ŚWIADKOM JEHOWY zależy na tym, żeby ich lepiej poznano. Prawdopodobnie, drogi czytelniku, gdzieś się już z nimi zetknąłeś, a może masz takiego sąsiada lub kolegę w miejscu pracy. Mogłeś ich widzieć, jak na ulicy proponują przechodniom swoje czasopisma. Być może rozmawiałeś z nimi krótko u drzwi własnego mieszkania.

Świadkowie Jehowy są szczerze zainteresowani tobą i twoją pomyślnością. Z życzliwości dla ciebie chcieliby ci co nieco powiedzieć o sobie, swoich przekonaniach, swej działalności, a także o swoim stosunku do ludzi i świata, w którym wszyscy żyjemy. W tym celu przygotowali niniejszą broszurę.

W zasadzie Świadkowie Jehowy nie różnią się od innych ludzi. Miewają problemy ekonomiczne, zdrowotne lub uczuciowe. Niekiedy popełniają błędy, bo przecież nie są doskonali i wcale nie uważają się za natchnionych czy nieomylnych. Starają się jednak wyciągać wnioski z przeżytych doświadczeń i pilnie studiują Pismo Święte, Biblię, aby na tej podstawie wprowadzać u siebie niezbędne zmiany. Wzięli na swoje barki pewne zobowiązanie: oddali się Bogu, żeby spełniać Jego wolę. Dlatego usilnie starają się to czynić. We wszystkich swoich poczynaniach szukają kierownictwa Słowa i świętego ducha Bożego.

Oddali się Bogu, żeby
spełniać Jego wolę

Ogromną wagę przykładają do tego, żeby ich przekonania były całkowicie zgodne z naukami Pisma Świętego, a nie z ludzkimi spekulacjami lub wyznaniami wiary zakorzenionymi w tradycji religijnej. Zapatrują się na to podobnie jak apostoł Paweł, który pod natchnieniem napisał: „Niech Bóg okaże się prawdomówny, choćby każdy człowiek okazał się kłamcą” (Rzymian 3:4, Przekład Nowego Świata*). W odniesieniu do nauk przedstawianych jako prawdy biblijne zdecydowanie wzorują się na postępowaniu dawnych mieszkańców Berei, którzy po wysłuchaniu wywodów apostoła Pawła „przyjęli słowo z największą gotowością umysłu, każdego dnia starannie badając Pisma, czy tak się rzeczy mają” (Dzieje 17:11). Świadkowie Jehowy są zdania, iż takiemu sprawdzaniu pod kątem zgodności z natchnionym Pismem Świętym winny być poddawane wszelkie nauki religijne — niezależnie od tego, czy głoszą je oni sami, czy kto inny. Zapraszają i zachęcają cię do stosowania tej metody podczas prowadzenia z nimi dyskusji.

Wierzą, że Pismo Święte
jest Słowem Bożym

Jak z tego wynika, Świadkowie Jehowy wierzą, że Biblia jest Słowem Bożym. Składające się na nią 66 ksiąg uważają za natchnione i ścisłe pod względem historycznym. Tę ich część, która zazwyczaj jest nazywana „Nowym Testamentem”, określają mianem Chrześcijańskich Pism Greckich, a „Stary Testament” to u nich po prostu Pisma Hebrajskie. Opierają się zarówno na Pismach Greckich, jak i Hebrajskich, przy czym rozumieją je dosłownie, z wyjątkiem fragmentów, w których sposób wyrażenia myśli albo kontekst wyraźnie wskazuje, że chodzi o symbol, czyli przenośnię. W ich przekonaniu liczne proroctwa biblijne już się spełniły, inne są w trakcie spełnienia, a jeszcze inne mają się dopiero spełnić.

ICH NAZWA

Świadkowie Jehowy? Owszem, sami tak siebie określają. Ta opisowa nazwa wskazuje, że dają świadectwo o Jehowie, Jego Boskości i Jego zamierzeniach. Bóg, Pan, Stwórca — podobnie jak: prezydent, król, generał — to tytuły używane w odniesieniu do różnych osobistości. Natomiast Jehowa to imię własne, które odnosi się wyłącznie do Boga Wszechmocnego, Stwórcy całego wszechświata. (Niektórzy bibliści opowiadają się za formą Jahwe). W związku z tym czytamy na przykład w Psalmie 83:19 (83:18, NŚ): „Poznają wtedy, że Ty, którego Imię jest Jahwe, Ty jeden jesteś Najwyższy ponad całym światem” (Biblia poznańska).

Imię własne Boga
w piśmie starohebrajskim

Imię Jehowa (inaczej Jahwe) występuje w oryginale Pism Hebrajskich blisko 7000 razy. Większość przekładów Biblii nie zawiera tego imienia, zastąpiono je bowiem słowami Bóg lub Pan. Czasem jednak nawet i w tych wydaniach można się zorientować, gdzie w tekście hebrajskim występuje imię Jehowa, ponieważ słowa zastępcze bywają wydrukowane dużymi literami, na przykład BÓG, PAN. Szereg współczesnych tłumaczeń podaje wyraźnie imię Boże, czy to w postaci Jehowa, czy Jahwe. Według Przekładu Nowego Świata czytamy w Księdze Izajasza 42:8: „Jam jest Jehowa. To jest moje imię”.

Nazwa nawiązuje
do rozprawy sądowej
Biblijne uzasadnienie swojej nazwy Świadkowie Jehowy zaczerpnęli z 43 rozdziału Księgi Izajasza. Wydarzenia na arenie światowej przedstawiono tam w formie rozprawy w sądzie. Liczni bogowie narodów zostali wezwani do postawienia świadków, którzy by dowiedli ich rzekomej prawości. W przeciwnym razie niech wysłuchają świadków ze strony Jehowy i uznają prawdę. W związku z tym Jehowa oznajmia swemu ludowi: „Wy jesteście moimi świadkami — brzmi wypowiedź Jehowy — moim sługą, którego wybrałem, abyście mnie poznali i wierzyli we mnie, i rozumieli, że ja jestem ten sam. Przede mną nie został utworzony żaden Bóg ani po mnie nie ma żadnego. Ja, właśnie ja jestem Jehowa, a oprócz mnie nie ma wybawcy” (Izajasza 43:10, 11).

Bóg Jehowa miał na ziemi świadków w ciągu tysiącleci poprzedzających narodziny Jezusa. Rozdział 11 Listu do Hebrajczyków wymienia cały szereg tych mężów wiary, a w wersecie 1 rozdziału 12 czytamy potem: „Skoro więc otacza nas tak wielki obłok świadków, my też odłóżmy wszelki ciężar i grzech, który nas łatwo omotuje, i biegnijmy wytrwale w wyznaczonym nam wyścigu”. Sam Jezus oświadczył przed Poncjuszem Piłatem: „Ja się po to narodziłem i po to na świat przyszedłem, żeby dać świadectwo prawdzie”. Został nawet nazwany „świadkiem wiernym i prawdziwym” (Jana 18:37; Objawienie 3:14). Poza tym Jezus oznajmił swym uczniom: „Otrzymacie moc, gdy zstąpi na was duch święty, i będziecie moimi świadkami zarówno w Jerozolimie, jak i w całej Judei i Samarii, i aż do najodleglejszego miejsca na ziemi” (Dzieje 1:8).

Dlatego też około 7. 400 000 osób, które obecnie w przeszło 236 krajach głoszą dobrą nowinę o mesjańskim Królestwie Jehowy, żywi przekonanie, że słusznie przysługuje im miano Świadków Jehowy.