Wr7ogo2wie0publiczni.part06.rar

„Wrogowie publiczni
Szalenie stylowy film – począwszy od precyzyjnie odtworzonej scenografii, przez kostiumy, po zdjęcia.
Dante Spinotti stworzył w HD ciekawe obrazy, w dużej mierze skryte w eleganckich półcieniach. Z drugiej strony dominują tu szybkie ruchy kamery i nerwowy montaż. Ta maniera teatralno-telewizyjna u jednych zdobędzie uznanie za wprowadzenie powiewu świeżości do gatunku, innym kompletnie nie przypadnie do gustu.
Podoba się odmienność dynamiki osiągniętej powyższymi zabiegami, z drugiej strony przez tę manierę chwilami trudno się połapać, kto jest kim z pokazywanych przelotnie postaci w rwanych wątkach „Wrogów publicznych”.
Za to ścieżka dźwiękowa została wkomponowana w opowieść wprost po mistrzowsku: klasyczne motywy jazzowe towarzyszą popularnej muzyce współczesnej, a to wszystko splata się, przenika, czasem dość zaskakująco, ze sceny do sceny.
Mann nie gloryfikuje Dillingera jako szlachetnego outsidera. Podkreśla, jakim zainteresowaniem opinii publicznej się cieszył – dziennikarze go oblegają, a kierownik więzienia przyjacielsko obejmuje ramieniem do zdjęcia (zresztą dwuznaczność tej sytuacji wydaje się dostrzegać jedynie sam Dillinger). Mimo wszystko nie jest to postać, której mamy żałować. Czy zatem opowiemy się po stronie niezłomnego Purvisa? Też nie. Każdy z nich pełni wyznaczoną w społeczeństwie rolę. Depp zachowuje twarz twardziela i jest w tym doskonały. Szkoda jedynie, że w trakcie rozwoju akcji nie można w nim dostrzec żadnej przemiany. Wie, że nie czeka go żadna przyszłość i nie chce wzbudzać naszego współczucia.

Mamy przed sobą film zimny, do podziwiania. Ale nie do przeżywania.

Reżyseria - Michael Mann
Scenariusz - Ann Biderman, Michael Mann, Ronan Bennett

OBSADA:
Johnny Depp: John Dillinger
Christian Bale: Melvin Purvis
Marion Cotillard: Billie Frechette
Channing Tatum: Pretty Boy Floyd
... i inni