Cierpienie Pawła.mpg

Apostoł, który został księciem okresu efeskiego Kościoła, był najpierw znany jako Saul. Pochodził z Tarsu i był Żydem czystej krwi, z pokolenia Beniamina, najmłodszego syna Jakuba.

Tym sposobem Jezus dodał do liczby wybranych przez siebie Apostołów tego, o którym wiedział, iż będzie zdolniejszy, niż wszyscy pozostali w niesieniu światu chwalebnej Ewangelii Królestwa. Płomienna gorliwość, która rozpaliła jego wrogość, płonęła obecnie dla Chrystusa, rzucając takie światło ze Słowa Bożego, które miało obudzić tłumy i rozgrzać je Jego miłością, miłosierdziem i prawdą.
Od tego czasu trud Pawła ponoszony dla Chrystusa przynosił mu wielkie cierpienia (2 Kor. 11:23-30):
"... razach nad miarę, w więzieniach obficiej, w śmierciach częstokroć. Od Żydów wziąłem pięćkroć po czterdzieści plag bez jednej. Trzykrociem był bity rózgami; razem był kamienowany; trzykroć się ze mną okręt rozbił, dzień i noc byłem w głębokości morskiej... W pracy i w utrudzeniu, w niedosypianiu często, w głodzie, i w pragnieniu, w postach często, w zimnie, i w nagości... Jeśli się mam chlubić, z krewkości moich chlubić się będę."

W trakcie wszystkich swoich cierpień Paweł oświadczał: "wszakże nie ja, ale łaska Boża, która jest ze mną" (1 Kor. 15:10). Niezwykłe jest to, że znosząc prześladowanie Apostoł radował się, iż został policzony z tymi, którzy uprzednio byli jego ofiarami.
Naturalne umysłowe uzdolnienia Pawła były najwyższego rzędu. Miał on szerokie poglądy, niezwykłą zdolność rozumowania oraz zdolność wyrażania swoich myśli przekonywającymi i stosownymi słowami. Do tych zalet trzeba dodać wpływ Ducha Świętego, który natchnął jego pisma i w zgodzie z pełnomocnictwem, jakie Paweł otrzymał, nadał im status wyroczni Bożych. Apostoł Piotr, pisząc także pod natchnieniem, mówił o listach Pawła jako o Piśmie Świętym w takim samym znaczeniu jak o pismach Starego Testamentu (2 Piotra 3:15,16). Paweł, kiedy jego ziemski bieg prawie się już zakończył, miał pewność, iż walczył dobry bój i zachował wiarę. "Zatem," - pisze Paweł - "odłożona mi jest korona sprawiedliwości, którą mi odda w on dzień Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali sławne przyjście jego" (2 Tym. 4:7,8).

Apostoł Paweł został ścięty w Rzymie w 66 roku.