Ponary a poprawność polityczna(1).pdf

12 maja to Dzień Ponarski. Czy to kolejny dzień milczenia o wielkiej zbrodni? O Ponarach, poza " Naszym Dziennikiem ", prawie nikt dziś nie pisze.

Fragment:

W Ponarach pod Wilnem, miejscu tak ukochanym przez tysiące wilniuków, wspominanym przez Adama Mickiewicza, w czasie ostatniej wojny dokonano haniebnej zbrodni na obywatelach Rzeczypospolitej Polskiej z Wilna i okolic. Zginęły tysiące Żydów, o których wie cały świat, bo Ponary są na mapie shoah. Zginęły też tysiące Polaków, o których na lekcjach historii w Polsce się nie mówi, bo sami nauczyciele nic o nich nie wiedzą. Ilu ich było ? Tego już nikt dokładnie nie wyliczy. Przypuszczam, na podstawie moich długoletnich badań, że około 20 tysięcy. Żydzi ginęli w ramach koszmarnego planu "ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej". Byli ofiarami niemieckiej furii. Polacy ginęli dlatego, że walczyli z okupantami, że uczestniczyli w konspiracji zbrojnej. Nie byli ofiarami. Byli bohaterami walki o niepodległy byt państwa polskiego. Nie wolno nam o nich zapominać!

Nie możemy też milczeć o tych, którzy dokonali zbrodni. Nie w imię zemsty, lecz w imię pamięci i prawdy. Zresztą, kto nas upoważnił do przebaczania w imieniu zamordowanych - głównie polskiej młodzieży? "Nie w twojej jest mocy przebaczać" - pisał poeta. Każde przebaczenie powinno być poprzedzone poznaniem prawdy i aktem ekspiacji ze strony tych, którzy zawinili, lub przynajmniej tych, którzy reprezentują ich naród.

Zbrodni ponarskiej w latach 1941 - 1944 dokonali nie tylko Niemcy. Gorliwymi ich pomocnikami byli okrutni litewscy siepacze z formacji współpracujących z Niemcami. Nieraz o tym pisałam, ale ciągle napotykam na mur zbudowany z braku zainteresowania oraz z faryzejskiego przekonania, że nie należy dociekać, kto mordował, skoro mogli to być ojcowie naszych przyjaciół, sąsiadów w unijnej wspólnocie. Owszem, pragniemy wszyscy, by Polacy i Litwini, tak jak to bywało w naszej wspólnej historii, żyli w przyjaźni. To wszystko jednak powinno być budowane na gruncie prawdy i nieunikania najtrudniejszych nawet tematów. W imię pamięci i szacunku dla zamordowanych. Tymczasem obserwuję od lat, jak źle rozumiana poprawność polityczna zabija prawdę.



Helena Pasierbska
Prezes Stowarzyszenia
Rodzina Ponarska z siedzibą w Gdańsku

Pamiętajmy:
12 maja - rocznica największej egzekucji na Polakach w Ponarach w roku 1942 - jest Dniem Ponarskim, dniem pamięci o naszych rodakach. Zapalmy wieczorem tego dnia świecę w oknie!

Nasz Dziennik

2007-05-12