a000010.mp3

„Żelazna korona” Hanny Malewskiej jest to fabularyzowana biografia cesarza Karola V, nazywanego często ostatnim rycerzem Europy. Książka odbiega nieco od stylu współczesnych romansów historycznych i wymaga od Czytelnika pewnej dozy wiedzy historycznej, by w pełni dostrzec wszystkie motywy i niuanse zawarte w treści.
Karol von Habsburg (1500-1558), jako syn królowej Hiszpanii Joanny zwanej szaloną (córki Królów Katolickich Izabeli i Ferdynanda) i Filipa Pięknego (syna cesarza Maksymiliana I i Marii Burgundzkiej) był dziedzicem krwi najpotężniejszych rodów ówczesnej Europy: Trastamarów i Habsburgów, a tym samym człowiekiem wielu narodowości. Urodził się w Gandawie, a więc w Niderlandach. Kochał Francję i Paryż, a jednak walczył z Francją przez niemal całe życie. Został władcą Niemiec i dbał o jedność podzielonego na księstwa Cesarstwa, a jednak nigdy nie nazwał się Niemcem. Był królem Hiszpanii i jej rozległych włości za oceanem, a jednak patrzył na sprawy hiszpańskie przez pryzmat całego imperium, a nie tak, jak marzyli grandowie- jako na centrum swoich włości. Sam mawiał, że z Bogiem rozmawia po hiszpańsku, z kobietami po włosku, z mężczyznami po francusku, a z koniem po niemiecku. Był postacią wyjątkową, a jego biografia jest fascynująca nawet bez cienia literackiej fabuły. Hanna Malewska przybliża go, jako człowieka z krwi i kości. Karol z Gandawy bywa wszak odważny aż do szaleństwa, porywczy i zdecydowany, by po chwili popaść w melancholię, miotany wątpliwościami, a przy tym mądry i konsekwentny w osiąganiu wyznaczonych sobie celów. Wraz z nim przemierzamy liczne pola bitew, przyglądamy się dyplomatycznym rozgrywkom między wielkimi tego świata, zaglądamy na monarsze dwory i do pałacowych komnat, przeżywamy duchowe rozterki i namiętności. Polityka i wojna, miłość i nienawiść, życie i śmierć- przeplatają się na kartach, tworząc barwny obraz Europy Renesansu: Europy w dobie walki o dominację między Habsburgami a Walezjuszami; wstrząsanej buntami i reformacją; zmagającej się z rosnącą potęgą turecką i sięgającej daleko aż do Indii Zachodnich. Karol z Gandawy jest zaś tym człowiekiem, który jak mało kto rozumie, że właśnie ta Europa wymaga zjednoczenia.
„Żelazna korona” nie jest jednak wyłącznie biografią. Trudno oderwać się od lektury, gdy na jej kartach spotykamy także innych bohaterów, którzy stają się częścią historii. Każdy z nich przedstawiony jest w sposób wyrazisty, z całą paletą zalet i wad. Karol- postać przecież najważniejsza- jawi się nam zaś nie tylko jako potężny cesarz, przed którym zgina kolano niemal cała Europa, lecz przede wszystkim jako zwykły człowiek, traktujący władzę jako wielką odpowiedzialność i obowiązek. Nie czuje się panem świata, lecz zwykłym śmiertelnikiem, któremu przyszło wziąć na barki ciężar rządzenia. „Jeden dzień samotności daje mi więcej rozkoszy, niż mi jej dały wszystkie tryumfy”- mawia i nie są to tylko słowa rzucone na wiatr. Jest bowiem gotów zrezygnować z władzy, gdy tylko uzna, że może zdjąć z ramion ów ciężar, przekazać koronę i odpocząć.