big_128.jpg

Różnorodność zup jest ogromna i można byłoby je mnożyć w nieskończoność. Każdy bowiem nowy składnik lub przewaga któregokolwiek z nich daje inny smak i zapach, a co za tym idzie nazwę. Właściwie tylko nasza własna wyobraźnia stanowi ograniczenie dla powstawania ciągle to nowych odmian.
Zupy, poza tym, że są smaczne, mają również wiele innych zalet:
są niskokaloryczne
dostarczają sporych ilości witamin i składników mineralnych
są źródłem wody dla organizmu
zawartość warzyw gwarantuje obecność sporych ilości błonnika
są lekkostrawne dzięki gotowaniu, które powoduje, iż błonnik staje się mniej drażniący

Co najbardziej istotne, zupy pozwalają na zachowanie wszystkich niemalże składników odżywczych zawartych w warzywach.
Podczas różnego rodzaju procesów termicznych, mających na celu przygotowanie surowych produktów do spożycia, bezpowrotnie tracone są witaminy i związki mineralne. Paradoksalnie, choć gotowanie jest jedną z najzdrowszych metod przygotowywania żywności, jest jednocześnie procesem powodującym najwięcej strat. Składniki pełniące funkcje regulatorów w naszym organizmie wypłukiwane są z wodą i tracone bezpowrotnie.

W przypadku zup jest inaczej, bo chociaż tutaj również są one wypłukiwane do wywaru, to i tak je zjemy.
Nie uchroni nas to oczywiście przed utratą bardzo czułych witamin, takich jak witamina C. Jednak w jej przypadku najlepszym źródłem pozostają surowe warzywa i owoce.

Mogłoby się zatem wydawać, że zupy są odpowiedzią na wszystkie nasze problemy żywieniowe: odpowiednio zbilansowane, dostarczające pełnowartościowego białka zwierzęcego (jeśli gotowane są na wywarze mięsnym), sycące.

Problem polega na tym, że dostarczają one stosunkowo małych ilości kalorii. “To bardzo dobrze” mógłby ktoś powiedzieć. Jednak nie do końca.
Talerz zupy dostarcza około 150kcal. Jest to stanowczo za mało jak na samodzielny obiad. Sprawdzają się za to znakomicie jako pierwsze danie, zabijają bowiem najsilniejsze uczucie głodu, a wypełniając żołądek pozwalają na zjedzenie mniejszych ilości głównego dania.