Lekcja10.zip
lord_danonki / Język Japoński / Lekcja10.zip
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
Afro Samurai -
Alive Or Just Breathing -
Andy McKee -
Art of Motion -
As Daylight Dies -
Audio -
Chroma Key -
Czcionki -
Dead Air For Radios -
Disc 1 -
Disc 2 -
Dream Theater -
Dreamcatcher -
E-book & AudioBook & Komiks & Manga itp -
Gry itp -
Japanese Phrasebook -
Język Japoński -
John Ronald Reuel Tolkien -
Killswitch Engage -
Komiksy -
Książki -
Manga -
Mapy -
Mike Portnoy -
Mike Portnoy - Prime Cuts -
Muzyka -
Octavarium -
Programy -
Scenes Form A Memory -
Six Degrees Of Inner Turbulence -
Systematic Chaos -
Taste The Memories -
Train Of Thought
Język Japoński
Językiem japońskim posługuje się na świecie około 130 milionów Japończyków oraz obcokrajowców mieszkających w Japonii. Nauka tego języka popularna jest także poza granicami Japonii. Japoński stanowi odrębną grupę językową.
W pisanym języku japońskim występuje prawie 50.000 znaków wywodzących się z pisma chińskiego (kanji). Sami Japończycy nie posługują się pełnym zestawem tych ideogramów. Osoby z wyższym wykształceniem znają około 6 tysięcy znaków, natomiast do czytania gazet i prostych tekstów wystarczająca jest znajomość 4 tysięcy znaków.
Najstarsze zapisane słowa japońskie to pochodzące z V i VI wieku nazwy własne. Najstarsze dłuższe teksty pochodzą z VIII wieku (kiki). Już wtedy chińskich znaków zaczęto używać do sylabicznego zapisu wymowy.
Obecnie korzysta się z 3 zestawów znaków:
Hiragana - zbiór 46 znaków oznaczających sylaby. Jego znajomość jest niezbędna aby móc zrozumieć tekst zapisany w kanji, gdyż w hiraganie zapisane są końcówki gramatyczne.
Katakana - znaki używane głównie do zapisywania obcojęzycznych wyrazów.
Kanji - alfabet ok. 6000 ideogramów, z których każdy może być osobnym słowem. Po II wojnie światowej alfabet ten został skrócony do 1945 najczęściej używanych znaków.
Do zapisu wymowy języka japońskiego używa się przystosowanej transkrypcji łacińskiej, nazywanej romanji (romaji). Dla Polaków wymowa japońska jest dość łatwa, między innymi dlatego, że w naszym języku są spółgłoski miękkie, podobnych do japońskich (np. dź, ś). Litery zapisane podwójnie należy czytać jako głoski wydłużone.
Zasady wymowy (pierwszy element pary to transliteracja romanji a drugi wymowa):
ch - ć/cz, sh - ś/sz, w - ł, j - dź/dż, y - j, ts - c,
Tak - hai
Nie - iie
Dziękuję - arigato
Dziękuję bardzo - arigato gozaimsu
Nie ma za co, Proszę - douitashimashite
Cześć (powitanie) - konnichiwa !
Przepraszam - sumimasen
Dzień dobry - o hayou gozaimasu
do zobaczenia - jaamataashita
Na razie - sayounara
Dobry wieczór - konbanwa
Dobranoc - oyasuminasai
Nie rozumiem - wakarimasen
Jak się nazywasz? - Anata no namae wa nan to iimasu ka?
Językiem japońskim posługuje się na świecie około 130 milionów Japończyków oraz obcokrajowców mieszkających w Japonii. Nauka tego języka popularna jest także poza granicami Japonii. Japoński stanowi odrębną grupę językową.
W pisanym języku japońskim występuje prawie 50.000 znaków wywodzących się z pisma chińskiego (kanji). Sami Japończycy nie posługują się pełnym zestawem tych ideogramów. Osoby z wyższym wykształceniem znają około 6 tysięcy znaków, natomiast do czytania gazet i prostych tekstów wystarczająca jest znajomość 4 tysięcy znaków.
Najstarsze zapisane słowa japońskie to pochodzące z V i VI wieku nazwy własne. Najstarsze dłuższe teksty pochodzą z VIII wieku (kiki). Już wtedy chińskich znaków zaczęto używać do sylabicznego zapisu wymowy.
Obecnie korzysta się z 3 zestawów znaków:
Hiragana - zbiór 46 znaków oznaczających sylaby. Jego znajomość jest niezbędna aby móc zrozumieć tekst zapisany w kanji, gdyż w hiraganie zapisane są końcówki gramatyczne.
Katakana - znaki używane głównie do zapisywania obcojęzycznych wyrazów.
Kanji - alfabet ok. 6000 ideogramów, z których każdy może być osobnym słowem. Po II wojnie światowej alfabet ten został skrócony do 1945 najczęściej używanych znaków.
Do zapisu wymowy języka japońskiego używa się przystosowanej transkrypcji łacińskiej, nazywanej romanji (romaji). Dla Polaków wymowa japońska jest dość łatwa, między innymi dlatego, że w naszym języku są spółgłoski miękkie, podobnych do japońskich (np. dź, ś). Litery zapisane podwójnie należy czytać jako głoski wydłużone.
Zasady wymowy (pierwszy element pary to transliteracja romanji a drugi wymowa):
ch - ć/cz, sh - ś/sz, w - ł, j - dź/dż, y - j, ts - c,
Tak - hai
Nie - iie
Dziękuję - arigato
Dziękuję bardzo - arigato gozaimsu
Nie ma za co, Proszę - douitashimashite
Cześć (powitanie) - konnichiwa !
Przepraszam - sumimasen
Dzień dobry - o hayou gozaimasu
do zobaczenia - jaamataashita
Na razie - sayounara
Dobry wieczór - konbanwa
Dobranoc - oyasuminasai
Nie rozumiem - wakarimasen
Jak się nazywasz? - Anata no namae wa nan to iimasu ka?