MiG-31.rar

MiG-31 (ros. МиГ-31) (oznaczenie NATO Foxhound) — dwumiejscowy, naddźwiękowy ciężki myśliwiec przechwytujący konstrukcji radzieckiej.

Według założeń miał być połączeniem Tu-128 i MiG-25. Pierwszy z nich wyróżniał się bardzo dużym zasięgiem jak na myśliwce tamtych lat (2565 km zasięgu praktycznego), a drugi prędkością (3 Macha). MiG-31 miał więc połączyć zalety obu tych samolotów. W biurze projektowym Mikojana i Guriewicza badano samolot pod względem walki z nowym bombowcem USA - B-1B. Maszyna miała trafić do PWO (Obrony Powietrznej) Związku Radzieckiego. Myśliwiec był wyjątkowy, ponieważ pierwszy raz na świecie w samolocie produkowanym seryjnie zamontowano radar ze skanowaniem fazowym ZBI-16 Zasłon, co oznacza, iż maszyna ma możliwość zwalczania wielu celów powietrznych naraz. Umożliwia to zwalczanie pocisków samosterujących przenoszonych przez B-1B. Maksymalny zasięg radaru wynosi 320 km, wykrywa on jednocześnie wiele celów, z czego automatycznie śledzi 10. Jednocześnie może odpalić salwę 4 rakiet do 4 znacznie oddalonych od siebie, manewrujących obiektów. Ówcześnie takie zadanie mógł wykonać tylko system z samolotu F-14 - AWG-9 z tym, że cele musiały lecieć blisko siebie i nie wykonywać gwałtownych manewrów. Poza tym samolot posiada bogate wyposażenie awioniczne jak: wysuwany termonamiernik, systemy pozwalające operować nad terenami, na których nie znajdują się naziemne pomoce nawigacyjne: RSBN, RSDN (radiotechniczne systemy bliskiej i dalekiej nawigacji), system Tropik, wykorzystujący nawigację satelitarną, oraz wiele innych. Jednak najciekawszymi urządzeniami są systemy wymiany danych APD-518 i dekryptażu RK-RŁDN, które pozwalają skrycie przekazywać informacje o celach innym samolotom oraz stanowiskom naziemnym. Umożliwia to grupie czterech MiGów-31 patrolować pas o szerokości 800-900 km. Urządzenia te opracowano w początku lat 70. i stanowią ciekawostkę w porównaniu do np. amerykańskiego JTDS z lat 90. Wyjątkowość samolotu polega też na tym, że jako jeden z niewielu samolotów produkowanych seryjnie (poza MiG-25, BAC TSR-2, SR-71, Eurofighter Typhoon, JAS 39, F-22, Tu-144, i Concordem) jest w stanie długotrwale utrzymywać prędkość naddźwiękową bez użycia dopalacza (właściwość supercruise).