Atlas Ryb.rar

jendrzej49 / Ksiazki / Atlasy-Mapy-Encyklopedie / Atlas ryb / Atlas Ryb.rar

Download: Atlas Ryb.rar

Pobierz

2,28 MB

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

jendrzej49

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Dr. Burgess's Atlas of Marine Aquarium. part2.rar

Atlas ryb morskich

Dr. Burgess's Atlas of Marine Aquarium. part1.rar

Atlas ryb morskich

pstpot3.jpg

Nazwa polska: Pstrąg potokowy Nazwa lacińska: Salmo trut ...

Nazwa polska: Pstrąg potokowy Nazwa lacińska: Salmo trutta trutta morpha fario Rodzina: łososiowate Salmonidae Rysunek #1 Rysunek #2 Rysunek #3 Wygląd: wydłużone, mniej lub bardziej wygrzbiecone, bocznie spłaszczone ciało o szerokim trzonie Pstrąg potokowy ogonowym. Luski drobne, 110-120 wzdłuż linii bocznej. Dwa do pięciu górnych i dolnych wyrostków filtracyjnych 1. łuku skrzelowego główkowate, środkowe pałeczkowate. Uzębienie lemiesza: blaszka z 2, trzon z 9-18 zębami, zwykle w 2 rzędach. Ubarwienie: bardzo zmienne, zwykle zielonkawe lub brązowawe. Na bokach ciemne, a wzdłuż i poniżej linii bocznej czerwone, jasno obwiedzione plamy. Płetwa tłuszczowa jasna, pokryta czerwonymi piętnami. Młode ryby z 6-9 ciemnymi, podłużnymi smugami. Dlugość: 200, maksymalnie do 50 cm. Występowanie: cała Europa od Hiszpanii po Ural. W Polsce w dorzeczu górnej Wisły, Odry i w rzekach Pomorza Zachodniego. Środowisko: chłodne, dobrze natlenione, szybko płynące wody górnych odcinków rzek i jezior o żwirowatym dnie. Rozród: tarło od września do lutego. Samica składa do płaskiego gniazda 1000-1200 czerwonawych jaj 4-5-milimetrowej średnicy. Okres inkubacji ikry 2 miesiące. Pokarm: bezkręgowce, kijanki i małe ryby. Uwagi: p. potokowy jest niewędrowną, słodkowodną, skarlałą odmianą ekologiczną (morfą) troci (S. trutta), konkretnie jej nominotypowego podgatunku t. atlantyckiej (S, t, trutta). Występuje ona w Polsce w 3 odmianach: żyjąca w Bałtyku i trąca się w rzekach t. wędrowna (S.t. trutta m. truttaj, słodkowodny pstrąg potokowy i największa t. jeziorowa. Gdzie łowimmy: Górne biegi rzek, przede wszystkim górskich, ale także niektórtch nizinnych; szczególnie duzo takich mozna znaleźć na Pomorzu Zachodnim, nieco mniej w Białostockiem, Suwalskiem, Olsztyńskiem, Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Warunkiem występowania jest odpowiedni zasób kryjówek: dołków, wykrotów, kamieni, podpór mostowych. Ich brak często ogranicza liczebność tego gatunku nawet w miejscach, w których woda jest dla niego wystarczająco czysta, zimna, dobrze natleniona i obfitująca w pokarm. Miejsca żerowania zdradzają często oczka na powierzchni (zwłaszcza w spokojniejszych rzekach północy). Kiedy łowimy: Sezon rozpoczyna się już w marcu, ale lepsze wyniki przychodzą dopiero w kwietniu; kiedy bierze dobrze przez cały dzień. Tak samo w maju, uważanym za miesiąc najlepszy, i w czerwcu. W lipcu i sierpniu raczej rankiem i wieczorem. Na co łowimy: Błystki, głównie obrotowe, woblery i sztuczne muszki, streamery. Jak: Spinning, sztuczna muszka sucha, mokra, nimfa i streamer. Na tę rybę,tyleż ostrożną i waleczną co kapryśną, szczególnie trudno podać jakiekolwiek powszechnie się sprawdzające reguły.

psttecz1.jpg

Nazwa polska: Pstrąg tęczowy Nazwa lacińska: Salmo gaidn ...

Nazwa polska: Pstrąg tęczowy Nazwa lacińska: Salmo gaidneri Rodzina: łososiowate Salmonidae Rysunek #1 Rysunek #2 Rysunek #3 Wygląd: wydłużone, z boków nieco spłaszczone ciało o szerokim trzonie ogonowym. lustr drobne, Pstrąg tęczowy 135-150 wzdłuż linii bocznej. Głowa o tępym pysku z szerokim otworem gębowym Górne i dolne wyrostki filtracyjne 1. luku skrzelowego główkowate, środkowe pałeczkowate. Uzębienie lemiesza: blaszka z 4 zębami tylnymi brzegu, silnie wygięty trzon z 1 lub 2 rzędami zębów. Ubarwienie: głowę, ciało oraz płetwy grzbietową, tłuszczową i ogonową pokrywają liczne, czarne plamy i punkty wzdłuż boków ciągnie się szeroki, czerwo wy pas. Dlugość: 25-50, do 70 cm (do 7 kg). Występowanie: wędrowna, anadromiczna forma p. tęczowego, czyli losoś stalowogłowy (S. gairdnen) żyje w Pacyfiku u wybrzeży Ame Pn. od pd. Alaski po pd. Oregon i wpływa tarło do rzek. Druga forma - wyłącznie sł wodny pstrąg kalifornijski (S. g. shasta) w rzekach i jeziorach kalifornijskich gór S. Nevada (por. uwagi). Obie te formy serowa no w 1860 r. do Europy i wymieszano w h stawowej. Próby aklimatyzacji w rzekach powiodły się, jednak p. tęczowy jest b ważnym obiektem hodowli i tuczu w stawach. Rozród: tarło rozciąga się od grudnia do Samica ogonem wygrzebuje w dnie duże gniazdo, do którego składa 1600-2000 jaj. Okres inkubacji ikry trwa 100-150 dni. Młode pstrągi dojrzewają płciowo często już w 2., a e zwyczaj w 3. roku życia. Uwagi: p. tęczowy to podobnie jak troc nek zbiorczy o niedokładnie jeszcze ustalonej taksonomii, tworzący wiele form wędrowych i osiadłych, słodkowodnych (przyp. tłum). Gdzie łowimy: Nie jest gatunkiem rodzimym (został pod koniec ubiegłego wieku do Europy sprowadzony z Ameryki Północnej) i nie zaaklimatyzował się na dobre; nie przystępuje w naszych wodach do tarła. Doniesienia, że w kilku rzekach małopolskich wytworzyły się jego populacje rozmnażające się naturalnie, nie zostały w sposób wiarygodny potwierdzone. Toteż pochodzi głównie z hodowli stawowej i znaleźć go można tam, gdzie został wpuszczony. Najczęściej są to rzeki zamieszkałe przez pstrąga potokowego, choć tęczowy ma znacznie niższe wymagania środowiskowe i może żyć w wodach cieplejszych i wolniej płynących, a nawet w stojących. Często pojawia się w rzekach i jeziorach w pobliżu ośrodków tuczu — wskutek ucieczek po np. powodziowym zerwaniu przegród. W początku lat osiemdziesiątych spore ilości pstrągów tęczowych wpuszczono do przybrzeżnych wód Bałtyku. Rosną tam bardzo dobrze, osiągając ciężar powyżej ośmiu kilogramów. Trafiają często na wędkę zarówno w samym morzu, jak i w przyujściowych odcinkach wpadających do niego rzek. Kiedy łowimy: Cały rok, z nieznacznym podwyższeniem aktywności w miesiącach letnich. Także pora dnia nie odgrywa większej roli, choć wieczory okazują się często, zwłaszcza w lecie, lepsze. Na co łowimy: Błystki obrotowe i niewielkie wahadłowe, woblery, sztuczne muszki, streamery. W morzu — wszelkie przynęty zwierzęce. Jak łowimy: Spinning, sztuczna muszka wszelkich rodzajów, w morzu oraz wodach nie zaliczonych do krainy ryb łososiowatych i lipienia — także spławikówki i przystawki. Jako ryba żarłoczna i nawet po kilku latach nie tracąca cech udomowie

sirotka1.jpg

Nazwa polska: Sirotka Nazwa lacińska: Gymnocephalus acer ...

Nazwa polska: Sirotka Nazwa lacińska: Gymnocephalus acerina Rodzina: okoniowate Percidae Rysunek #1 Wygląd: wydłużone, niskie ciało o długim, spiczastym pysku (przynajmniej 1,5 raza dłuższym od średnicy oka) i szerokim, płaskim czole. Na spodzie głowy długie, płytkie dołki śluzowe. Pokrywa skrzelowa z długim kolcem, kość przedpokrywowa ząbkowana. Drobne łuski grzebykowate (ktenoidalne), 50-55 wzdłuż niepełnej linii bocznej. Płetwa grzbietowa dwuczęściowa; jej przednia część z 17-19 twardymi, ciernistymi, tylna z 12-14 miękkimi promieniami; płetwa odbytowa z 2 twardymi, ciernistymi i 5-6 miękkimi promieniami. Ubarwienie: grzbiet i boki oliwkowo- lub szarozielone z małymi, czarnymi plamami, brzuch białawy lub żółtawy. Na przedniej, ciernistej części płetwy grzbietowej rzędy brązowych punktów, pozostałe płetwy bez plam. Długość: 16-20 cm. Występowanie: rzeki zlewiska mórz Czarnego (Dniestr, Prypeć, Boh, Dniepr) i Azowskiego (Don z Dońcem i rzadko delta Kubania). Środowisko: czyste wody bieżące. Tryb życia: sirotka przebywa przy dnie, jest samotnikiem. Rozród: tarło w kwietniu i maju; jaja są składane między kamieniami i wśród roślin na przybrzeżnych płyciznach. Pokarm: głównie drobne bezkręgowce bentoniczne (skąposzczety, niewielkie skorupiaki, larwy owadów, mięczaki), rzadziej również małe ryby żyjące przy dnie oraz ikra i wyląg ryb.

strzpot1.jpg

Nazwa polska: Strzebla potokowa Nazwa lacińska: Phoxinus ...

Nazwa polska: Strzebla potokowa Nazwa lacińska: Phoxinus phoxinus Rodzina: karpiowate Cyprinidae Rysunek #1 Rysunek #2 Wygląd: wydłużone, prawie okrągłe na przekroju ciało, jedynie trzon ogonowy nieco bocznie spłaszczony. Otwór gębowy mały, końcowy. Bardzo małe łuski koliste, 80-92 wzdłuż linii bocznej, która jest zwykle niepełna i za środkiem ciała przerwana. Płetwa grzbietowa z 10, odbytowa z 9-10 promieniami. Zęby gardłowe dwuszeregowe 2.5-5[4].2. Ubarwienie: bardzo zmienne - grzbiet przeważnie szarozielony, boki jaśniejsze ze srebrzystym połyskiem, często z ciemnymi poprzecznymi prążkami i złoto opalizującą podłużną smugą, brzuch białawy. W porze tarła samce stają się ciemniej ubarwione, mają czerwonawy brzuch i jasną plamę na pokrywie skrzelowej. Dlugość: 7-10, maksymalnie do 14 cm (samice). Występowanie: w Europie od pn. Hiszpanii, Francji i Wysp Brytyjskich (z wyjątkiem północnej Szkocji) do Uralu i dalej w pn. Azji. W Polsce pod ochroną. Środowisko: czyste, dobrze natlenione wody rzek o charakterze górskim, rzadziej podgórskim, nad kamienistym dnem; niekiedy również w jeziorach. Tryb życia: niewielka, żwawa, bardzo plastyczna ekologicznie, żyjąca stadnie ryba przebywająca przeważnie blisko powierzchni wody. Rozród: tarło od maja do lipca na położonych na płyciznach kamienistych ławicach. Lepkie jaja średnicy 1-1,3 mm (200-1000 na samicę) składane są na kamienie, rzadziej na rośliny wodne.

strzcze1.jpg

Nazwa polska: Strzebla Czekanowksiego Nazwa lacińska: Ph ...

Nazwa polska: Strzebla Czekanowksiego Nazwa lacińska: Phoxinus czekanowskii Rodzina: karpiowate Cyprinidae Rysunek #1 Wygląd: bardzo wydłużone, wrzecionowate ciało; długi trzon ogonowy. Otwór gębowy mały, końcowy. Bardzo małe łuski koliste, 90-94( wzdłuż boku ciała. Linia boczna rozwinięta jest jedynie w przedniej części ciała. Płetwa grzbietowa z 10, odbytowa również z 10 promieniami; zaokrąglone płetwy piersiowe wzmocnione 15 promieniami, są uderzająco krótkie w porównaniu z płetwami innych gatunków strzebli azjatyckich. Płetwa ogonowa jest tylko nieznacznie wcięta. Zęby gardłowe. dwuszeregowe 2.5-5.2. Ubarwienie: grzbiet ciemnoszary lub ciemnobrązowy zielonkawo metalicznie mieniący się, boki jaśniejsze o żółtawym odcieniu i srebrzystym połysku z małymi, ciemnymi punktami ostro odcinającymi się od tła, brzuch białawy, w porze tarła opalizujący czerwonawo. Płetwy piersiowe żółtawe, brzuszne i odbytowa czerwona Długość: 5-8, maksymalnie do 12 cm (samice). Występowanie: w Europie jedynie na europejskiej części Rosji i dalej na Syberii w zlewisku Morza Arktycznego i Oceanu Spokojnego. Środowisko: rzeki i jeziora. Tryb tycia: niewielka, żyjąca stadnie ryba, która w odróżnieniu od naszej strzebli przekopowej zasiedla również czyste, dobrze natlenione wody rzek. Rozród: tarło od czerwca do lipca. Dojrzałe płciowo strzeble trą się wśród roślin -zarówno w bystrym nurcie, jak i na przybrzeżnych płyciznach. Pokarm: drobne bezkręgowce.

stornia1.jpg

Nazwa polska: Stornia (Flądra) Nazwa lacińska: Platichth ...

Nazwa polska: Stornia (Flądra) Nazwa lacińska: Platichthys flesus Rodzina: flądrowate Pleuronectidae Rysunek #1 Wygląd: ciało owalne; przeważnie prawostronne (tzn. oczy znajdują się na prawym boku), jedynie ok. 30% populacji to osobniki lewostronne. Otwór gębowy mały, nie sięgający pod przedni brzeg oka. Brzeg kości przedpokrywowej wolny, tzn. nie zarośnięty przez skórę pokrywającą głowę. Luski małe, gładkie; wzdłuż linii bocznej i nasad płetw grzbietowej i odbytowej kolczaste brodawki skórne. Linia boczna słabo półkoliście wygięta nad płetwą piersiową. Płetwa grzbietowa wsparta 471, odbytowa 33-48 miękkimi promieniami. Płetwa ogonowa wolna. Ubarwienie: strona oczna zielonkawa lub brązowawa, często z dużymi, czarnymi i małymi, brązowymi lub żółtymi plamami, lokalnie również z brudnopomarańczowymi punktami. Bok ślepy białawy, ciemno przyprószony. Długość: 200, do 50 cm. Występowanie: pn. Atlantyk (poza Islandią). Poza podgatunkiem nominotypowym opisano 4 dalsze podgatunki, z których s. bałycka (P. f. trachurus) żyje w Bałtyku, a spotyka się ją w Wiśle do Torunia, a nawet pod Warszawą. Środowisko: strefa pływów do głęb. ok. 50 m, latem również w wodach słonawych i daleko w górę biegu rzek, zimą w głębszych miejscach. Tryb życia: towarzyska ryba bentoniczna, w ciągu dnia zagrzebana w piasku; ożywia się nocą i szuka pożywienia na płyciznach. Rozród: trze się od I-III (Morze Czarne) lub od II-V (pd. i pd.-wsch. rejony Morza Północnego) na głęb. 20-40 m, a w zach. Bałtyku na głęb. 40-100 m. Zarówno jaja, jak i wylęgające się po 5-7 dniach (przy temperaturze ok. 10°C) larwy unoszą się swobodnie w toni wodnej. Gdzie łowimy: Przybrzeżne wody Bałtyku, czasem tuż przy plażach, falochronach itp., ale także słonawe ujścia rzek. Czasami wędruje nimi dość daleko w górę: zdarza się spotykać ją w Wiśle pod Tczewem, a przed wybudowaniem zapory we Włocławku dochodziła nawet pod Warszawę. Za dnia zagrzebana w piasku, z którego wychyla tylko głowę, na czynne żerowanie wyrusza nocą. Kiedy łowimy: Od wiosny do jesieni, najlepiej przy silnym falowaniu, które powoduje odsłanianie zagrzebanego w dnie pokarmu. Na co łowimy: Fileciki, dżdżownice, małże i skorupiaczki morskie. Jak łowimy: Przede wszystkim ciężkie przystawki, przy łowieniu z plaży wymagające szczególnej techniki zarzucania. Ołów płaski, ewentualnie nawet uzbrojony w zaczepy druciane, aby nie ulegał przemieszczaniu pod wpływem falowania wody. Haczyki okrągłe, o bardzo długim trzonku.

starlet1.jpg

Nazwa polska: Sterlet Nazwa lacińska: Acipenser ruthenus ...

Nazwa polska: Sterlet Nazwa lacińska: Acipenser ruthenus Rodzina: jesiotrowate Acipenseridae Rysunek #1 Wygląd: 11-17 płytek grzbietowych z długim, ostrym grzebieniem i hakiem, 60-70 małych, zachodzących dachówkowato na siebie płytek bocznych i 10-18 płytek brzusznych. Ciało jest smukłe. Pysk jest wąski, długi i na końcu lekko zakrzywiony ku górze. Długie wąsiki postrzępione na końcach, przyłożone do tyłu sięgają do przedniego brzegu pyska. Pletwy piersiowe są uderzająco duże. Ubarwienie: grzbiet ciemnoszary, szarobrązowy lub czarnobrązowy, z zielonkawym lub niebieskawym połyskiem, brzuch żóftawo- lub czerwonawobiały, płytki kostne są barwy kości słoniowej. Dlugość: przeważnie 35-110 cm, rzadko do 100 cm (i 6 kg masy ciała). Występowanie: w rzekach zlewisk mórz Czarnego, Azowskiego i Kaspijskiego, w większych rzekach i jeziorach pn. Rosji i Syberii oraz w niektórych rzekach wpadających do wsch-Bałtyku (np. w Dźwinie). W Polsce kilkakrotn wsiedlany do rzek, dotąd bezskutecznie. Tryb życia: po okresie spoczynku zimowe w głębokich starorzeczach dojrzałe płcio sterlety ciągną wczesną wiosną w górę rzek. Tak jest np. w Dunaju i jego dopływach, gdz dawniej spotykano sterlety aż koło Ulm, La shut i Laufen. Rozród: trze się w maju i czerwcu nad żw watym dnem w wartkim nurcie. Jaja średnicy 3 mm zatrzymują się między ziarnami żw Zależnie od wielkości jedna samica skł 11000-140000 jaj. Już po 4-5 dniach wyl się larwy, spływające z prądem. Pokarm: larwy owadów, skąposzczety, dr skorupiaki, małe ryby.

slonecz1.jpg

Nazwa polska: Słonecznica (Owsianka) Nazwa lacińska: Leu ...

Nazwa polska: Słonecznica (Owsianka) Nazwa lacińska: Leucaspinus delineatus Rodzina: karpiowate Cyprinidae Rysunek #1 Rysunek #2 Wygląd: wrzecionowate, nieco bocznie spłaszczone ciało. Pysk mały, górny, a koniec żuchwy wchodzi w płytką bruzdę na szczęce dolnej. Duże, srebrzyste i łatwo wypadające łuski koliste, 44-48 w rzędzie wzdłuż boku. Nie na linia boczna dochodzi tylko do 2.-12. łuski Płetwy piersiowe z 12-13, brzuszne z grzbietowa z 10-11, odbytowa z 13-16 promieniami. Brzuch między płetwami brzusznymi, a płetwą ogonową silnie ścieśniony, ale bez ostrej krawędzi. Zęby gardłowe jedno lub dwuszeregowe, a najczęściej spotyka wzorem jest 1.5-5[4].1. Ubarwienie: grzbiet brązowawy do oliwkowego, boki silnie srebrzyste z niebieskim połyskiem, brzuch białawy. Na bokach niebieskawa smuga, wyraźniejsza na trzonie ogonowym. Długość: 6-9, cm samice( do 12 cm) większe od samców. Występowanie: od Renu i Dunaju po Ural, Morze Kaspijskie. W Polsce pospolita na rzekach całego kraju. Środowisko: niewielkie zbiorniki wody i wolno płynące cieki wodne. Tryb życia: odporna na niekorzystne wpływy klimatu, niewielka, stadnie żyjąca ryba. Przeważnie przebywa blisko powierzchni wody wśród obfitej roślinności strefy przybrzeżnej. Rozród: tarło od kwietnia do czerwca. Za pomocą krótkiego pokładełka samica składa ikrę w spiralnych lub pierścieniowatych wstęgach na łodygach podwodnych roślin; do momentu wyklucia się larw (po 9-12 dniach) samiec pilnuje ikry. Słonecznica osiąga dojrzałość płciową pod koniec 1. roku życia. Pokarm: zoo- i fitoplankton, owady.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin