IMGP1255a.jpg

Download: IMGP1255a.jpg

Pobierz

0,58 MB

(1024px x 680px)

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

maanda

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Bóbrka. - W lesie otaczającym wioskę od niepamiętnych czasów pojawiały się na powierzchni ziemi wycieki czarnej mazi, którą mieszkańcy nazywali dziegciem lub olejem skalnym. Gęsty czarny płyn wypełniał naturalne zagłębienia, spływał też wraz z wodą trzema potoczkami wypływającymi z okolicznych wzgórz. Tu także znajdowały się źródła wód mineralnych, które wypływały wraz z gazem i ropą, tworzyły małe fontanny i spływały do pobliskich potoków. Okoliczna ludność zbierała tę tajemniczą czarną maź, a odkrywając jej właściwości - wykorzystywała dla celów leczniczych zwierząt, jako środka konserwującego drewno i żelazo, do smarowania osi wozów, do oświetlania w pochodniach i kagankach. Nie znano wówczas budowy geologicznej tego regionu, nie wiedziano, że te tajemnicze wycieki ropy, wody i gazu pochodzą z piaskowców roponośnych, wychodzących z głębi ziemi na powierzchnię w okolicach lasów bobrzeckich. Ten stan niewiedzy trwał prawie do końca XIX wieku i dopiero późniejsze badania pozwoliły poznać budowę geologiczną całego fałdu bobrzeckiego i wyjaśnić te tajemnicze zjawiska. Nie znano też innych cennych właściwości ropy jako surowca przemysłowego, który zmienił oblicze świata. Trzeba więc było historycznego, a zarazem szczęśliwego przypadku spotkania się trzech ludzi, których wiedza, upór, patriotyzm i zaangażowanie zaowocowały powstaniem pierwszej w świecie zorganizowanej kopalni ropy naftowej i zapoczątkowały rozwój światowego przemysłu naftowego. Ludźmi tymi byli: Ignacy Łukasiewicz, Tytus Trzecieski i Karol Klobassa-Zrencki. Są dziś uznawanymi założycielami pierwszej w świecie kopalni ropy w Bóbrce i pionierami światowego przemysłu naftowego.

Tytus Trzecieski - filozof, rolnik i górnik z wykształcenia, właściciel kopalń rud i majątku ziemskiego, zamieszkały w pobliskiej Polance, z pomyślnym skutkiem stosował do leczenia owiec ropę zbieraną w bobrzeckim lesie i dostarczaną mu przez tzw. dziegciarzy. Jego zainteresowanie nie ograniczyło się tylko do wykorzystania ropy jako środka leczniczego, lecz poszukiwał także możliwości wykorzystania jej do innych celów. W 1854 r. zabiera ze sobą próbki ropy i wyjeżdża do Lwowa poszukując tam bezskutecznie możliwości jej szerszego wykorzystania. Uzyskuje jednak informację i poradę aby sprawą zainteresować Ignacego Łukasiewicza, który w tym czasie przeniósł się ze Lwowa do Gorlic. Nawiązuje zatem kontakt z Łukasiewiczem, przedkłada próbki ropy i informuje o bogatych wyciekach oleju skalnego w lasach bobrzeckich. Łukasiewicz, który już znał wartość tego surowca, (uzyskał bowiem w 1853 roku patent na destylację ropy), po wysłuchaniu informacji wyrzekł słowa, które w niedalekiej przyszłości miały się spełnić: Przywozisz pan ze sobą miliony. Ten płyn to przyszłe bogactwo kraju, to dobrobyt i pomyślność dla jego mieszkańców, to nowe źródło zarobków dla biednego ludu i nowa gałąź przemysłu, która obfite zrodzi owoce.
Tytus Trzecieski przekonuje Łukasiewicza do podjęcia na terenach lasów bobrzeckich prac poszukiwawczych, zbierania i wykorzystania tego złotodajnego płynu. Udaje się do Karola Klobassy-Zrenckiego, właściciela lasów bobrzeckich zamieszkałego w pobliskim Zręcinie, z propozycją wspólnego zorganizowania prac poszukiwawczych. Klobassa nie wykazuje jednak zainteresowania udziałem w przedsięwzięciu, nie wierząc w skuteczność tych prac. Zezwala jednak bezinteresownie Trzecieskiemu i Łukasiewiczowi na prowadzenie robót przez okres 4 lat. Trzecieski wnosi niezbędny kapitał, a Łukasiewicz przejmuje zarządzenie i nadzór nad robotami górniczymi oraz przeróbką ropy.

Tak więc w roku 1854 została zorganizowana pierwsza w świecie kopalnia ropy naftowej. W roku tym powstała również pierwsza spółka kooperacyjna oparta na umowie ustnej. Dla upamiętnienia tego wydarzenia Ignacy Łukasiewicz wzniósł potem (4.11.1872) w miejscu kipiącego źródła zwanego Wrzanką obelisk z tablicą, na której wyryte są słowa: DLA UTRWALENIA PAMIĘCI ZAŁOŻONEY KOPALNI OLEYU SKALNEGO W BÓBRCE W 1854 r. - I. ŁUKASIEWICZSkansen

Muzeum Przemysłu Naftowego im. Ignacego Łukasiewicza w Bóbrce jest obiektem unikalnym w skali światowej. Na tym skrawku polskiej ziemi narodziła się gałąź przemysłu, która w II połowie XIX w. popchnęła świat w kierunku niebywałego dotąd rozwoju cywilizacyjnego.
Jest rzeczą niezaprzeczalną, że podwaliny pod ten niespotykany rozwój dał Polak Ignacy Łukasiewicz, a Polska stała się kolebką przemysłu naftowego.

Ocalić od zniszczenia i zapomnienia, zgromadzić i otoczyć opieką rzeczowe dokumenty rozwoju przemysłu naftowego, wyeksponować i pokazać młodym pokoleniom, całemu polskiemu społeczeństwu ogromny naukowy i przemysłowy dorobek polskich nafciarzy - taka idea leżała u podstaw zorganizowania Skansenu - Muzeum Przemysłu Naftowego. Cel ten najlepiej mógł być spełniony na terenie czynnej do dziś, najstarszej w świecie kopalni ropy naftowej w Bóbrce.
Zachowały się tam bowiem autentyczne obiekty i dokumenty - świadectwa historii rozwoju przemysłu naftowego od jego narodzin po dzień dzisiejszy

Inne pliki do pobrania z tego chomika

IMGP1228a.jpg