W
sobotę 26 marca CANAL+ pokaże „Carlosa” w reżyserii
Oliviera Assayasa. W świetle aktualnych wydarzeń na Bliskim Wchodzie i
w północnej Afryce trudno wyobrazić sobie lepszy moment na
premierę tego filmu, jest to bowiem historia terrorysty,
który w połowie lat 70., w czasach kiedy rodził się
współczesny terroryzm w formie, z jaką mamy dziś do
czynienia, rozpoczynał działalność i został wykreowany przez media na
gwiazdę. Cieszył się wówczas uznaniem
przywódców najważniejszych krajów
arabskich, w tym Muammara
Kaddafiego, a także szczodrością i gościnnością państw bloku
wschodniego, a w szczególności Rumunii, Węgier i NRD. 





W latach 1970-1980 Carlos znajdował się w samym centrum
międzynarodowego terroryzmu, działań organizacji propalestyńskich i
japońskiej Czerwonej Armii. Był z jednej strony rewolucjonistą skrajnej
lewicy, z drugiej oportunistą i najemnikiem na żołdzie tajnych służb
bliskowschodnich. W ostatnich latach zimnej wojny stworzył własną,
aktywnie działającą organizację, która miała ogromne
wsparcie po drugiej stronie żelaznej kurtyny. Ale rewolucyjny terroryzm
pod egidą marksizmu zniknął wraz z rozpadem bloku komunistycznego. Iljicz
Ramírez Sánchez –
bo tak w rzeczywistości nazywa się Carlos – stał się osobą
niewygodną. Ostatnie schronienie znalazł w Sudanie, który w
1994 roku wydał go Francuzom. Obecnie odsiaduje wyrok dożywotniego
więzienia za jedną spośród wielu zbrodni, które
popełnił – potrójne zabójstwo przy
Toullier 9 w Paryżu. Zastrzelił wówczas dwóch
policjantów i poważnie ranił trzeciego, komisarza Jeana
Herranza. Dokonał również egzekucji swojego przełożonego
Michela Moukharbala, który, zatrzymany przez DST,
doprowadził policjantów do domu przyjaciółki
Carlosa. 




Nagrodzony m.in. Złotym
Globem miniserial
oraz pełnometrażowy film „Carlos” został
wyprodukowany przez CANAL+. Powstał w oparciu o zakrojone na szeroką
skalę badania historyczne i śledztwo dziennikarskie reżysera Oliviera
Assayasa, współscenarzysty Dana Francka i byłego
korespondenta zagranicznego „Le Monde”Stephena
Smitha. Jednakże życie Iljicza Ramíreza
Sáncheza ma wciąż wiele niepoznanych epizodów,
będących przedmiotem sporów. Film jest więc przede wszystkim
fikcją, przybliżającą dwa dziesięciolecia działań jednego z
najsłynniejszych międzynarodowych terrorystów, osobowości
pełnej sprzeczności, równie gwałtownej jak epoka,
której jest wcieleniem. 




Assayas, Franck i Smith poświęcili 2 lata, by wyszukać informacje
zawarte w licznych opracowaniach i artykułach prasowych związanych z
Carlosem i terroryzmem lat 1970-80. Filmowcom udało się pokazać fenomen
„kariery” Wenezuelczyka, interpretując jednocześnie
na swój sposób obszary, które
pozostały w jego życiorysie niezbadane. Film z ogromną starannością
odzwierciedla klimat epoki, rywalizację między krajami arabskimi, jasno
pokazując stawkę bliskowschodnich konfliktów. Carlos w
naturalny sposób znajduje uzasadnione miejsce na politycznej
szachownicy tamtych czasów, jednocześnie film demitologizuje
jego postać. Spod barwnej farby fabuły wyłania się złożona osobowość:
gwałtowność, pragnienie uznania, nieumiarkowany apetyt na pieniądze i
kobiety szybko zastępują zaangażowanie na rzecz Ludowego Frontu
Wyzwolenia Palestyny. Carlos zaczyna sprzedawać swoje usługi na rynku
międzynarodowego terroryzmu, a rewolucyjny dyskurs jest jedynie
listkiem figowym dla jego prawdziwych intencji, dalekich od
romantycznej i wyidealizowanej wizji walki zbrojnej w czasach ołowiu. 




„Carlos” to thriller polityczny, kino akcji, a
jednocześnie film historyczny, w którym aktorzy,
scenografia, stroje - wszystko służy odtworzeniu realiów
epoki. Szczególnie celnym okazał się wybór Edgara
Ramíreza do roli Carlosa, bowiem między aktorem a jego
postacią występują fascynujące podobieństwa. Obaj są nie tylko
Wenezuelczykami, ale noszą także to samo nazwisko, mają podobną budowę
ciała i nieprzeciętne zdolności językowe. Oprócz dobrej
znajomości hiszpańskiego, angielskiego, francuskiego i niemieckiego,
Ramírez opanował także na potrzeby roli podstawy języka
arabskiego. Przytył także 15 kilogramów do końcowych scen
filmu, gdy Szakal podupadał na zdrowiu i nie stronił od używek.
Ramírez za swoją kreację został doceniony m.in. nominacją do
Złotego Globu oraz statuetką Cezara jako najbardziej obiecujący aktor. 

Chomik TOPFILMY