Melchior Wańkowicz - Artur Rubinstein - Antoni Słonimski.mp3
-
ANDRZEJ MASTALERZ -
ANDRZEJ WARCABA -
ANNA GAJEWSKA -
Anna Katarzyna Emmerich -
Barack Obama -
Barbara Młynarska-Ahrens -
Boris Akunin -
Charles Waldemar -
DARIA TRAFANKOWSKA -
Edmund Jan Osmańczyk -
Emily Giffin -
Emma Donoghue -
EWA GORZELAK -
Giovanni Bocacio -
GRAŻYNA BARSZCZEWSKA -
Halina Auderska -
Hanna Bakuła -
Helen Fielding -
Henning Mankell -
Henry Gidel -
HENRYK TALAR -
JACEK BRACIAK -
Jan Krzysztof Szczygieł -
JANUSZ WIŚNIEWSKI -
Jaroslav Dietl -
Johann Wolfgang Goethe -
JOLANTA ŻÓŁKOWSKA -
Karol Olgierd Borhardt -
Katarzyba Berenika Miszczuk -
MAGDALENA WÓJCIK -
Mankell Henning(1) -
Mankell Henning(2) -
MARCIN RUDZIŃSKI -
MAREK PEREPECZKO -
Melchior Wańkowicz -
MICHAŁ KALETA -
Monika Luft -
MONIKA ŚWITAJ -
Olga Tokarczuk -
Orson Scott Card -
Paweł Zuchniewicz -
Radiowy Teatr Sensacji -
ROBERT WIĘCKIEWICZ -
Ryszard Kulesza -
Sheramy Bundrick -
Stanisław Kardynał Dziwisz -
STANISŁAW ZACZYK -
WACŁAW KOWALSKI -
WOJCIECH CHORĄŻY -
zbiorowe
zdjęcie pochodzi z: http://pl.wikipedia.org/wiki/Antoni_S%C5%82onimski
Słonimski Antoni
Słonimski Antoni, pseudonim Pro-rok (1895-1976), polski poeta, dramatopisarz, prozaik, satyryk, krytyk teatralny. Współtwórca grupy poetyckiej Skamander. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, studiował także malarstwo w Monachium. Współpracował jako rysownik (1913-1919) z satyrycznym tygodnikiem Sowizdrzał.
Debiutował jako poeta 1913 na łamach czasopisma Złoty Róg. 1918 inicjator i współzałożyciel pisma Skamander. 1920-1924 redaktor dziennika Kurier Polski, 1924-1939 stały współpracownik tygodnika Wiadomości Literackie, m.in. autor recenzji teatralnych, felietonu Kronika tygodniowa (od 1927) oraz żartobliwych recenzji Książki najgorsze (1925-1926).
Po wybuchu II wojny światowej przebywał 1939-1940 w Paryżu, 1941-1951 w Wielkiej Brytanii, gdzie 1942-1946 redagował miesięcznik Nowa Polska. 1948-1951 dyrektor Instytutu Kultury Polskiej w Londynie. 1946-1948 kierownik Sekcji Literatury UNESCO. Po powrocie do kraju 1951 pełnił w latach 1956-1969 funkcję prezesa Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich.
Opublikował m.in. zbiory wierszy: Sonety (1918), Parada (1920), Godzina poezji (1923), Z dalekiej podróży (1926), Okno bez krat (1935), Alarm (Londyn 1940), Wiek klęski (1945), Nowe wiersze (1959), Wiersze 1958-1963 (1963), 138 wierszy (1973). W swojej poezji łączył (zwłaszcza w początkowym okresie) parnasizm z romantyzmem i ekspresjonizmem, prezentując - zgodnie z programem Skamandra - życie "szarego człowieka".
W głośnych felietonach popierał liberalizm, racjonalizm i demokrację, ostro sprzeciwiając się przejawom nietolerancji, rasizmu, tendencjom autorytatywnym i faszystowskim, np. zbiory: Moje walki nad Bzdurą (1932), Heretyk na ambonie (1934). Po wojnie publikował felietony, m.in. w Szpilkach i Tygodniku Powszechnym (zbiór Załatwione odmownie, seria I-II, 1962-1964).
Komedie satyryczne, m.in.: Murzyn warszawski (1928), Rodzina (1933). Katastroficzne powieści fantastyczne: Torpeda czasu (1924), Dwa końce świata (1937) i in. Wspomnienia warszawskie (1957) i Alfabet wspomnień (1975). Poezje zebrane (1964), felietony teatralne z lat 1924-1939 Gwałt na Melpomenie (1982).