpoznawczym stała się czarna suknia i długie, proste czarne włosy. Przypisywano jej udział w licznych skandalach i starano się zdeprecjonować jako artystkę. W filmie francuska pieśniarka opowiada o swojej walce z krzywdzącymi ją opiniami i brakiem uznania. Mówi również, o tym, jak radzi sobie z upływem czasu i starością.
Dokumentalna biografia kobiety, która stała się symbolem francuskiej bohemy. Znajoma Jeana-Paula Sartre'a, Milesa Davisa, Borisa Viana, Jeana Cocteau i Serge'a Gainsbourga w 2011 roku skończyła 84 lata i postanowiła opowiedzieć o swoim życiu. Urodzona w 1927 roku w Montpellier, jako nastolatka brała udział w ruchu oporu. Po wojnie związała swoją przyszłość ze sceną i poezją śpiewaną. W latach 40. i 50. XX wieku jej znakiem rozpoznawczym stała się czarna suknia i długie, proste czarne włosy. Przypisywano jej udział w licznych skandalach i starano się zdeprecjonować jako artystkę. W filmie francuska pieśniarka opowiada o swojej walce z krzywdzącymi ją opiniami i brakiem uznania. Mówi również, o tym, jak radzi sobie z upływem czasu i starością.
Miasto 44 MIASTO 44
Film "Miasto44" to opowieść o młodych, pełnych życia i namiętności warszawiakach. Żyją tak, jakby każdy ich dzień miał się okazać tym ostatnim. Nie wynika to jednak z nadmiernej brawury czy młodzieńczej lekkomyślności - taka postawa jest czymś naturalnym w otaczającej ich rzeczywistości. Głównych bohaterów filmu poznajemy na krótko przed wybuchem Powstania. Konspiracja to dla nich nie tylko patriotyczny obowiązek, ale i młodzieńcza przygoda, okazja do zabłyśnięcia przed rówieśnikami, zaimponowania dziewczynom. Na podziemnych szkoleniach romansują, popisują się, snują plany. Nie wiedzą, że nadchodzące lato będzie dla nich prawdziwym egzaminem życia. Nie wiedzą, że Historia ma wobec nich pewne plany... Połączeni przyjaźnią bohaterowie "Miasta44" tworzą jeden z najodważniejszych powstańczych oddziałów. Stają się świadkami poświęcenia czy bohaterstwa, ale także okrucieństwa, zdrady i zbrodni. Uczą się miłości i poznają, czym jest nienawiść. Wbrew woli otrzymują od Historii krwawą i brutalną lekcję dojrzewania. [opis dystrybutora kino] Akcja filmu rozpoczyna się tuż przed wybuchem powstania warszawskiego 1 sierpnia 1944 roku. Film opowiada o grupie związanych ze sobą przyjaciół, którzy przemierzają stolicę w czasie trwania walk powstańczych. Stefan pracuje w fabryce Wedla i utrzymuje matkę oraz młodszego brata, codziennie doznaje upokorzeń od Niemców. W czasie konspiracyjnych spotkań Stefanem zaczynają się interesować Kama i Biedronka. Młodzi szybko przekonają się, że historia zweryfikuje ich marzenia.
Film określany przez twórców jako "pierwszy na świecie fabularny dramat wojenny non-fiction", zmontowany w całości z materiałów dokumentalnych, opowiadający o tytułowym wydarzeniu poprzez historię dwóch młodych reporterów, świadków powstańczych walk. Film wykorzystuje autentyczne kroniki filmowe z sierpnia 1944 roku.