150000.UD.zip

Restrepo jest jednym z nielicznych filmów we współczesnej kinematografii, w której zarówno kule jak i wznoszony przez nie obłoczek kurzu tuż przy nogach stojącego żołnierza są do bólu prawdziwe. Tim Hetherington, fotograf z laurem World Press Photo i Sebastian Junger, autor przeniesionej na ekran morskiej odysei rybackiego kutra - Gniew oceanu towarzyszą przez 15 miesięcy plutonowi marines w zagubionej w górach Afganistanu dolinie Korengal, zwanej inaczej Doliną Śmierci, gdyż zginęło w niej więcej Amerykanów niż w jakimkolwiek innym punkcie afgańskiego konfliktu. Przez 5 lat wojny toczonej na 27 km kwadratowych ziemi poniosło śmierć prawie 50 żołnierzy. Wojny o tyle bezsensownej, że wojsko wycofano z doliny w kwietniu 2010 r., mimo iż miejsce to jest ważnym kanałem przerzutowym broni z pobliskiego Pakistanu. Jednak nie wielka polityka ale dynamika relacji między uczestnikami konfliktu interesuje Jungera i Hetheringtona najbardziej. Film zaczyna się standardowym – „Nie wiem, po co tu jesteśmy” i kończy „Kiedy słyszę słowo Restrepo, nie myślę o bazie, do której ta nazwa przylgnęła, ale o przyjacielu, o sanitariuszu Juanie Restrepo”.

Wstrząsający dokument z więźniami, odsiadującymi wyroki za zbrodnie, w rolach głównych. Film poprzez ich stosunek do zbrodni pedofilii, pokazuje "kodeks moralny niemoralnych", opowiada o relacjach pedofilów ze współwięźniami, przez wszystkich traktowanych jednomyślnie z najwyższą pogardą. "Postępują jak bestie więc tak musza być traktowani" - brzmi wyrok współwięźniów. Pedofile w większości doświadczają w swoich celach gwałtów, nieustannych ataków, prób zabicia, nierzadko udanych. Najbardziej "zasłużeni" przestępcy brzydzą się ich lubieżnych czynów, dzieci stanowią bowiem zgodnie z ich kodeksem świętość, a zbrodnie na nich psują "opinię" im wszystkim. Wobec czynów pedofila najcięższy grzech "normalnych" przestępców wydają się łatwe do usprawiedliwienia. Ciężar gatunkowy zła popełnionego przez pedofila umniejsza ich winę.