Muzeum porzuconych sekretow - Oksana Zabuzko.docx

Vladimir Nabokov - Śmiech w ciemności

"Śmiech w ciemności" (Laughter in the Dark, 1938) jest drugą wersją wczesnej powieści V. Nabokova "Camera obscura", napisanej po rosyjsku pod pseudonimem Sirin. Pierwsza wersja ukazała się w angielskim przekładzie w 1936 r., jednakże Nabokov nie był z niego zadowolony, spróbował więc przetłumaczyć książkę sam, równocześnie modyfikując tekst, zmieniając właściwą mu stylistykę, a przede wszystkim układ kompozycyjny. W rezultacie tych zmian powstała jedna z ciekawszych powieści wielkiego prozaika. Jej tematem jest miłość dojrzałego mężczyzny - człowieka wykształconego, subtelnego znawcy sztuki - do młodziutkiej, cynicznej i dość prymitywnej dziewczyny. Owo spóźnione uczucie, ślepe i głuche na wszelkie sygnały, staje się dla mężczyzny życiową katastrofą. Ta powieść o dramacie miłosnym, nie pozbawiona również elementów sensacyjnych, okazała się bardzo atrakcyjnym materiałem na scenariusz filmowy i doczekała się ekranizacji.

Wulf Dorn - Po drugiej stronie jaźni

Mroczny thriller psychologiczny, który z hipnotyczną siłą wciąga czytelnika w czeluście ludzkiej psychiki. Autor wie, jak wziąć czytelnika za mokrą od potu dłoń i uprowadzić w otchłań duszy. Doktor Ellen Roth jest cenionym psychiatrą. Od kilku lat pracuje w znanej Leśnej Klinice. Do szpitala trafia pewnego dnia zaniedbana, brudna kobieta z widocznymi śladami maltretowania. Jest śmiertelnie przerażona i cały czas mówi o Czarnym Ludzie, który ją ponoć prześladuje. Boi się, że oprawca ją w końcu dopadnie i błaga Ellen o pomoc. Ich rozmowę przerywa zamieszanie na korytarzu. Jeden z pacjentów próbuje popełnić samobójstwo. Kiedy lekarce udaje się opanować sytuację i wraca, by dokończyć rozmowę z przestraszoną kobietą, okazuje się, że ta zniknęła. Ellen zaczyna jej szukać: rozpytuje personel, sprawdza karty pacjentów. Niestety, nikt nie wie o jej istnieniu, nikt nie zna jej nazwiska, w papierach nie ma o takiej pacjentce wzmianki...

Antoni Czechow - Dramat na polowaniu

«Dramat na polowaniu» (1884) to jedyna właściwie powieść wybitnego rosyjskiego nowelisty Antoniego Czechowa, tak różna od całego jego do­robku, utwór parodiujący modne wówczas powieści brukowe rodzącego się nowego gatunku "kryminału", a zarazem próba polemiki z powie­ściami Dostojewskiego. Czechow wydrukował swą powieść w piśmie "Nowości Dnia", które dość samowolnie okaleczało publikowane teksty. „W wyniku osobliwej "współpracy" z redakcją — pisze w posłowiu do «Dramatu na polowaniu» Rene Śliwowski — powstał utwór przedziwny, swoisty konglomerat znakomitego materiału literackiego nie poddającego się gatunkowemu zaszufladkowaniu, epatującego efektami (tajemnicze morderstwo) obcymi przecież smakowi literackiemu Czechowa, który tym razem poszedł widać na daleko idące ustępstwa i był tego najwyraźniej świadom. Nic przeto dziwnego, że wolał o «Dramacie na polowaniu» zapomnieć. A przecież utwór to mimo wszystko fascynujący w lekturze, a przy tym zagadkowy i w swej genezie, i w samej formie...

Ahmet Hamdi Tanpinar - Instytut regulacji zegarów

W życiu Hayriego zegary obecne były od zawsze: w młodości pracował u zegarmistrza, po ciotce odziedziczył tylko stary zegar, w szpitalu psychiatrycznym, do którego na krótko trafił – naprawiał zegarki personelowi i sąsiadom. Będąc w sile wieku, Hayri staje się współtwórcą Instytutu Regulacji Zegarów, który ma narzucić nowy styl działania społeczeństwu tureckiemu, uregulować i unowocześnić pojęcie czasu pracy i wprowadzić nową jakość w stosunkach wewnątrzspołecznych. Ahmet Hamdi Tanpinar posługując się symbolizmem opisuje społeczeństwo tureckie, które przechodzi okres transformacji ze stadium tradycyjnego na wzór wschodni do nowoczesnego, zmierzającego w stronę zachodniego stylu życia i myślenia. Symbolicznie przedstawia losy ludzi i przemiany społeczne w młodej tureckiej republice.

Marek Hłasko - Następny do raju

Polska literatura XX wieku w najlepszym wydaniu – powieść Marka Hłaski znana także z ekranizacji Czesława Petelskiego „Baza ludzi umarłych”. Opublikowaną w 1958 r. powieść Marka Hłaski, jednego z najsłynniejszych polskich buntowników, nazywano PRL-owskim westernem, słowiańską odpowiedzią na twórczość Ernesta Hemingwaya. W „Następnym do raju” autor z powodzeniem wykorzystał także elementy kryminału. W górach w okolicach Bystrzycy Kłodzkiej w odciętej od świata bazie transportowej pracuje przy zwózce drewna grupa życiowych rozbitków. Doświadczeni przez los mężczyźni nie myślą o przyszłości, lecz z każdym dniem coraz bardziej pogrążają się w samotności i we wspomnieniach. Rozpadające się ciężarówki z demobilu, których używają, wszechogarniający marazm, niebezpieczne, pełne wyrw drogi potęgują ich frustrację i poczucie ciągłego zagrożenia. Do leżącej na uboczu bazy któregoś dnia przybywa przedstawiciel partii. Jego pojawienie się z żoną w zamkniętej, męskiej społeczności pogłębia istniejące w niej konflikty. Kobieta próbuje za wszelką cenę wydostać się z odludzia...