Maufrais Raymond - Zielone piekło.Pdf
Pobierz2,37 MB
„Chcę odnaleźć trzy plemiona ludożerców, a także członków innych 51 dzikich plemion, których ślad zaginął ponad 60 lat temu”.
To zdanie, wypowiedziane przez Raymonda Maufraisa, drukowało wiele czasopism opisujących jego fascynującą przygodę. W wieku dziewiętnastu lat wyruszył w głąb brazylijskiej puszczy, biorąc udział w wyprawie, której celem było poznanie życia i obyczajów pierwotnych szczepów indiańskich z Mato Grosso. Trzy lata później samotnie podjął się niezwykle ryzykownego zadania. Chciał przedostać się przez dżunglę Gujany do masywu górskiego Tumuc-Humac. Ślad po nim zaginął. Nad brzegiem rzeki Tamouri znaleziono opuszczony biwak i dziennik Raymonda, który, wraz z przejmującą relacją autora z podróży do Mato Grosso, został wydany pod tytułem „Zielone piekło”.
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
-
Backman Elina -
Bass Jefferson -
Belsham Alison -
Billingham Mark -
Bonda Katarzyna -
Browder Bill -
Bryndza Robert -
Carlsson Christoffer -
Ceder Camilla -
Coben Harlan -
Dionne Karen -
Edwardson Ake -
Fields Helen -
Franz Andreas -
Gerhardsen Carin -
Getner Jacek -
Glatt John -
Grafton Sue -
Grange Jean -
Guzowska Marta -
Helsing Jan -
Hermans Danielle -
Horovitz Anthony -
James P D -
Kallentoft Mons -
Khoury Rajmond -
Krefeld Michael -
Lantz Asa -
Maćkowski Krzysztof -
Magiera Wojciech -
Małecki Robert -
Maniszewska Katarzyna -
McFadyen Cody -
Methos Victor -
Michalewicz Iza -
Paddock Terri -
Pearse Sarah -
Petr Daniel -
Pietrzyk Agnieszka -
Podolecka Agnieszka -
Przydryga Ewa -
Radwański Marcin -
Rosenfeldt Hjorst -
Sager Riley -
Sierra Javier -
Slaughter Karin -
Szczygielski Bartosz -
Śmielak Michał -
Theils Lone -
Waligóra Ewa
Komuda Jacek - Czarna Bandera Zbiór opowieści o najgorszych łotrach, piratach i buntownikach, jacy w XVII i XVIII wieku pływali po morzach świata. Ludziach, którzy dusze zastawili diabłu i ladacznicom w zamtuzach, cnotę zaś cisnęli w morze razem z Biblią i… swym byłym kapitanem. Sześć nowel o złych wodach i przeklętych wiatrach, które gnają potępione żaglowce aż do wrót piekielnych otchłani. Do miejsca, gdzie za wszystkie grzechy czeka bezlitosna kara. Książka rekomendowana przez prof. Jacka Czajewskiego, jachtowego kapitana żeglugi wielkiej: Wartka akcja, ciekawa intryga, pasjonujące opisy walk i manewrów żaglowców, krwawych zmagań ich załóg, pirackich obyczajów i zaskakujące epilogi każdej z nowel składających się na treść książki, nie pozwalają się od niej oderwać. Ale ostrzegam - to twarda, męska literatura! Nie dla panienek.
Kapitan Nemo ratuje życie profesora Aronnaxa zabierając go na swoją łódź podwodną pod jednym wszakże warunkiem – profesor i jego towarzysze będą biernie posłuszni rozkazom kapitana i nigdy już nie zejdą na stały ląd. W zamian poznają skrywane głęboko tajemnice mórz i oceanów. Książka jest fascynującą powieścią przygodową, którą często zalicza się do gatunku science-fiction.
Gdyby tylko Verne mógł teraz zobaczyć, jak niewiele jego wizja różniła się od współczesnych możliwości techniki. Niemniej Verne uznawany jest przez niektórych badaczy za prekursora współczesnej fantastyki. A tak niewiele brakowało aby został dziedzicem i następcą w kancelarii prawniczej swojego ojca. Tylko zamiłowanie do morza, które tkwiło w nim od dziecka, oraz wrodzona wrażliwość sprawiły, że jego talent pisarski ujrzał światło dzienne. Dziś możecie Państwo zakosztować morskiej przygody w towarzystwie kapitana Nemo i jego kompanów.
"Celem tej książki jest przekazanie wiadomości o życiu i wyobrażeniach ludu, który żyje w puszczy, o jego gorącej miłości do świata puszczy i wiary weń. Jest to świat, kóry ginie, a wraz z nim ginie jego lud"
(ze wstępu)
„Chcę odnaleźć trzy plemiona ludożerców, a także członków innych 51 dzikich plemion, których ślad zaginął ponad 60 lat temu”.
To zdanie, wypowiedziane przez Raymonda Maufraisa, drukowało wiele czasopism opisujących jego fascynującą przygodę. W wieku dziewiętnastu lat wyruszył w głąb brazylijskiej puszczy, biorąc udział w wyprawie, której celem było poznanie życia i obyczajów pierwotnych szczepów indiańskich z Mato Grosso. Trzy lata później samotnie podjął się niezwykle ryzykownego zadania. Chciał przedostać się przez dżunglę Gujany do masywu górskiego Tumuc-Humac. Ślad po nim zaginął. Nad brzegiem rzeki Tamouri znaleziono opuszczony biwak i dziennik Raymonda, który, wraz z przejmującą relacją autora z podróży do Mato Grosso, został wydany pod tytułem „Zielone piekło”.
Nie cierpię zaczynać dnia od próby samobójczej.
Tak zaczyna się Pacjentka z sali numer 7 – powieść młodego francuskiego lekarza, zainspirowana jego blogiem „Alors voilà: dziennik pojednania leczonych i leczących”. A kończy się słowami: Z życiem nigdy nie ma problemu. Toczy się. By czynić cuda z najdrobniejszej rzeczy. Toczy się.
Szpital. Oddział Ratunkowy. Młody lekarz opowiada swoje 7 dni i 1 noc.
Przechadzam się, śpiewam o tym, co widzę: o tyglu, gdzie ludzie cierpią, śmieją się, zmieniają. I o innych, pochylonych nad tym wszystkim, którzy się z tym zmagają lepiej lub gorzej. Jest miłość, złość, śmiech, strach, nadzieja. Pośrodku Ludzie. Z historiami do opowiedzenia: o Życiu.
Narrator spotyka pacjentów z najcięższymi chorobami, ale i z wyimaginowanymi przypadłościami. Dla każdego ma opowieść wyjętą z życia innego pacjenta. Opowieść, która ma pocieszyć, nieraz rozśmieszyć, dać nadzieję i siłę do walki o życie. Jego proste, mądre zdania zapadają w serce jak budujące aforyzmy.
Niewiele w życiu mam, ale mam opowieści. Spotykam ludzi w łóżkach albo na wózkach inwalidzkich, istnienia, które stawiają pytania mojemu człowieczeństwu. Nie jestem egoistą: tymi pytaniami dzielę się z innymi pacjentami. Tymi pytaniami splatam wątki ludzkich losów...
Kilka razy dziennie biegnie na Oddział Opieki Paliatywnej. Tam w sali numer 7 pięćdziesięciokilkuletnia kobieta czeka na syna. Jej dni są policzone. Lekarz za wszelką cenę usiłuje swoimi opowieściami utrzymać ją przy życiu. Między nimi rodzi się niezwykła więź.
Będę mówić tak długo, aż samoloty odlecą, aż jej syn wróci. Pacjentka będzie mnie słuchać. Dopóki słucha, żyje. Opowiadajmy, opowiadajmy. Przedłużajmy życie historiami życia innych. Życia tych, którzy leżą, i tych, którzy ich podnoszą.
Arcydzieło literatury światowej! Powieść na tyle uniwersalna, że stała się światowym bestsellerem 20 lat po śmierci autora! William Stoner urodził się u schyłku XIX wieku w ubogiej rodzinie z Missouri. Wysłany do stanowego uniwersytetu, by studiować agronomię, miast tego zakochuje się w angielskiej literaturze i wsiąka w akademickie życie, tak odmienne od dotychczasowej jałowości. Jednak to tylko chwilowy uśmiech losu. Z biegiem lat Stoner doświadcza szeregu rozczarowań: małżeństwo z „odpowiednią” familią odgradza go od własnych rodziców, jego kariera staje się dokuczliwa, żona i córka oddalają się od niego, a doświadczenie ożywczej miłości kończy się groźbą skandalu. Zagłębiający się w sobie profesor Stoner odkrywa stoicki spokój przodków i konfrontuje się z konieczną samotnością. Błyskotliwa i głęboko poruszająca powieść Johna Williamsa to dzieło znakomitego stanu umysłu. William Stoner wyłania się z niego nie tylko jako archetyp Amerykanina, ale także jako nieprawdopodobnie egzystencjalny bohater.
Styczniowej nocy 2012 roku pięciomiesięczny owczarek anatolijski został przywiązany do torów kolejowych. Maszynista dostrzegł psa i kilka chwil za późno... Jednak szczeniak cudem przeżył, choć weterynarzom nie udało się uratować jego łapy. Na apel na Facebooku odpowiedzieli Colleen Drummond i Will Howkins. I tak Haatchi zamieszkał w ich domu. Colleen i Will razem wychowują ośmioletniego Owena, syna Willa. Chłopiec cierpi na rzadką genetyczną chorobę, która powoduje ciągłe napięcie mięśni, ból, zniekształca twarz i ciało. Owen był zamknięty w sobie i bardzo samotny. Ale kiedy pojawił się Haatchi, od razu pokochał okaleczonego, cudem uratowanego psa.A Haatchi, jak się potem okazało, miał uratować jego...