Henry Sergg - Bugsy.pdf
Download: Henry Sergg - Bugsy.pdf
Pobierz1,02 MB
„Bugsy” to przezwisko. Ponad wszelką wątpliwość pejoratywne. Stosunkowo łagodnym tłumaczeniem na język polski (inne są po prostu wulgarne) jest – „szajbus”. „Bugsy” w książce Sergga to Benjamin Siegel, amerykański gangster pochodzenia żydowskiego. Urodził się w 1906 roku, zastrzelono go, we własnym domu zresztą, w 1947. Znajomy i współpracownik sycylijskich mafiosów z rodziny Genovese.
Znany i sławny głównie dzięki swojej wizji, jak najbardziej urzeczywistnionej i zrealizowanej – Las Vegas, a w nim pierwszego wielkiego hotelu-kasyna Flamingo. Później dalszych.
Książka Sergga jest literacką (bardziej literacką niż dokumentalną) biografią Siegela. Średniej jakości, jeśli chodzi o warsztat autorski, ale niewątpliwie ciekawa pozycja dla miłośników klimatów mafijnych.
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
Inne foldery z plikami do pobrania
-
■Kołnierzyki -
■Koronki i koroneczki -
■Koronki, wykończenia -
►Dzwonki na telefon -
►Hity po polsku -
● Sś -
♥Nowości♥ -
❀ NOWE ❀ -
Błysk pończoszki -
CIEKAWE KSIAZKI -
Historia o erotyce -
Jo's Dream - Organic Coffee -
Kolekcja Afrodyty -
Kołnierzyki -
kołnieżyki -
Kołnieżyki -
Kołnieżyki(1) -
Kołnieżyki(2) -
Kołnieżyki(3) -
Kołnieżyki(4) -
Kołnieżyki(5) -
Kołnieżyki(6) -
Kołnieżyki(7) -
Kołnieżyki(8) -
Ksiazki nieuporzadkowane -
Markiz de Sade(1) -
muza -
Najsłynniejsze Powieści Erotyczne Świata -
Neurologia i pielęgniarstwo neurologiczne -
nowe książki -
Obrusy -
obrusy, serwety -
Pasje i Namiętności -
Pielęgniarstwo w opiece długoterminowej -
Pielęgniarstwo w opiece długoterminowej(1) -
Poduszki -
Poradniki -
RICO 27 - Świąteczne obrusy -
RICO 55 - Wielkanoc w pastelowych kolorach -
RICO 81 - Świąteczny czas -
RICO 94 - Bożonarodzeniowe obrusy -
RICO(1) -
RÓŻNE -
Różowa Seria -
Seria SKANDALE HISTORII -
Szablony malarskie -
Śpiąca Królewna -
Tanya Valko - Arabska Zona -
wielkanocne -
wzory na obrusy i serwetki
Inne pliki do pobrania z tego chomika
"Twe oczy zalśnią, gdy zobaczysz rzeki srebra w Mithrilowej Hali"
Krasnolud Brenor Batlehammer, barbarzyńca Wulfgar, halfling Regis mroczny elf Drizzt walczą z potworami i magią na swej drodze do Mitrilowej Hali, starodawnego miejsca narodzin Bruenora i jego przodków.
Spotykając się z przejawami rasizmu, Drizzt rozważa powrót do mrocznego, podziemnego miasta i morderczego trybu życia, który porzucił. Wulfgar zaczyna przezwyciężać awersję swojego szczepu do magii. Regis ucieka przed zabójcą, który w połączeniu ze złymi czrnoksiężnikami chce doprowadzić przyjaciół do zagłady. Wszystkie marzenia Bruenora i życie towarzyszy, zależą od działań jednej młodej i dzielnej kobiety.
Alar Kessel, początkujący mag o słabej sile woli, uruchamia zdarzenia prowadzące do ponownego odkrycia magicznego przedmiotu, kryształowego reliktu. Czy jest on tylko martwym narzędziem... a może jest zdolny wywołać porażkę Dekapollis? A może barbarzyńcy sami już o to zadbali? Ich atak na wioski Dekapolis przypieczętował ich własny los, jak również los młodego barbarzyńcy Wulfgara. Uznany za martwego na polu bitwy, Wulfgar zostaje uratowany przez krasnoluda Bruenora, w zamian za pięć lat służby... i przyjaźni. Z pomocą ciemnego elfa, Drizzta, Bruenor zmienia Wulfgara w krzepkiego i inteligentnego wojownika. Ale czy Wulfgar jest na tyle mocny, by znowu połączyć barbarzyńskie szczepy? Czy nieortodoksyjny krasnolud i ciemny elf - renegat zdołają na czas przekonać lud Dekapolis, aby odłożył na bok nieistotne zatargi, w celu przeciwstawienia się mocom kryształowego reliktu? "Narracja Salvadore a zręcznie łączy przekonujące szczegóły z rosnącym napięciem oraz... budową postaci rozpalających wyobraźnię"
Słońce, piękne kobiety opalające się na plaży, muskularni mężczyźni, atmosfera przepychu i bogactwa, a na dokładkę mordercze zmutowane (rosyjskim sosem) kraby giganty a wszystko przedstawione w atmosferze kiczu i tandety. Taki właśnie jest obraz powieści Kraby II .
Sam pomysł, że oto gigantyczne kraby atakują ludzi, wydaje mi się jak najbardziej interesujący, jednak chyba znacznie ciekawiej byłoby gdyby Guy N. Smith pozwolił swoim potworom nieco dłużej nękać pojedynczych, nieuzbrojonych bohaterów, zamiast od razu wystawiać przeciwko nim wojsko. Może po prostu kraby twardo kroczące do przodu pomimo tego, że są ze wszystkich stron ostrzeliwane przez czołgi to jednak lekka przesada?