Dolina Wilków - Kurtlar Vadisi Irak (Napisy PL).avi

ewabalicka85 / ►Kino Azjatyckie, orientalne, dalekiego i bliskiego wschodu◄(1) / Dolina Wilków - Kurtlar Vadisi Irak (Napisy PL).avi

Download: Dolina Wilków - Kurtlar Vadisi Irak (Napisy PL).avi

Pobierz plik

699,89 MB

Czas trwania: 117 min

reżyseria: Serdar Akar
produkcja: Turcja
rok produkcji: 2006
gatunek: wojenny
język: polskie napisy

Film rozpoczyna się od faktycznego wydarzenia z 2003 roku gdzie żołnierze USA aresztowali na północy Iraku 11 członków tureckich służb specjalnych. Wyprowadzili ich na muszkach, w kapturach i odwieźli na przesłuchania do Bagdadu. Amerykanie później przeprosili za ten incydent, lecz w Turcji odebrano go jako upokorzenie i zemstę za to, że Ankara nie zgodziła się na atak na Irak z jej terytorium. Sprawa dobrze wryła się w pamięć Turków.

W filmie Amerykańscy żołnierze w Iraku mordują setki niewinnych ludzi i niszczą niewinnym ludziom wesela. Tych którzy przeżyli, Amerykanie porywają do wiezienia Abu Ghraib. Tam żydowski doktor wycina im części ciała, które potem sprzedawane są bogaczom w Nowym Jorku, Londynie i Tel-Avivie. Film „Dolina Wilków: Irak” nie tylko w Turcji pobił rekordy oglądalności, ale także w Niemczech gdzie do kin ściągnęło tysiące niemieckich Turków.Swoją popularność zawdzięcza kluczowym i dość kontrowersyjnym scenom.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

ewabalicka85

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

The Children of Heaven.avi

Czerwone kwiatki.rmvb

Produkcja: Chiny Reżyseria: Yuan Zhang Obsada: Dong Bo ...

Produkcja: Chiny Reżyseria: Yuan Zhang Obsada: Dong Bowen, Ning Yuanyuan, Chen Manyuan, Zhao Rui, Li Xiaofeng, Ning Yuayuan Czas trwania: 92 minuty Język: Polski lektor Qiang to czteroletni zawadiaka o nieposkromionym temperamencie. Jego ojciec umieszcza go w ekskluzywnym przedszkolu w Pekinie, jako że wraz z żoną często jest w rozjazdach. Życie w przedszkolu wydaje się kolorowe i bogate, składające się z różnorakich gier i zabaw, które mają na celu nauczyć dzieci by były dobrymi członkami społeczeństwa. Jednak Qiangowi bardzo trudno jest się zaadaptować do tego zbyt zorganizowanego życia pod ciągłą obserwacją w kolektywie. Mały indywidualista, pomimo licznych prób, nie potrafi przeciwstawić się woli nauczycieli. Pragnie też, jak inne dzieci, wygrywać małe czerwone kwiatki, które są nagrodą za dobre zachowanie. Niestety nigdy nie zdobył ani jednego, jako że nie potrafi się sam ubrać, nie bawi się z innymi dziećmi, a nawet odwraca się plecami do nauczyciela Li i dyrektora Konga, gdy ci starają się nauczyć malca dyscypliny. Stopniowo charyzma i brawura Qianga udziela się innym uczniom. Przekonuje ich, że nauczyciel Li to potwór w przebraniu, który zjada małe dzieci. Gdy ich plan porwania nauczycieli zostaje udaremniony, „ruch oporu” Qianga rozrasta się, a sam przywódca zostaje zbojkotowany przez swoich kompanów. Czy Qiang podda się przywództwu otaczających go dorosłych, czy postara się nadal dorastać wg własnych zasad?

Spring, Summer, Fall, Winter & Spring.avi

"Wiosna, lato, jesień, zima i...wiosna" to film dość nie ...

"Wiosna, lato, jesień, zima i...wiosna" to film dość niecodzienny, zarówno pod względem pochodzenia, jak i formy artystycznej. Kino koreańskie dla nas, Polaków (i nie tylko), właściwie nie istniało. Szlak przetarł dopiero niedawno fantastyczny "Old Boy" - zdobywca wielu prestiżowych nagród na różnorakich festiwalach, na czele z Cannes. Jednak to nie jedyna tak chwalona i doceniana produkcja z Korei, nie jeden utalentowany reżyser. Kim Ki - Duk zdobył bowiem wiele atrakcyjnych wyróżnień na festiwalach w San Sebastian, Locarno, Wenecji, Berlinie czy Camerimage. To pierwszy film utalentowanego Azjaty, który wchodzi na nasze ekrany i z pewnością trzeba będzie zapamiętać jego nazwisko. Dwóch mnichów (mistrz i uczeń) żyje na totalnym odludziu z dala od wielki miast i reszty populacji. W ich domku otoczonym wodą, rytm wyznacza natura i jej prawa. Film podzielony jest na cztery części, które odpowiadają poszczególnym porom roku. Wiosna - narodziny i śmierci, lato - miłość i obsesja, jesień - gniew i agonia, zima - pustka i spokój. Zamykające dzieło powtórne nadejście wiosny zwiastuje powracającą pętlę czasu, którego upływ jest jednym z głównych atutów tego obrazu. Gdy obserwujemy naszego bohatera w dzieciństwie, czas upływa dość wolno, lecz w miarę rozwoju fizycznego postaci (w każdej odsłonie widzimy innego aktora, tylko mistrz we wszystkich epizodach grany jest przez jednego aktora) zaczyna przyspieszać. Każda z pór roku (części filmu) wygląda inaczej pod względem emocjonalnym: poprzez spokój i niewinność, pierwsze uczucie i związane z nim uczucia złości, goryczy i żalu, aż po pokutę za grzechy i refleksję. Reżyser Kim Ki-Duk posiada wielkie zamiłowanie do malarstwa, co widać podczas projekcji. Właściwe przemawia on w większości za pośrednictwem obrazów (w części "Zima" nie pada ani jedno słowo). Wielką sztuką jest pokazanie tego samego miejsca (chata otoczona wodą) na wiele różnych sposobów. Miejsca, które jest poza czasem i cywilizacją, a które płynie swym urzekającym rytmem. Żyjąc w wielkich aglomeracjach z nostalgią można przypatrywać się obszarom, w których człowiek żyje zgodnie z naturą zapewniającą mu wszystko, czego potrzebuje. Polecam "Wiosnę, lato...", przeważnie osobom świadomym funkcji, jakie powinno spełniać kino, lubiącym zachwycać się pięknem, ponieważ, jak wspominałem, rozwój i tempo wydarzeń jest tu dość niespieszne. Mimo że nie wszystkie symbole wywodzące się z kultury japońskiej i koreańskiej nie będzie nam dane zrozumieć, to jednak pozostają te najważniejsze, uniwersalne, które są jak najbardziej czytelne. Większość widzów będzie musiała przestawić tryb oglądania z amerykańskich produkcji, od których dzieło Kim Ki-Duka różni się diametralnie. Jeżeli uważacie "Między Słowami" Sofii Coppoli za oszczędny w kwestii dialogów, to w porównaniu z "Wiosną..." jest wręcz wylewny. Reżyser wychodzi z założenia, że mówienie jest srebrem, a milczenie złotem, bo kino nie tylko słowa, lecz także (a może przede wszystkim) obrazy, którymi wiele można powiedzieć.

Dharm.avi

reżyseria: Bhavna Talwar kraj: Indie rok produkcji: 2007 ...

reżyseria: Bhavna Talwar kraj: Indie rok produkcji: 2007 czas trwania: 91 minuty język: polskie napisy Kino indyjskie to nie tylko Bollywood – jest tam też miejsce na zdecydowanie bardziej ambitne produkcje, poruszające poważniejsze tematy, takie jak nierówności wynikające z podziału kastowego, nietolerancja religijna czy codzienna walka z nędzą zdecydowanej większości mieszkańców kraju. O tym traktuje właśnie film Dharm z 2007 roku – niezależna produkcja w reżyserii debiutantki Bhavny Talwar. To film o napięciach pomiędzy hinduistami, muzułmanami i przybyszami z Zachodu, o harmonii i równowadze społecznej, o więzi rodzica z dzieckiem. Pandit Narayan Chaturvedi to pobożny i szanowany kapłan z kasty braminów – najwyższej w hinduistycznej hierarchii – który niezłomnie wierzy w wagę systemu kastowego. Kieruje się zasadami „prawdziwej hinduistycznej drogi życia, skrupulatnie, prawie fanatycznie praktykuje swoją religię, wypełniając wskazania starożytnych ksiąg, nie tolerując żadnego od nich odstępstwa. Jego życie to nieprzerwana od trzydziestu lat praktyka rytuałów i modłów – jednak wydarza się coś, co doszczętnie niszczy ustaloną kolej rzeczy. Pewnego dnia na ulicy nieznana kobieta oddaje swoje dziecko córce kapłana, który początkowo nie chce go zaakceptować w swoim domu, jednak z czasem pojawia się u niego więź z młodym chłopcem i wkrótce zaczyna traktować go jako swojego rodzonego syna. Po kilku latach nagle pojawia się niespodziewany gość, który sprawia, że Pandit Chaturvedi jest zmuszony dokonać ewaluacji – nie tylko swojej, do tej pory niezachwianej postawy religijnej, ale także opowiedzieć się jednoznacznie po jednej ze stron narastającego i krwawego konfliktu pomiędzy mieszkańcami jego miasta. To poruszający film na temat błędnych interpretacji wierzeń religijnych i tego, jak religia przemienia się w biznes i politykę w rękach pozbawionych skrupułów osób, które naginają ją do swoich osobistych celów.

Seven Samurai.avi

Od razu na wstępie zaznaczę, że Kurosawę uwielbiam od ob ...

Od razu na wstępie zaznaczę, że Kurosawę uwielbiam od obejrzenia jego pierwszego filmu. Jak do tej pory widziałem tylko 1/3 filmów Mistrza i jeszcze po żadnym nie byłem rozczarowany. Zdecydowanie najbardziej podobają mi się jego dzieła o samurajach, a "Siedmiu Samurajów" uważam za największy obraz w dorobku Cesarza. Klimat filmu jest być może najwspanialszym klimatem w historii kina. Obraz feudalnej Japonii jest tak genialnie przedstawiony, że czasami chciałbym uczestniczyć w przedstawionych wydarzeniach. Na dodatek całość jest wybornie dopełniona przez świetną muzykę Fumio Hayasaka, która w połączeniu z klimatem, aktorstwem, zdjęciami i scenografią tworzy perfekcję. Co więcej "Siedmiu Samurajów" to zdecydowanie jeden z najlepiej wyreżyserowanych filmów, jakie dane mi było obejrzeć. Niewiele jest tak idealnie dopracowanych dzieł, w których dopatrzenie się minimalnego błędu graniczy z cudem. No, ale Akira Kurosawa to klasa sama w sobie, najprawdopodobniej jest to obok Hitchcocka najlepszy reżyser w historii kina. Zastanawiam się jak określić ten film. Przecież w 1960 roku na podstawie "Siedmiu Samurajów", powstał amerykański western "Siedmiu wspaniałych", który jest powszechnie uznawany za arcydzieło i klasykę gatunku. Więc jeśli film o parę klas słabszy od pierwowzoru jest arcydziełem, to czy takie określenie dla obrazu Mistrza nie jest za słabe? Dla mnie ten film do prawdziwe Dzieło Sztuki. Niestety "Siedmiu Samurajów" zostało zupełnie zlekceważone przez Akademię Filmową, która przyznała mu zaledwie dwie nominacje do Oscara, za kostiumy i scenografię. A przecież ten obraz powinien wygrać statuetkę, w takich kategoriach jak najlepszy film nieanglojęzyczny, najlepszy reżyser, scenariusz, aktor (Toshiro Mifune) muzyka, kostiumy, scenografia. Wielka szkoda, że takie dzieło sztuki zostało zupełnie odrzucone przez tych "wielkich znawców" kina. Mógłbym jeszcze długo zachwycać się nad perfekcją, ale co za dużo, to nie zdrowo. Krótko podsumowując, "Siedmiu Samurajów" to dzieło wybitne, które każdy powinien poznać. Podczas oglądania, można rozkoszować się każdą idealnie wyreżyserowaną sekundą filmu. Bez żadnych zawahań mogę powiedzieć, że jest to najlepszy wyprodukowany poza U.S.A film.

Zemsta (Lektor PL).avi

Francis Costello (Johnny Hallyday) jest właścicielem res ...

Francis Costello (Johnny Hallyday) jest właścicielem restauracji, mieszka we Francji, prowadzi spokojne, uporządkowane życie. Rzuca je w jednej chwili, kiedy dowiaduje się że jego przebywająca w Hongkongu córka, jej mąż i dzieci zostali ofiarami brutalnego napadu. Costello jedzie na miejsce, aby tam wymierzyć sprawiedliwość. Zatrudnia trzech miejscowych zabijaków, pracujących dla mafii i rozpoczyna prywatne śledztwo. Bardzo przydadzą mu się umiejętności, które nabył 20 lat temu, pracując jako zawodowy zabójca…

Pieśń wróbli.rmvb

Kraj: Iran Gatunek: film obyczajowy Reżyseria: Majid Maj ...

Kraj: Iran Gatunek: film obyczajowy Reżyseria: Majid Majidi Rok produkcji: 2008 Czas trwania: 96 min Język: Polski lektor Majid Majidi, największy esteta irańskiego kina, snuje słodko-gorzką opowieść o złośliwościach losu, ludzkiej chciwości i mocnych więzach rodzinnych. Karim (Mohammad Amir Naji), Irańczyk w średnim wieku, głowa rodziny, pracuje na strusiej fermie. Jego spokojne życie zakłóca ucieczka jednego z ptaków. Karim rozpaczliwie próbuje go znaleźć, ale spłoszony struś nie daje się nabrać na żadne podstępy. Mężczyzna wie, że jeśli nie złapie uciekiniera, jego dni na fermie są policzone. Tymczasem w pełnym dzieci domu również wydarza się wypadek: najstarsza córka Karima podczas zabawy z rodzeństwem psuje swój aparat słuchowy, bez którego nie może zdawać egzaminów do miejskiej szkoły. Karim jedzie więc do miasta, żeby spróbować naprawić aparat. Nieoczekiwanie znajduje tam pomysł na nowe źródło utrzymania. Zostaje motocyklowym taksówkarzem, których pełno na ulicach Teheranu. Stopniowo poznaje wszystkie arkana tego fachu, najlepsze ulice, najbogatszych klientów. Zaczyna zarabiać zaskakująco dużo i szybko zaostrza mu się apetyt na więcej. Miasto przynosi coraz więcej pokus, a tymczasem dom pod jego nieobecność zaczyna żyć własnym życiem. Dzieci organizują przydrożny stragan, jego synek wraz z kolegami zaczyna hodować rybki, a żona ma własne pomysły na urządzenie domu. Karim musi znaleźć więc złoty środek między miastem a wsią, bogactwem a ubóstwem, kontrolą a zaufaniem. MAJID MAJIDI, pierwszy Irańczyk nominowany do Oscara, to jeden z największych estetów irańskiego kina. Znany jest z niezwykłego operowania światłem, które wyostrza szczegóły i nadaje przedmiotom niesamowitego wyglądu. Jego zdjęcia uwodzą również kolorami – w „Pieśni wróbli” na długo pamięta się scenę, w której Karim przez brązowe pole niesie na plecach turkusowe drzwi, albo kiedy tysiące barwnych rybek wpada do rzeki. Jego ciepła opowieść, która miejscami przypomina niemal slapstickową komedię i nawet w najbardziej dramatycznych momentach nie traci jasnych barw, spodobała się jury na MFF w Berlinie, gdzie film miał premierę. Wyróżniono aktora-amatora Mohammada Amira Naji, który otrzymał Srebrnego Niedźwiedzia. Majidi z kolei wypytywany był przez dziennikarzy o polityczną sytuację w Iranie i ograniczenia cenzuralne, z którymi musiał się zmagać. Twórca jednak zaprzeczył istnieniu cenzury, a o polityce wypowiadać się nie chciał, co wzbudziło podejrzenia. Maijidi uważany jest bowiem za jednego z ulubionych reżyserów irańskich władz, a jego filmy – choć pięknie sfilmowane i przepełnione prostą, ludzką mądrością – pozbawione są wszelkich niebezpiecznych aluzji. Być może to zdecydowało też, że Majidi, jako jedyny irański twórca, został zaproszony przez władze Chin do wyreżyserowania jednej z pięciu noweli dokumentalnych prezentujących Pekin na Igrzyskach Olimpijskich 2008.

Munyurangabo.rmvb

Reżyseria: Lee Isaac Chung Zdjęcia: Lee Isaac Chung Muzy ...

Reżyseria: Lee Isaac Chung Zdjęcia: Lee Isaac Chung Muzyka: Claire Wibabara Rok produkcji: 2007 Czas trwania: 97 minuty Język: Polski lektor Pierwszy w historii film w języku kinyarwanda. Życie po masakrze w Ruandzie ukazane przez pryzmat przyjaźni dwóch nastolatków, których łączy wspólne pragnienie zemsty. Munyurangabo (Jeff Rutagengwa) jest z plemienia Tutsi, ale przyjaźni się z młodym Sangwą (Eric Ndorunkundiye) z Hutu, który trzy lata wcześniej uciekł z rodzinnego domu. Ojciec Munyurangabo nie żyje – jak wielu innych Tutsi został zabity podczas masakry. Wydaje się, że minęło wystarczająco sporo czasu, żeby Ruanda podniosła się po tamtej tragedii, ale sytuacja bohaterów pokazuje, że tak nie jest. Munyurangabo chce pomścić ojca – w tym celu kradnie maczetę – a Sangwa zamierza mu w tym pomóc. Wybierają się autostopem do rodzinnego domu Sangwy. Mają zatrzymać się tylko na jeden dzień, ale chłopak chce zostać dłużej, choć jego przyjaciel nie jest tu mile widziany. „Nie wiesz, że to Tutsi? Tutsi są wstrętni.” – mówi ojciec Sangwy. Przyjaciele, pod wpływem ciężkiej atmosfery domu, nagle zaczynają patrzeć na siebie z dystansem. W cichej wiosce, gdzie mieszkają rodzice Sangwy, uprzedzenia wciąż są żywe. Odradza się również napięcie między Sangwą a jego ojcem. Nagrodzony w Meksyku i Sarasocie oraz nominowany do Independent Spirit Award „Munyurangabo” nie jest typowym filmem o masakrze dokonanej na Tutsi przez Hutu. W filmie LEE ISAACA CHUNGA wspomnienie rzezi jest nieme. O wciąż żywej traumie i nienawiści widz dowiaduje się z półsłówek, urywanych gestów, ukradkowych spojrzeń bohaterów. Znakomicie uchwycił to Isaac Chung, którego „Munyurangabo” jest pełnometrażowym debiutem. Chung w szczególny sposób przygotowywał się do pracy nad filmem. Od 2006 roku reżyser wraz ze swoją żoną pracował w Ruandzie w ośrodku terapii dla ofiar ludobójstwa. Z dwójką przyjaciół, Samuelem Andersonem i Jennym Lundą, prowadził tam kurs reżyserii i fotografii. „Zajmowaliśmy się tymi, którzy przeżyli ludobójstwo i byli świadkami mordowania swoich rodzin. Wielu z nich wiedziało, kto był zabójcą i zadawało pytanie – czy teraz oni mogą zabić w ramach zemsty. To stało się zalążkiem filmu, będącego efektem pracy z piętnastoosobową grupą Ruandyjczyków, wśród których były sieroty, dzieci ulicy, uchodźcy i miejscowi” – opowiadał reżyser. „Munyurangabo” stanowi istotny przełom dla afrykańskiej kinematografii. Chung zdecydował się bowiem podjąć ryzyko zrealizowania filmu w języku, którym się nie posługuje. Tak powstał pierwszy obraz w kinyarwanda. „Z początku bardzo się tego obawiałem. Później okazało się, że kręcenie w obcym języku pozwoliło przenieść film w przestrzeń bardziej uniwersalną, w której amerykański Koreańczyk może spotkać się z Ruandyjczykami i – mam nadzieję – również z widzami”.

Men Behind The Sun.rmvb

Oddział 731 reż. Godfrey Ho rok prod. 1987 Film przedst ...

Oddział 731 reż. Godfrey Ho rok prod. 1987 Film przedstawia historie japońskiego programu rozwoju broni biologicznej (Oddziału 731), zainicjowanego przez generała Shiro Ishii prowadzonego w czasie II wojny światowej. W pobliżu miasta Harbin w Mandżuri znajdował się obóz, gdzie przeprowadzano eksperymenty (sekcje na żyjących, truto więźniów fosgenem lub cyjankiem potasu, zakażano wąglikiem, symulowano rany wojenne) na ludziach. Każda śmierć była uważnie obserwowana i opisywana przez członków oddziału. Osoby, na których przeprowadzono eksperymenty byli przeważnie Chińczykami, Mandżurami, Koreańczykami lub tzw. białymi Rosjanami. W 1946 dowództwo Armii Stanów Zjednoczonych zawarło układ z dowódcami Oddziału 731 gwarantujący im nietykalność w zamian za wyniki badań nad zastosowaniem broni biologicznej i chemicznej. Prawda wyszła na jaw w 1989 r., gdy odkryto ciała podczas prac budowlanych w Japonii. Więcej na temat Oddziału 731: http://pl.wikipedia.org/wiki/Oddział_731

Checkpoint.rmvb

rok produkcji: 2003 reżyseria: Yoav Shamir język: polski ...

rok produkcji: 2003 reżyseria: Yoav Shamir język: polskie napisy Ponad trzy miliony Palestyńczyków żyje pod Izraelską okupacją. Kiedy podróżują ze wsi do wsi, z miasta do miasta, do pracy lub odwiedzić krewnych muszą przejść przez wojskowe punkty kontrolne. Te punkty kontrolne, gdzie dwa narody kontaktują się ze sobą, mają olbrzymi wpływ na konflikt izraelsko-palestyński. Od 2001 do 2003 roku, reżyser Yoav Shamir filmował codzienne sceny, które miały miejsce się podczas kontroli. Są tu pokazane poniżające procedury, często narzucane przez bardzo młodych żołnierzy, którzy nie czują się dobrze w roli strażników. Innym zaś żołnierzom wyraźnie podoba się służba na punktach kontrolnych i nie przepuszczają żadnej okazji do poniżenia i ośmieszenia Palestyńczyków. Każą im czekać godzinami w upalnym słońcu albo w ulewnym deszczu. Napięcie sięga zenitu, gdy pewnego dnia grupa Palestyńczyków licząca ponad sto osób ignoruje zakazy i przechodzi na drugą stronę bez kontroli. Można odnieść wrażenie, że ludzie po obu stronach są postawieni w sytuacji, która z założenia urąga ludzkiej godności. „Na punktach kontrolnych inscenizowany jest teatr absurdu” (wyjątek z decyzji Jury IDFA 2003). „Gdy absurd staje się rutyną… Obie strony konfliktu stają się ofiarami. Obraz zupełnie wolny od manipulacji.”

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin