Bóg Urojony, część pierwsza.avi

Richard Dawkins zastanawia się w dokumencie, czy świat nie byłby lepszy bez religii.
Przeciwstawiony jest tu świat religii i świat nauki oraz problem boga jako pielegnowanego złudzenia, które w przeciwieństwie do jednostkowego szaleństwa (np. czyjegoś przekonania, że jest Napoleonem) jest powszechnie szanowane i wzmacniane przez państwo. Autor pokazuje świat fundamentalizmu religijnego, religię jako przyczynę poważnych konfliktów (m.in. w Jerozolimie) oraz opowiada się przeciw religijnej indoktrynacji najmłodszych.
Dawkins próbuje w sposób racjonalny wytłumaczyć powszechność zachowań religijnych oraz kwestionuje zasady moralne zawarte w Biblii i szuka świeckich podstaw etyki. Dokument zawiera wypowiedzi wielu osób z obydwu stron barykady ateistyczno-religijnej.

W "Bogu urojonym" Dawkins nie pisze (przynajmniej nie bezpośrednio) o biologii. "Bohaterem" jego książki jest religia i relacje między nauką a religią. Dawkins z całą mocą swojej wiedzy, talentu i intelektu wprost i bezpośrednio odrzuca religię i wszelkie jej roszczenia. Zaczyna od tego, że ukazuje fałsz założeń logicznych wierzeń religijnych, a potem - między innymi - pisze o ewolucyjnych korzeniach teizmu. Dawkins nie oszczędza bogów we wszelkich ich postaciach - kieruje ostrze swej krytyki zarówno przeciw cierpiącemu na obsesję seksualną krwawemu tyranowi Starego Testamentu, jak i przeciw znacznie łagodniejszemu (acz wciąż nielogicznemu) "Boskiemu Zegarmistrzowi", "odkryciu" oświeceniowych myślicieli. Rozpoczyna swą krytykę od logicznej wiwisekcji najczęściej przywoływanych argumentów za istnieniem Boga i na ich podstawie wykazuje, że jakakolwiek Istota Najwyższa jest bytem w najwyższym stopniu nieprawdopodobnym. W kolejnych rozdziałach możemy przeczytać o tym, w jaki sposób religia - a raczej wszelkie religie (rozróżnienie między krzyżem, gwiazdą Dawida a półksiężycem ma dla Dawkinsa znaczenie drugorzędne) staje się obfitą pożywką dla wojen, niewyczerpanym źródłem bigoterii i dyskryminacji oraz narzędziem upośledzenia dzieci. Fascynującą lekturę stanowią rozdziały, w których Dawkins - tym razem jako biolog - poddaje miażdżącej krytyce dorobek nowych kreacjonistów, czyli (pseudo)naukowe ataki na ewolucjonizm.