Vincent van Gogh (1853-1890)

Vincent van Gogh przyszedł na świat 30 marca 1853 roku w Holandii, w miejscowości Groot Vundert, położonej w północnej Brabancji. Ojciec przyszłego artysty, nazywał się Theodorus, był pastorem w kościele kalwińskim. Vincent był jego najstarszym dzieckiem, oprócz niego miał jeszcze czworo dzieci. Najmłodszy z nich był "mały Theo (Theodorus), to z nim van Gogh czuł się najsilniej związany i od niego najczęściej otrzymywał wsparcie materialne i duchowe.
Pierwszą zawodowa pracę podjął Vincent w wieku lat siedemnastu. Objął wówczas posadę sprzedawcy w Hadze, w słynnym sklepie Goupila, który był galerią-antykwariatem. Po dwóch latach pracy pisze pierwszy list do ukochanego brata, później korespondencja staje się częstsza. Z całej korespondencji zachowało się do chwili obecnej około 650 listów, które stanowią dziś główne źródło wiedzy biograficznej większość wielkim malarzu.
Vincent odnosi pewne sukcesy w swoim zawodzie. Jest do niego dobrze przygotowany, zna się na sztuce, mówi biegle po francusku i po angielsku. Goupil jest z niego bardzo zadowolony, w związku z czym wysyła go najpierw do filii w Londynie, a następnie w Paryżu. Van Gogh wszędzie spisuje się doskonale jako marszand, a jednak nie jest zadowolony ze swej roli. W tym czasie jego młodszy brat Theo pracuje w oddziale brukselskim tej sieci antykwariatów. Przełom w życiu van Gogha następuje w 1876 roku, wtedy to opuszcza on galerię ostatecznie i całkowicie zmienia tryb życia. Odkrywa w sobie powołanie - chce zostać pastorem i głosić Słowo Boże ubogim. Wstępuje na studia teologiczne, ale po dwóch latach odkrywa, ze religia nie jest jego przeznaczeniem. W połowie 1879 roku, że protestancka gmina, w której był pastorem, rezygnuje z jego usług. Początkowo odbiera to jako porażkę, dodatkowo gnębi go brak pieniędzy, wraca wiec do rodzinnego domu. Kiedy uzyskuje pożyczkę od Theo, niezwłocznie wyjeżdża do Borinage. Coraz więcej uwagi poświęca własnej działalności malarskiej, tworzy własne płótna i kopiuje Milleta, artystę, którego podziwiał.
Pasja twórcza VanGogha rozwija się powoli, po roku wraca do rodzinne go domu, gdzie brat i jego przyjaciel, uznany malarz Anton Mauve, po obejrzeniu jego prac, utwierdzają go w przekonaniu, że powinien malować. Jednak z rodzicami szczególnie z ojcem relacje nie układają się najlepiej. W czasie tego pobytu, Vicent zakochał się w swojej kuzynce, wówczas już wdowie, Kee Voss, niestety jego oświadczyny zostały odrzucone. Miary goryczy dopełnia awantura z ojcem, pod zarzutem opuszczenia przez syna bożonarodzeniowej mszy, ojciec wszczyna awanturę, zarzuca mu próżniactwo i wyrzuca go z domu.
Van Gogh opuszcza rodzinne strony i udaje się do Hagi, tu mieszka u Mauve'a, ale i to nie długo, kolejna kłótnia pozbawia go dachu nad głową. z którym jednak wkrótce się pokłóci.
W grudniu1881 roku. Sytuacja Vincenta wygląda bardzo źle, zerwanie więzi z rodzicami, odrzucone oświadczyny, kłótnia z przyjacielem… Pasmo niepowodzeń odbiera mu zdolność tworzenia. Przestaje malować, włóczy się po barach i nie widzi swojej przyszłości. Jego los odmienia Christine, jej życie też nie maluje się w różowych barwach. Pracuje dorywczo jako praczka i sprzątaczka, a czasem też prostytutka. Dla Vincenta zostaje modelką. Van Gogh wiąże się z kobietą, która ma już czwórkę dzieci i po raz kolejny jest w ciąży. Wydaje się, ze dla van Gogha ten związek miał znaczenie terapeutyczne, spotkał kogoś, kto, podobnie jak on, przegrał swoje życie, poczucie, że ratuje kobietę upadłą i że jest komuś potrzebny pozwoliło mu inaczej spojrzeć na własną egzystencję. Nikt z jego znajomych nie zaakceptował tego związku, nie wróżono mu też dalekiej przyszłości. Być może przyjaciele mieli rację, ze nie odnajdzie szczęścia z ta kobieta, w każdym razie Vincent sam dochodzi do takiego przekonania, kiedy uświadamia sobie, że obiekt jego duszpasterskich poniekąd zabiegów nie zamierza dać się nawrócić. Dwudziestodziewięcioletni Vincent van Gogh wraca do punktu wyjścia, dosłownie i w przenośni. Przyjeżdża do rodzinnego domu, nie mając nic ani pracy, ani pieniędzy, ani opinii malarza. Awantury z rodzicami oscylują wokół tych samych tematów - życia na koszt brata i marnotrawienia czasu.
Kolejny dramat miłosny pogrąża Vincenta w rozpaczy. Tym razem zakochuje się z wzajemnością w córce sąsiadów. Wspólnie z ukochaną, Margot Bergman snuje plany na przyszłość. Wszystko się kończy, gdy rodzice dziewczyny odrzucają oświadczyny. Margot z rozpaczy próbuje odebrać sobie życie, na szczęście nieskutecznie.
Pasmo nieszczęść w życiu van Gogha wydaje się nie mieć końca, w 1885 roku umiera mu nagle ojciec. Od tej pory Vincent utrzymuje kontakt z jednym tylko członkiem rodziny - ukochanym bratem Teodorem. Przygnębienie, jakie mu towarzyszyło, ujął na płótnie " Jedzący kartofle", jest to mroczny obraz, a jego motyw będzie się potem przewijał w twórczości malarza
W marcu 1886 roku Vincent przybywa do Paryża, gdzie Theo pracuje we francuskiej filii galerii Goupila. Pod wpływem brata decyduje się uczyć malarstwa, wstępuje więc do szkoły Cormona, tu poznaje hrabiego Henriego de Toulouse-Lautreca, który wciąga go w wir nocnego paryskiego życia. Kursy prowadzone przez Mormona, nie spełniają oczekiwań van Gogha, rezygnuje z nich.
Theo fascynował się impresjonistami, wierzył wkrótce świat ich odkryje, toteż gromadził na zapleczu galerii prace Moneta, Pissarra, Sisleya i Degasa. To Theo skierował uwagę Vincenta na ten nowy prąd. Impresjonistyczne obrazy, szczególnie dzieła Maneta, zainspirowały van Gogha. Ale była to tylko inspiracja, Vincent nie potrafił naśladować żadnej szkoły, wciąż szukał własnych środków wyrazu. Impresjonizmem jego estetyce zasadniczą rolę odgrywa światło. Kiedy sobie to uświadamia postanawia opuścić Paryż i wyjeżdża na południe, gdzie słonce jest ostrzejsze, a powietrze bardziej przejrzyste. Światło i kolorystyka - odkrywa własny styl, napisze później: ""Malarz przyszłości będzie kolorystą...".
Za namową Toulouse-Lautreca w 1888 roku udaje się do Arles. Tutejsza przyroda go zachwyca: "krajobraz pod śniegiem z białymi szczytami wznoszącymi się ku niebu, równie rozświetlonemu jak śnieg, przypominał malowane przez Japończyków pejzaże zimowe". Wiosna jest jeszcze wspanialsza, urzeczony artysta pracuje nieustannie chcąc uchwycić całe bogactwo barw kwitnącej bujnie roślinności.
Kolejna inspiracją staje się Morze Śródziemne, które miał okazję zobaczyć podczas pobytu w Saintes-Maries-de-la-Mer. Powstają później wspaniałe widoki nocnego morza. Ciężka praca odbija się na jego zdrowiu. 23 października 1888 roku na zaproszenie Vincenata przyjeżdża do Arles Paul Gaugin, którego poznał jeszcze w Paryżu. Van Gogh, któremu od dłuższego czasu samotność już doskwierała, nie cieszy się długo obecnością przyjaciela. Coraz częściej wybuchają między nimi kłótnie, dotyczą pieniędzy, alkoholu (van Gogh ze swoim słabym zdrowiem znosił go bardzo źle), ale najgorsze są spory o sztukę. Vincent nie może znieść ingerencji przyjaciela w jego wizję sztuki, w jego warsztat i sposób pracy. Ostatecznie zerwanie przyjaźni nastąpiło 23 grudnia, Vincent z niewiadomej przyczyny rzuca w Gauguina szklanką. Przeprasza go i próbuje zatrzymać, ale Gaugin jest zdecydowany wyjechać. Z miejsca się pakuje i udaje do hotelu. Van Gogh wziął brzytwę i wybiegł za towarzyszem, w końcu zrezygnowany wrócił do siebie i odciął sobie kawałek ucha. Następnie go umył i zapakował do koperty, którą przekazał prostytutce Rachel. Gaugin wyjechał nie pożegnawszy się z przyjacielem, van Gogha umieszczono w zakładzie dla umysłowo chorych.
Terapia przynosi pewne efekty, Vincent staje się trochę spokojniejszy. Do czasu aż pozwolono mu opuścić zakład. Wraca do domu i okazuje się, że jest bez grosza, nie ma mieszkania, jego brat jest zaręczony halucynacjach jedyny przyjaciel, na którego mógł liczyć ,Roślin, musi opuścić Arles. Van Gogh miewa stany maniakalno-depresyjne, maluje ogarnięty euforią, potem popada w kompletne przygnębienie. Dręczą go koszmary i wizje. W tym czasie powstały liczne autoportrety, m.in. "Autoportret z obciętym uchem i z fajką".
Powrót do normalnego życia okazał się niemożliwy, przylgnęła do niego etykietka wariata, wytykano go palcami sąsiadów dzieci sąsiadów rzucały sąsiadów niego kamieniami. Nawet pisano petycje, by powrotem zamknąć go sąsiadów zakładzie dla obłąkanych. Sąsiadów tej sytuacji wolał sam zgłosić się na leczenie, 8 maja umieszczono go w Saint-Remy-de-Provence. Gnębią go wizje śmierci, w obrazach zboża miast dotychczasowego siewcy, pojawia się postać kosiarza.
Na krótko pozwolono mu powrócić do Arles, jedzie więc zabrać rzeczy i pożegnać znajomych. Podczas pracy nad kolejnym płótnem dostaje ataku nerwowego i traci przytomność. Stan otępienia trwa trzy tygodnie. Gdy odzyskuje świadomość dociera do niego, że jest śmiertelnie chory. Ataki się powtarzają, przynoszą straszne cierpienie. Jego stan jest coraz gorszy, miewa ataki lęku, wtedy sięga po terpentynę. Nie rezygnuje jednak z malowania, to jest jego odskocznia, o ile tylko pozwala mu na to stan zdrowia chwyta za pędzel.
Męczy go atmosfera Arles, wyjeżdża do brata do Paryża. Wydaje się, ze jego stan się poprawia, znów patrzy na świat z optymizmem, udaje się do miłośnika sztuki impresjonistycznej, dr Gacheta mieszkającego w Auvers-sur-Oise. Van Gogh oddaje się malarstwu, odzyskuje spokój. 6 lipca przyjeżdża do Paryża na zaproszenie brata. Nie wiadomo doglądnie, co się wtedy wydarzyło, w każdym razie ktoś powiedział coś, co sugerowało, że Vincent jest dla brata ciężarem. Wrażliwy Van Gogh wyjeżdża śmiertelnie obrażony. Źle znosi całe zajście, traci siły, popada w złość, powracają ataki. Z tego okresu pochodzą "Kruki nad łanem zboża", sugestywny obraz, na którym niebo i ziemia łącza się w całość, wyglądają jak otchłań, nad którą widnieje klucz ptaków. Już wcześniej Vincent przechadzał się po pokoju z naładowanym rewolwerem, 27 lipca van Gogh pod wpływem kolejnego napadu lęku zamierza zastrzelić się, stojąc na namalowanych przez siebie, łanach zbożna. Nie trafił dobrze, przeżył , ale nie zdołano go odratować. Zresztą nie chciał, by go ratowano: "Po co... smutek będzie trwał przez całe życie". Umierał długo, spędzając ostanie godziny w towarzystwie najwierniejszego przyjaciela - brata Teodora. Zmarł 29 lipca o wpół do drugiej w nocy.

Circa Art - Vincent van Gogh	Van Gogh - Complete Work of Art (paintings+photos)	VAN GOGH - z książki Obra Completa de Pintura
Vincent Van Gogh- Chronologia	Vincent Van Gogh -The Drawings And Letter Sketches

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder