WIEŃCZYSŁAW GLIŃSKI – Radiowe kreacje Mistrzów – PRII - 18.07.2013.mp3

lukalaban / audiobook / Radiowe kreacje Mistrzów / WIEŃCZYSŁAW GLIŃSKI – Radiowe kreacje Mistrzów – PRII - 18.07.2013.mp3

Download: WIEŃCZYSŁAW GLIŃSKI – Radiowe kreacje Mistrzów – PRII - 18.07.2013.mp3

Pobierz

53,8 MB

- audycja Iwony Malinowskiej
Cykl Iwony Malinowskiej z udziałem historyka teatru - Joanny Godlewskiej, autorki "Najnowszej historii teatru polskiego" rozpoczynamy od przypomnienia dokonań twórczych zmarłego 5 lat temu Wieńczysława Glińskiego - aktora, który pierwsze kroki przed mikrofonem stawiał w rozgłośni wileńskiej, jako 12-letni chłopak. Po wojnie, mimo młodego wieku, był już "doświadczonym" aktorem. W 1948 roku zagrał w Teatrze Polskim w Warszawie Ludmira w "Panu Jowialskim" Aleksandra Fredry u boku takich sław jak Aleksander Zelwerowicz i Ludwik Solski.
Rok później prawie w tej samej obsadzie teatralnej został nagrany spektakl radiowy. I od fragmentu tego nagrania rozpoczynamy przegląd kreacji radiowych Wieńczysława Glińskiego, sytuując je w panoramie innych dokonań artystycznych i zawirowań biograficznych.
W audycji usłyszą Państwo także fragmenty ról: Chlestakowa w "Rewizorze" Mikołaja Gogola, Leonarda Strzygi-Strzyckiego w "Porwaniu Sabinek" w wersji Tuwima, Papkina w "Zemście" Aleksandra Fredry, Ojca w słuchowisku Jarosława Abramowa-Newerlego "Ping-pong z Salomeą" i głównego bohatera w słuchowisku Ferenca Karinthy "Drobne ogłoszenia".
Wszystkie odcienie głosu i interpretacji ról z przewagą w repertuarze komediowym. Następna audycja - za dwa tygodnie.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

lukalaban

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Radiowe kreacje mistrzów - Wiesław Drzewicz.mp3

Mistrzowie Sceny Polskiej — Mieczysława Ćwiklińska (fr....mp3

Hrabina d'Escarbagnas (Molier) Damy i Huzary (Aleksander Fredro) Zemsta (Aleksander Fredro) Skiz (Gabriela Zapolska) Polacy Nie Gęsi (Ludwik Hieronim Morstin)

ZOFIA RYSIÓWNA - Radiowe kreacje mistrzów - 10.06.2016.mp3

Zofia Rysiówna (ur. 17 maja 1920 w Rozwadowie, zm. 17 listopada 2003 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Absolwentka konspiracyjnego Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej (PIST) w Warszawie. W czasie II wojny kluczowa uczestniczka wykradzenia 28 lipca 1940 r. Jana Karskiego ze szpitala w Nowym Sączu z rąk gestapo, w związku z czym została aresztowana wiosną 1941, a następnie osadzona w niemieckim obozie koncentracyjnym w Ravensbrück (nr obozowy 7286) i tu doczekała końca wojny. W 1945 zdała aktorski egzamin eksternistyczny. 30 października 1945 zadebiutowała na deskach Teatru Miejskiego im. Juliusza Słowackiego w Krakowie rolą kobiety w spektaklu Przejrzały oczy nasze Wandy Karczewskiej w reż. Józefa Karbowskiego, a 22 grudnia zagrała tytułową rolę w Balladynie Juliusza Słowackiego. W latach 1945–1955 występowała na scenach Krakowa: Teatru Miejskiego im. Juliusza Słowackiego (1945–1946) i Teatrów Dramatycznych (1946–1950) oraz Poznania – Teatrów Dramatycznych (1950–1955). Od 1955 była aktorką scen warszawskich: Teatru Polskiego (1955–1958), Teatru Powszechnego (1958–1963), Teatru Dramatycznego (1963–1965, 1968–1977 i 1979–1992), Teatru Klasycznego (1965–1968) oraz Teatru Nowego (1977–1979). Wystąpiła również w blisko 70 spektaklach Teatru Telewizji, m.in. w: Muchach Jeana-Paula Sartre'a (1956), Dziadach Adama Mickiewicza (1959), Balladach Federico Garcii Lorki (1960), Niemcach Leona Kruczkowskiego (1961) – wszystkie w reż. Adama Hanuszkiewicza oraz w Idach marcowych Thorntona Wildera w reż. Jerzego Gruzy (1962), Weselu Stanisława Wyspiańskiego w reż. Adama Hanuszkiewicza (1963), Chłopcach Stanisława Grochowiaka w reż. Tadeusza Jaworskiego (1966), Kollokacji Józefa Korzeniowskiego w reż. Maryny Broniewskiej (1969), Domu kobiet Zofii Nałkowskiej w reż. Jana Kulczyńskiego (1974), Jegorze Bułyczowie i innych Maksima Gorkiego w reż. Zygmunta Hübnera (1975), Uczniu diabła George'a Bernarda Shawa w reż. Marka Tadeusza Nowakowskiego (1978), Warszawiance Stanisława Wyspiańskiego w reż. Andrzeja Łapickiego (1978), a także w przedstawieniach: Barbara Radziwiłłówna Alojzego Felińskiego w reż. Mariusza Dmochowskiego jako królowa Bona (1980), Wujaszek Wania Antona Czechowa w reż. Aleksandra Bardiniego jako matka Wani (1980), Egipska pszenica Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej w reż. Olgi Lipińskiej jako Róża Krzeptowska, matka Wiktora (1994), Portret wenecki Gustawa Herlinga-Grudzińskiego w reż. Agnieszki Lipiec-Wróblewskiej jako Giovanna (1998) i Tartuffe czyli obłudnik Moliera w reż. Andrzeja Seweryna jako Pani Pernelle (2002). Jego rodzeństwem byli: bracia Zbigniew (1914-1990, żołnierz, adwokat), Władysław (obrońca Lwowa z 1918, uczestnik wojny obronnej 1939), Bronisław (polonista, nauczyciel, harcerz, zm. 1914 w Mauthausen), siostry Wanda (żona Stanisława Skrzeszewskiego i Olgierda Straszyńskiego), Stanisława (zm. 1957), Maria (zm. 1911). Była żoną Adama Hanuszkiewicza. Miejsce pochówku Zofii Rysiównej na cm. Komunalnym w Nowym Sączu; kw. nr 9 (marzec 2015). Zmarła 7 listopada 2003 w Warszawie. Pochowana została na Cmentarzu Komunalnym w Nowym Sączu, w kwaterze nr 9, w grobie rodzinnym Rysiów.

ANDRZEJ SZCZEPKOWSKI - Radioew Kreacje Mistrzów - 8.04....mp3

BRONISŁAW PAWLIK - Radiowe Kreacje Mistrzów - 11.03.2016.mp3

MIECZYSŁAW VOIT - Radiowe kreacje Mistrzów - 12.02.2016.mp3

Aktor filmowy i teatralny. Urodzony 2 sierpnia 1928 roku w Kaliszu w rodzinie bankiera, inicjatora odbudowy gmachu kaliskiego teatru. Zmarł 31 stycznia 1991 roku w Warszawie. Absolwent PWSA w Krakowie. Związany ze scenami krakowskimi, później z Teatrem Nowym w Łodzi, gdzie współpracował z Kazimierzem Dejmkiem. Wyjechał z nim do Warszawy i pracował początkowo w Teatrze Narodowym, a następnie Dramatycznym, Na Woli, Ateneum, Na Targówku i Polskim. W filmie debiutował małą rolą w Kaloszach szczęścia Antoniego Bohdziewicza. Na początku kariery stworzył najlepsze kreacje w Krzyżakach – superprodukcji historycznej Aleksandra Forda, i w psychologicznej Matce Joannie od Aniołów Jerzego Kawalerowicza. W pierwszym zagrał ironicznego Kunona von Lichtensteina, podłego Krzyżaka odpowiedzialnego za dramat Juranda ze Spychowa. W drugim wykreował jedną z bardziej sugestywnych i złożonych postaci w polskim kinie, księdza Suryna, i drugą rolę – rabina. Oszczędnymi środkami oddał zagubienie duchownego i jego wewnętrzną mękę związaną z kryzysem wiary i pożądaniem. Te dwie role pokazują jego wielkie możliwości, których kino nie było w stanie w pełni wykorzystać. Do końca kariery nie pojawiły się propozycje porównywalne. Voit stał się aktorem charakterystycznym drugiego planu, Przyćmiewał nierzadko odtwórców głównych ról, jak w Przerwanym locie Leonarda Buczkowskiego. Grywał często duchownych (Faraon Jerzego Kawalerowicza, Samotność we dwoje Stanisława Różewicza, Goya Konrada Wolfa). W latach siedemdziesiątych jego specjalnością stały się role określane jako majstersztyki epizodu. Wysoki, postawny mężczyzna o charakterystycznym tembrze głosu, pociągłej twarzy i zamyślonym spojrzeniu zwracał uwagę nawet w niewielkich kreacjach: jako Żyd z Wesela Andrzeja Wajdy, Ceglarski z Nocy i dni Jerzego Antczaka czy niewidomy konduktor z Sanatorium Pod Klepsydrą Wojciecha Jerzego Hasa. Wystąpił w kilkudziesięciu spektaklach Teatru Telewizji. Laureat nagród teatralnych. Był mężem aktorki Barbary Horawianki.

BOGUSZ BILEWSKI - Radiowe kreacje mistrzów - 13.11.2015.mp3

ROMAN WILHELMI - Radiowe kreacje mistrzów - 16.01.2016.mp3

IRENA EICHLERÓWNA - Radiowe kreacje mistrzów - PRII - ....mp3

MIROSŁAWA DUBRAWSKA - Radiowe kreacje mistrzów - 19.....mp3

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin