August Strindberg - Panna Julia (1990).avi

Jean jest lokajem u owdowiałego Hrabiego, który wraz z córką Julią mieszka na prowincji w swoim zamku. Bawi on w krótkiej podróży, podczas gdy w noc świętojańską służba i okoliczni chłopi urządzają huczne zabawy. Uczestniczy w nich także młoda dziedziczka. Jej partnerem do tańca może stać się jedynie Jean, syn parobka, ale mężczyzna dorodny i bywały - kelnerował w hotelach szwajcarskich, chadzał do teatru, dużo czytał. Potrafi więc zręcznie prowadzić konwersację z ekscentryczną panną, a także zadziwić ją swoim obyciem wśród ludzi i świata. Julię, wzrosłą w atmosferze zażartego antagonizmu między ojcem a matką, wychowano jak chłopca. Wybujały egocentryzm i poczucie władczości, połączone z inteligencją, nadwrażliwością i urazami psychicznymi - rodzą w niej obsesyjną nienawiść do mężczyzn, w którą wkrada się w pewnych okresach wstydliwy pociąg do przedstawicieli tej płci. Dumnie wynosząca się nad konwenanse środowiskowe, podniecona atmosferą ludowej hulanki, Julia rozpoczyna ostentacyjny flirt z lokajem. Jean jest człowiekiem mocno trzymającym się rzeczywistości. W skrytości ducha żywi niemało pogardy dla swoich chlebodawców, ale zarazem uznaje panujący układ społeczny i "zna swoje miejsce". Przyszłość buduje na związku z nieco starszą od siebie, rozsądną i pełną swoistego poczucia godności - Krystyną, kucharką w domu państwa. Zamierza niebawem zawrzeć z nią małżeństwo. Nie jest jednak zupełnie obojętny na urodę Julii, jej bujną osobowość, jej zaborczy wdzięk i determinację. Gra erotyczna między nimi rozwija się lawinowo. Skojarzona w noc świętojańską, niedobrana para znika w izbie mężczyzny. Do opustoszałej kuchni wpada rozhukane chłopstwo ze śpiewami i tańcami. Rano Jean musi wracać do swoich obowiązków. Ubiera się w liberię, starannie goli brzytwą. Hrabia właśnie wrócił z podróży i słychać już jego pokrzykiwania. Za chwilę zauważy rozbite biurko, z którego córka zabrała pieniądze na ucieczkę z lokajem. Jean wkłada do ręki Julii brzytwę.