-
13 -
129 -
208360 -
1732
210311 plików
47,39 GB
Tytus Trzecieski - filozof, rolnik i górnik z wykształcenia, właściciel kopalń rud i majątku ziemskiego, zamieszkały w pobliskiej Polance, z pomyślnym skutkiem stosował do leczenia owiec ropę zbieraną w bobrzeckim lesie i dostarczaną mu przez tzw. dziegciarzy. Jego zainteresowanie nie ograniczyło się tylko do wykorzystania ropy jako środka leczniczego, lecz poszukiwał także możliwości wykorzystania jej do innych celów. W 1854 r. zabiera ze sobą próbki ropy i wyjeżdża do Lwowa poszukując tam bezskutecznie możliwości jej szerszego wykorzystania. Uzyskuje jednak informację i poradę aby sprawą zainteresować Ignacego Łukasiewicza, który w tym czasie przeniósł się ze Lwowa do Gorlic. Nawiązuje zatem kontakt z Łukasiewiczem, przedkłada próbki ropy i informuje o bogatych wyciekach oleju skalnego w lasach bobrzeckich. Łukasiewicz, który już znał wartość tego surowca, (uzyskał bowiem w 1853 roku patent na destylację ropy), po wysłuchaniu informacji wyrzekł słowa, które w niedalekiej przyszłości miały się spełnić: Przywozisz pan ze sobą miliony. Ten płyn to przyszłe bogactwo kraju, to dobrobyt i pomyślność dla jego mieszkańców, to nowe źródło zarobków dla biednego ludu i nowa gałąź przemysłu, która obfite zrodzi owoce.
Tytus Trzecieski przekonuje Łukasiewicza do podjęcia na terenach lasów bobrzeckich prac poszukiwawczych, zbierania i wykorzystania tego złotodajnego płynu. Udaje się do Karola Klobassy-Zrenckiego, właściciela lasów bobrzeckich zamieszkałego w pobliskim Zręcinie, z propozycją wspólnego zorganizowania prac poszukiwawczych. Klobassa nie wykazuje jednak zainteresowania udziałem w przedsięwzięciu, nie wierząc w skuteczność tych prac. Zezwala jednak bezinteresownie Trzecieskiemu i Łukasiewiczowi na prowadzenie robót przez okres 4 lat. Trzecieski wnosi niezbędny kapitał, a Łukasiewicz przejmuje zarządzenie i nadzór nad robotami górniczymi oraz przeróbką ropy.
Tak więc w roku 1854 została zorganizowana pierwsza w świecie kopalnia ropy naftowej. W roku tym powstała również pierwsza spółka kooperacyjna oparta na umowie ustnej. Dla upamiętnienia tego wydarzenia Ignacy Łukasiewicz wzniósł potem (4.11.1872) w miejscu kipiącego źródła zwanego Wrzanką obelisk z tablicą, na której wyryte są słowa: DLA UTRWALENIA PAMIĘCI ZAŁOŻONEY KOPALNI OLEYU SKALNEGO W BÓBRCE W 1854 r. - I. ŁUKASIEWICZSkansen
Muzeum Przemysłu Naftowego im. Ignacego Łukasiewicza w Bóbrce jest obiektem unikalnym w skali światowej. Na tym skrawku polskiej ziemi narodziła się gałąź przemysłu, która w II połowie XIX w. popchnęła świat w kierunku niebywałego dotąd rozwoju cywilizacyjnego.
Jest rzeczą niezaprzeczalną, że podwaliny pod ten niespotykany rozwój dał Polak Ignacy Łukasiewicz, a Polska stała się kolebką przemysłu naftowego.
Ocalić od zniszczenia i zapomnienia, zgromadzić i otoczyć opieką rzeczowe dokumenty rozwoju przemysłu naftowego, wyeksponować i pokazać młodym pokoleniom, całemu polskiemu społeczeństwu ogromny naukowy i przemysłowy dorobek polskich nafciarzy - taka idea leżała u podstaw zorganizowania Skansenu - Muzeum Przemysłu Naftowego. Cel ten najlepiej mógł być spełniony na terenie czynnej do dziś, najstarszej w świecie kopalni ropy naftowej w Bóbrce.
Zachowały się tam bowiem autentyczne obiekty i dokumenty - świadectwa historii rozwoju przemysłu naftowego od jego narodzin po dzień dzisiejszy
- sortuj według:
-
- 0,63 MB
- 26 sie 11 22:13
-
0 -
23 -
0 -
0
23 plików
12,42 MB