Robert Black.avi

Według niektórych teorii nasz wszechświat nie jest jedynym istniejącym. Brian Greene odwiedza naukowców, który popierają taką tezę i próbują ją udowodnić. Poznaje kontrowersyjne poglądy, które mogłyby zupełnie zmienić sposób postrzegania kosmosu, czasu i miejsca przez człowieka.

Autorzy programu wraz z naukowcami przyglądają się Pustce, obszarowi przestrzeni kosmicznej, który zawiera niewielkie ilości materii i jest ze wszystkich stron otoczony supergromadami i ścianami galaktyk.

W 1901 roku we wraku rzymskiego okrętu w pobliżu wyspy Antykithiry znaleziono skorodowane fragmenty zadziwiającego urządzenia z brązu. Wszystko wskazywało na to, że jest to rodzaj maszyny liczącej, która służyła starożytnym Grekom do określania położenia ciał niebieskich i przewidywania zaćmień słońca. Najbardziej zadziwiające było to, że następne urządzenia tego typu, o podobnej złożoności pojawiły się w Europie dopiero w XVIII wieku. Międzynarodowy zespół naukowców zastanawia się, kto mógł zbudować to urządzenie i do czego je wykorzystywano.

Ponieważ zarówno Antoniusz, jak i Oktawian uważali się za dziedziców Cezara, rozstrzygające starcie było nieuniknione. Jednak pomimo wzajemnej wrogości, odczuwanej przy każdym spotkaniu i na każdym kroku, obaj odsuwali w przyszłość moment konfrontacji, umacniając swoją pozycję w politycznej próżni śmiertelnie chorej republiki. Musieli ze sobą nawet współpracować, by stłumić opór nieugiętych obrońców tradycyjnego porządku politycznego. Dokonawszy tego pod Filippi w roku 42, podzielili się zadaniami w państwie tak, by ich strefy wpływów się nie pokrywały. Oktawian miał się zająć uspokojeniem nastrojów na Zachodzie, a Antoniusz ekspansją na Wschodzie. Głównym zadaniem, które czekało Oktawiana , było pogodzenie sprzecznych interesów żołnierzy i obywateli. Pierwsi domagali się przywilejów i ziemi w nagrodę za służbę, drudzy sprzeciwiali się wprowadzeniu kolejnych podatków. Nierozważny krok mógł doprowadzić do tego, że jedna ze stron przejdzie do obozu któregoś z rywali.

Trzydniowa bitwa o wąski przesmyk Termopile ma do dziś status legendy, heroicznej walki, w której Leonidas, król Sparty (i, jak sam uważał, potomek mężnego Heraklesa, pogromcy lwów) oraz 300 wybranych zginęło mężnie, usiłując powstrzymać Persów. Z tej porażki wyrosło panujące wśród późniejszych generacji Greków przekonanie, że Spartanie przestrzegali swoich żelaznych praw i nigdy się nie cofali, choć była to opinia, powstała w znacznej mierze dzięki tej bitwie. Śmierć na polu bitwy postrzega się jako najwyższą spartańską cnotę, a obraz dzielnych Spartan walczących z perskimi najeźdźcami w skalistym przesmyku nadal budzi emocje współczesnych czytelników.