Platon - Protagoras.pdf

Platon

Urodził się w 427 roku p.n.e. w Atenach. Imię Platon znaczy tyle co "barczysty" taki przydomek otrzymał on będąc w gimnazjum. Prawdziwe jego imię brzmiało Arystokles. Uznawany za jednego z najwybitniejszych filozofów greckich.

W wieku 20 lat spotkał Sokratesa, który był jego nauczycielem. W 387 r. p.n.e. założył Akademię Ateńską. Wyrok śmierci w stosunku do Sokratesa zniechęcił go do demokratycznych rządów.

Dzięki jego "Dialogom" znamy dokładniej postać Sokratesa, choć nie jest pewnym to, czy słowa wypowiadane przez Sokratesa to jego prawdziwe. Platon bowiem mógł użyć postaci Sokratesa do wyłożenia własnych słów.

Wg Platona ponad zwykłym światem istnieje świat idei, którego cechą jest pełnia i doskonałość. Jest to byt niematerialny, znajdują się w nim wieczne i niezmienne idee. Rzeczy cielesne stają się i przemijają, są one odzwierciedleniem świata idei. Mają egzystencję wtórną i zależną. Dlatego stanowisko Platona określane jest mianem idealizmu obiektywnego.

Uczniowie Platona corocznie świętowali rocznicę jego narodzin i zgonu (347 r. p.n.e.). Poszukiwał on doskonałości. Do tej pory jest natchnieniem dla wielu współczesnych filozofów.

"(...)To wszakże pojmuję, ile nieszczęść sprowadza na ludzi niewiedza, skoro z jej powodu, jak sie wydaje, nie uświadamiamy sobie, że zabiegamy lub nawet - co gorsza - modlimy się o największe nieszczęścia dla nas samych. Nikt by jednak w to nie uwierzył, lecz każdy gotów sądzić, że umie modlić się o rzeczy najlepsze a nie najgorsze.To bowiem byłoby po prawdzie podobne nie tyle do modlitwy, ile raczej do złorzeczenia." Widzimy, że zło rodzi się z tego, iż człowiek nie wie co dobre. Platon określał dobro w ten sposób: "Tak jak oko nie mogło się z ciemności obrócić ku światłu inaczej, jak tylko wraz z całym ciałem, tak samo całą duszą trzeba się odwrócić od świata zjawisk, które powstają i giną, aż dusza potrafi patrzeć na byt rzeczywisty i jego pierwiastek najjaśniejszy i potrafi co widzenie wytrzymać. Ten pierwiastek nazywamy Dobrem".

Zaś jeśli chodzi o sprawy państwa wg Platona powinni nim rządzić filozofowie. Wyżej wspomniane zostało, że Platon zniechęcił się do systemu demokratycznego, był zwolennikiem arystokratycznego porządku. Podjął on próbę wcielenia w życie swych poglądów na dworze Dionizego Młodszego w Syrakuzach. Zakończyła się ona jednak niepowodzeniem, a Platon ledwie uszedł z życiem. Został sprzedany w niewolę i tylko dzięki przyjaciołom, którzy go wykupili, mógł dalej prowadzić swą działalność.

Jednym z pomysłów Platona była tzw. proegzystencja duszy. Człowiek to w zasadzie sama dusza, tyle, że zamknięta w ciele. Dusza jest czymś odmiennym od ciała, niematerialnym i niezmiennym w czasie. "Jak długo będziemy mieli ciało i dusza nasza będzie złączona z tak wielkim złem, nigdy w świecie nie potrafimy posiadać tego w pełni, czego pragniemy. A powiadamy, że tym jest prawda. Bo tysięczne kłopoty sprawia nam ciało [...]tylko tę mamy wskazówkę istotnie, że kto z nas pragnie kiedy coś poznać w sposób czysty, musi się od ciała wyzwolić i samą tylko duszą rzeczywistość oglądać [...]bo jeżeli niepodobna będąc w ciele niczego poznać doskonale, to jedno z dwojga: albo nigdy w ogóle wiedzy posiąść nie można, albo dopiero po śmierci."



Pisma Platona :

"Eutyfron", "Obrona Sokratesa", "Kriton", "Fedon", "Kratyl", "Teajtet", "Sofista", "Polityk", "Parmenides", "Fileb", "Uczta", "Fajdros", "Alkibiades I", "Alkibiades II", "Hipparch", "Rywale", "Teages", "Charmides", "Laches", "Lysis", "Eutydem", "Protagoras", "Gorgiasz", "Menon", "Hippiasz Większy", "Hippiasz Mniejszy", "Ion", "Meneksenos", "Klejtofon", "Państwo", "Timajos", "Kritiasz", "Minos", "Prawa", "Epinomis", "Listy".