Marcin Faliński - Ostatni azyl.pdf

Grabowski Artur Daniel - Testament Eleonory „Bo jak śmierć potężna jest miłość...” Thomas Michel, młody dziennikarz z Görlitz, dowiaduje się, że jego dobra znajoma Eleonora hrabina von Albertstein zmarła w niezwykłych okolicznościach. Jej kancelaria prawna powiadamia go, że hrabina zostawiła do niego list, który ma odmienić jego życie. Thomas jedzie więc do Frankfurtu nad Menem, a stamtąd do starego mrocznego zamczyska, rodowej posiadłości von Albersteinów, by tam zmierzyć się z tajemnicami przeszłości, swoim losem i… mordercą.

Elena ma pasję, którą od dzieciństwa przekazywała jej babcia. Zajmuje się wytwarzaniem perfum, otacza się esencją kwiatów, drzew i przypraw a zapachy są językiem, którym się porozumiewa. Kiedy Elena rozstaje się z narzeczonym, z którym od jakiegoś czasu mieszkała i z którym planowała założyć rodzinę, traci poczucie bezpieczeństwa i wiarę w miłość. Nadal ma jednak swoja pasję, która zaprowadza ją do Paryża, stolicy perfum, gdzie zapachy przygotowuje się według starych receptur. Tworzone przez nią esencje w krótkim czasie zyskują powszechne uznanie. Elena potrafi stworzyć zapach, który pozwala odzyskać utraconą miłość, przezwyciężyć nieśmiałość, przywrócić pogodę ducha. Nadal jednak nie może stworzyć aromatu, który pogodziłby ją z jej własną przeszłością i dał siłę do przebaczenia.

Przebiegła w polityce, zwycięska na polu bitwy, bezwzględna w działaniu. Sprawczyni rozbiorów Polski, ostoja absolutyzmu, tępicielka wszelkiej myśli wolnościowej, której imię brzmi złowrogo w uszach Polaków. Przyjaciółka filozofów, mecenas sztuki. Kobieta rozwiązła, nienasycona kochanka. Te wszystkie postaci to jedna i ta sama osoba: cesarzowa Rosji Katarzyna II. Zofia von Anhalt-Zerbst już w młodości marzy o koronie. I oto dziwnym zrządzeniem losu zostaje żoną przyszłego dziedzica największego mocarstwa ówczesnej Europy - Rosji. Młody Piotr jest szpetny i nierozgarnięty, ale dla Zofii to bez znaczenia. By zdobyć tron, zrobi wszystko. Nie cofnie się nawet przed morderstwem: jej mąż, wtedy już car Piotr III, musi zginąć jako ostatnia przeszkoda na drodze do władzy. I tak nieznana niemiecka księżniczka w roku 1762 wkracza przemocą na arenę dziejową - pod imieniem Katarzyny, nazwanej potem Wielką. Rządzi twardą ręką, krwawo tłumi bunty, prowadzi przebiegłe gry polityczne i zwycięskie wojny. Żelazną wolą, inteligencją, wytrwałością i odwagą osiąga wszystko, czego pragnie. A równocześnie ta autokratka, dla której tortura i morderstwo są nieodłączną częścią sprawowania władzy, koresponduje z pierwszymi umysłami epoki. Wielbi ją Wolter, odwiedza Diderot. Rozmiłowana w sztuce, zakłada słynny Ermitaż, rozbudowuje Sankt-Petersburg. Na salonach święci triumfy jako kobieta. Obdarzona ognistym temperamentem, bierze jednego kochanka za drugim i słynie w świecie jako nierządnica. Lecz dla swych poddanych jest ukochaną "mateczką”. Niemka, w której żyłach nie płynie kropla krwi rosyjskiej, staje ucieleśnieniem Rosji.