John Rockwell - DIABELSKIE BĘBNY.pdf

Helene Nägeli: Stało się to 10 lipca 2002 roku w Neapolu Nieco później widziałam, jak demony witają samobójcę, który niedawno przeciął sobie tętnice. Zaczęli z niego kpić i mówili: „Zanim ośle umarłeś, prawdopodobnie myślałeś, że spokój w końcu powróci do twojego burzliwego serca, ale bardzo się mylisz. Będziemy cię dręczyć już na zawsze, zauważysz to od teraz! ”Uśmiechając się do samobójcy ogromny demon zachwycał się swoimi ogromnymi umięśnionymi łapami, a potem z całą mocą wbił spiczaste pazury w ramię nieszczęśnika i rozerwał je tak bardzo, że krew natychmiast wytrysnęła z żył i usłyszałam pękanie kości. Samobójca wył i ryczał jak ranny zwierz, jego ból był tak silny..., ale jeden z demonów powiedział tylko: „To, mój szacowny przyjacielu, to dopiero początek!”

Widziałam prócz tego samobójcy ludzi zakutych w łańcuchy. Do ognistego jeziora wpędzały ich z małych wysepek demony o pogardliwych twarzach i pełnych nienawiści oczach, które miały bicze w łapach.Twarze tych potępieńców wyglądały jak grymasy. Byli już tak potwornie okaleczeni, że nie było w nich nic ludzkiego. To był obraz grozy! Ledwie ci upolowani ludzie postawili stopę w jeziorze, a okropny smród spalonego mięsa ogarniał to miejsce. Jednak demony uderzyły jeszcze głębiej w gorący tłum. Te bezbronne stworzenia nie wydawały już ludzkich odgłosów, raczej brzmiały zwierzęco. Jednak pomimo tego rozdzierającego bólu nie mogli uciec w omdlenie, ponieważ musieli znosić całą tę agonię będąc w pełni przytomni. Zapytałam, jakimi właściwie są ludzie, którzy muszą ponieść tak straszną karę? Bardzo duży demon z ogromnymi rogami wyryczał do mnie:„To hipokryci i przywódcy religijni oraz nauczyciele przedstawiali się ludziom jako bardzo pobożni i pobożni, ale w rzeczywistości służyli tylko sobie i swojemu ego. To, co głosili i żyli, było czystą hipokryzją! To ślepi przewodnicy, dla których przeznaczone jest to najgorsze miejsce w Piekle.”