Driver Parallel Lines

Driveeeeer… Na sam dźwięk składających się na te słowa głosek wielu graczy wykrzykuje z trwogą formułę egzorcyzmu, po czym chowa się pod łóżko i udaje pająka. Fakt, ostatnia część od niedawna trzyczęściowej serii przygód tytułowego kierowcy nie miała w sobie nic, co mogłoby ją wyróżnić spośród innych dotychczas powstałych gier akcji - za to zasłynęła ze sporej liczby błędów i niedociągnięć. Program, któremu chcę się teraz przyjrzeć, również nie grzeszy całkowitą poprawnością, ale za to ma lepszą grafikę w porównaniu do nieładnej „trójki”. Czy lepsza oprawa wizualna jest wszystkim, co może nam zaoferować najnowsza odsłona cyklu?



Zacznijmy od początku. Pudełko z Driverem, fajna rzecz, prócz standardowych elementów takich jak płytka z grą, instrukcja i karta rejestracji elektronicznej, zawierało również coś ciekawszego, zwanego mapą Nowego Jorku. Po krótkich oględzinach mapy stwierdziłam, że miło byłoby jak najszybciej rozpocząć wirtualne zwiedzanie tego miasta. Zainstalowałam więc produkcję, po czym od razu przystąpiłam do działania. Martwa cisza w menu głównym nie wróżyła nic dobrego - wręcz przeciwnie, przypominała głuchotę opcji nieudanego Driv3ra. No ale dobra, idziemy dalej. „Nowa gra” – klik. Na początku rozgrywki wyświetla się filmik, który zapoznaje nas z głównym bohaterem gry o dźwięcznym pseudonimie TK (tzn. the Kid - Dzieciak). Rozpoczyna się pierwszy epizod gry: lata siedemdziesiąte, kiedy to TK ma osiemnaście lat (choć wygląda na prawie trzydzieści) i żyje sobie w Niu Jorku, a wśród wielu innych aroganckich i ambitnych młodzieńców wyróżnia go doskonała umiejętność prowadzenia samochodu. Jego talent zostaje szybko dostrzeżony przez miejscowych gangsterów, którym akurat bardzo przydałby się jakiś dobry kierowca. Za pracę u nich TK zostaje należycie nagradzany pieniędzmi. A później jest jeszcze fajniej: ktoś donosi policji na naszego bohatera, w wyniku czego zostaje on za swoje występki skazany na 28 lat pozbawienia wolności. Wychodzi z pudła w 2006 roku i zastaje całkiem inną rzeczywistość: inaczej ubranych ludzi, nowsze i lepsze samochody… Gra pozwala nam więc na pobyt w dwóch różnych światach: najpierw tym z lat siedemdziesiątych, a później w czasach współczesnych.

Wcielając się w postać długowłosego Dzieciaka, wykonujemy przeróżne ciekawe zadania; większość z nich zaliczamy siedząc za kierownicą samochodu, ale są także takie, w których liczy się umiejętność szybkiej i bezpiecznej jazdy motocyklem oraz innymi pojazdami. A tych w Driverze nie brakuje; do naszej dyspozycji oddano karetkę, taksówkę, ciężarówki, radiowóz policyjny i oczywiście wiele rodzajów aut ze zróżnicowanym modelem jazdy. Gdy zniszczymy dany pojazd lub po prostu się nim znudzimy, możemy go porzucić w każdym momencie rozgrywki (nawet podczas jazdy 90km/h… wystarczy tylko z niego wyskoczyć). Przedtem jednak warto upatrzyć sobie jakiegoś gościa na motocyklu, do którego możemy strzelić, nie wysiadając z pojazdu, by później móc się przesiąść na zdobyty dwukołowiec zanim zauważy to policja. Funkcjonariusze są na tyle źli, że zanim zdążymy w jakimś zaułku zmienić rozpoznawany i namierzony przez nich pojazd, mogą zrobić z nas mieszankę do zalepiania dziur w asfalcie (nie próbować tego w Polsce).

O kolejności wypełnianych misji decydujemy tylko i wyłącznie my sami; wystarczy tylko kliknąć w odpowiedni punkt na mapie, gdzie zaznaczone są aktualnie dostępne zadania, i przenieść się tam po wciśnięciu klawiaturowego klawisza, ew. samemu dojechać na wskazane miejsce. Typowych, gangsterskich zadań jest w grze cholernie dużo. Aby odetchnąć po kradzieży markowych aut, zebraniu pieniędzy z miejscowych knajp lub zwycięstwie w karkołomnym pościgu, możemy upolować na mieście jakieś szybkie auto i wziąć udział w zawodach na torze wyścigowym. Za zwycięstwo otrzymujemy oczywiście wynagrodzenie, które przeznaczamy na tuning i naprawę pojazdów.

Zaletą Drivera jest więc duża swoboda wyboru kolejności wykonywanych misji, co upodabnia tę produkcję do serii GTA. Jednak recenzowana gra ma dużo więcej wspólnego z wymienionym cyklem. Chodzi tu niestety (nie tylko) o grafikę, która była słabym punktem szczególnie ostatniego GTA. Chociaż Kierowca ma bardzo ładne i dopracowane modele samochodów, a wybuchy policyjnych radiowozów wyglądają efektownie, to wygląd Nowego Jorku i zachowanie jego mieszkańców nie pozostawiają wiele do życzenia. Gdzie nie spojrzymy, tam napotkamy schematyczne budynki i ich nieciekawe okolice. Niby nic, bo przecież w grze z tego gatunku najważniejsza powinna być grywalność, ale przecież grafika jest zawsze jakim-śtam elementem gry… A jeśli do tego dojdzie wcześniej wspomniana irytująca sztuczna inteligencja przechodniów, którzy po wyrzuceniu z samochodu nierzadko przez chwilę uciekają, a później podchodzą do któregoś z aut i „maszerują” w któryś z napotkanych na drodze samochodów, chcąc najwyraźniej do niego wleźć nie otwierając drzwi, to produkcja ma poważny problem. Prócz tego większych błędów nie odnotowałam.

Oprawa audio, a w szczególności muzyka, jest dobra. Bawiąc się Dzieciakiem z lat siedemdziesiątych słyszymy znane hity charakterystyczne dla tego okresu. Muzyka towarzyszy nam oczywiście tylko podczas podróży pojazdem; biegając po mieście piechotą nie mamy możliwości jej słuchania. Co się tyczy dialogów, to pozostawiono je w wersji oryginalnej, a gracze nie znający angielskiego są zdani na poprawność i niecenzuralność napisów.

Jeśli miałabym streścić całą moją recenzję i wypowiedzieć się krótko o najnowszym Driverze, to powiem tak: gra bardzo ciekawa, z dość niewysokim poziomem trudności, nieliniowa. Polecam ją wszystkim fanom GTA, którzy pokochali tę produkcję pomimo jej graficznych niedociągnięć.


Plusy:
+ różnorodność misji i pojazdów
+ muzyka
+ nieliniowość i swoboda
+ mapka Nowego Jorku

Minusy:
- denerwujące zachowania przechodniów
- schematyczność miasta
- trochę klon GTA


Ocena ogólna: 8/10
Driver: Parallel Lines
Wydawca polski: CD Projekt
Wydawca oryginalny: Ubisoft
Data wydania polskiego: 9/2007
Data wydania oryginału: 7/2007
Tryb gry: Single player
Dostępna platforma: PC
Systemy operacyjne: Windows XP, Windows Vista

• Pobierz folder
• Zachomikuj folder