Rezerwat.rmvb

Warszawska Praga cieszy się do dawna złą sławą, a na ludzi tam mieszkających patrzą krzywo nawet warszawiacy z innych rejonów stolicy. Przyczyn tego stanu rzeczy jest wiele i nie pora o tym pisać. Szkoda tylko, że wśród polskich filmów ze świeczką szukać opowieści o tak barwnej dzielnicy Warszawy. Szczerze mówiąc, oprócz pamiętnego "Przepraszam, czy tu biją?" Marka Piwowskiego nie przypominam sobie innego obrazu. A jest na Pradze na co popatrzeć. Aż się prosi, żeby tu filmować i pokazać panujący tu (godny państwowego rezerwatu) „niezwykły mikroklimat”.
Być może tak pomyślał Palkowski i umieścił tu akcję swojego debiutanckiego filmu.Podpatruje „Pragusów” i śledzi ich codzienne dylematy pod tytułem „skąd wziąć na kielicha”. Przysłuchuje się ich językowi bogato zdobionemu wyrazami na „k” i „ch”, plotkom o sąsiadach i sąsiadkach, komentarzom o ich prowadzeniu się. Tu każdy wie o każdym wszystko i, co najważniejsze, dobrze im z tym. Prawdziwa symbioza.A co się stanie jeśli wśród nich zamieszka ktoś obcy?
Film "Rezerwat" opowiada właśnie o takim przypadku. Obcym jest młody ambitny fotograf, który dla sukcesu jest wstanie zrobić wszystko. I robi to bez względu na konsekwencje, bo w jego świecie takie obowiązują reguły. Dopiero mieszkając na Pradze, obcując z „tubylcami”, dla których cenniejsze są proste wartości, dociera do niego, że można zyskać coś więcej.
I tak odkrywa prawdziwe naturalne skarby – przyjaźń i podziw rudego łobuziaka, szacunek sąsiadów i podwórkowych pijaczków, a być może nawet miłość pięknej Hanki – właścicielki zakładu fryzjerskiego. Idzie się do nich zupełnie inną i uczciwszą drogą. Ten kontrast w filmie jest wyjątkowo ważny. Po prostu lepiej żyje się z czystym sumieniem, nawet wśród brudu odrapanych praskich kamienic.