Fiat 124 (1966).jpg

eliocik / MOTORYZACJA / Kultowe auta XX w (zdjęcia I opisy) / Fiat 124 (1966).jpg

Download: Fiat 124 (1966).jpg

Pobierz

1,56 MB

(1800px x 1350px)

Tym modelem Fiat wrócił do przedwojennego sposobu oznaczania kolejną liczbą a nie pojemnością silnika. 124 stał się o tyle znany Polakom, że bardzo blisko spokrewniona z nim była Łada i trochę Fiat 125p.
Samochód wkroczył na rynek w 1966 roku z impetem, zdobywając tytuł „Car of the Year”. Zastąpił „pontonowego” Fiata 1300/1500, odziedziczając po nim płytę podłogową. Z resztą polski Fiat 125p też miał tę płytę a z Fiatem 124 jeszcze dodatkowo wspólny dach, drzwi i słupki. Tak więc wiele zostało w rodzinie.
Jeśli chodzi o sylwetkę auta, była ona dość wyważona, bez awangardy. Projektanci nie zdecydowali się jeszcze na gięte szyby boczne, co już akurat było hitem innych, przodujących marek i powoli stawało się normą. Jako podstawową jednostkę napędową wybrano silnik 1200 o mocy 60 KM. Pozwalał rozpędzić samochód do 140 km/h. Imponujące na tamte czasy przyśpieszenie 13,5 do setki było wynikiem małej masy pojazdu (895 kg).
Jak wspomniałem spokrewniona z Fiatem 124 była Łada. Związek Radziecki zakupił licencję. Dokonano zmian silnikowych (mrozy) i zawieszenia (na dziurawe drogi). Zmiany były przeprowadzone wzorcowo, w przyszłości Łada znana była z tego, że dawała się uruchomić przy temperaturach tak niskich, jak żadne inne auto.
Gdy Włosi zapomnieli już o tym modelu, nadal on cieszył się popularnością na wschodzie. W roku 1982 przeprowadzono modernizację. Ładę wytwarzano do 2012 roku, czyli stała się najdłużej produkowanym autem w Europie – 46 lat! Ale, o ile mi wiadomo samochód nadal powstaje w prowincjonalnych fabrykach na wschodzie, w 2013 roku widziałem nową Ładę w salonie na Ukrainie.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

eliocik

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Stopniowo postaram się umieszczać w galerii najważniejsze aua XX wieku, jako że trochę znam się na tym. Te, które były kamieniem milowym w historii motoryzacji, bądź te, które po prostu coś znaczyły. Opisy umieszczę w miarę czytelne, pozbawione raczej szczegółów technicznych a bardziej skierowane do mniej zainteresowanych motoryzacją.
Docelowo zamierzam skompletować 100 modeli, ale nie wiem, czy starczy mi cierpliwości i zaparcia.
Wykaz modeli chronologicznie:

Oldsmobile (1901) ========================================= od 1900
Rolls Royce - Silver Ghost(1906)
Ford T (1908)
Cadillac V8 (1927)
Ford A (1927)
Mercedes 770 (1930) =======================================0d 1930
Citroen Traction Avant (1934)
Fiat Topolino (1936)
Citroen 2CV (1938)
Jeep Willys (1941)=========================================0d 1940
Volkswagen (1945)
Pobieda M20 (1946)
Renault 4CV (1946)
Citroen H (1947)
Peugeot 203 (1948)
Ferrari 250 (1953) =========================================od 1950
Hindustan Ambassador (1954)
Citroen DS (1955)
VW Karmann Ghia (1955)
Renault Dauphine (1956)
Fiat 500 (1957)
Austin FX4 (1958)
Cadillac de Ville (1959)
Renault Floride (1959)
Mini Morris (1959)
Mercedes W110 (1961) ===========================================od 1960
Peugeot 404 (1960)
Renault 4 (1961)
Volkswagen 1600 (1961)
BMW 1500 (1962)
Aston Martin DB5 (1963)
Porsche 911 (1963)
Ford Mustang (1964)
Opel Kadett B (1965)
Renault 16 (1965)
Volvo 140 (1966)
Fiat 124 (1966)
Fiat 125 (1966)
Toyota Corolla (1966)
Lamborghini Miura (1966)
Ford Escort I (1967)
NSU Ro80 (1967)
Peugeot 504 (1968)
Renault 12 (1969)
Ford Capri (1969)
Fiat 127 (1971) ============================================ od 1970
Renault 5 (1972)
Fiat 126 (1972)
Volkswagen Passat (1973)
Volvo 240 (1974)
Volkswagen Golf (1974)
Mercedes W123 (1976)
Opel Kadett D(1979)
Audi Quattro (1980)===========================================od 1980
Fiat Panda (1980)
Ford Sierra (1982)
Fiat Uno (1983)
Renault 11 (1983)
Peugeot 205 (1983)
Ford Focus (1998) ==========================================od 1990
Peugeot 206 (1998)
Toyota Yaris (1999)

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Renault 4 (1961).jpg

Z końcem lat 50-tych państwowa firma Renault miała powod ...

Z końcem lat 50-tych państwowa firma Renault miała powody by zazdrościć prywatnemu Citroenowi. Nie chodzi tu tylko o legendarnego DS-a. Citroen miał coś jeszcze. Wzorem Volkswagena zbudował samochód dla mas – model 2CV. Firma Renault co prawda też produkowała tanie auto, ale jego popularność niestety nie zadawalała. W dodatku fabryka zbyt późno zaczęła poważnie traktować przedni napęd i nie miała na tym polu prawie żadnego doświadczenia, poza dostawczakiem Estafette. Ten błąd kosztował. Stworzenie nowego modelu, który miałby pokonać „kaczkę” było dla firmy walką o przetrwanie. Aby przetrwać trzeba było zaprojektować samochód uniwersalny: dla mężczyzn i kobiet, dla całych rodzin, dla mieszkańców wsi i miast, dla bogatych i ubogich, na wczasy i na zakupy. W dodatku miał być tani i prosty. Pojazd zaprezentowano w 1961 roku. Renault 4, bo tak go ochrzczono, miał wreszcie przedni napęd, swobodnie mieścił 4 osoby a wyglądem znacznie przewyższał Citroena 2CV, co z resztą nie było trudne. Z początku silnik o pojemności 0,7 litra miał moc 24 KM i rozpędzał auto do 110 km/h. Później pojawiły się większe jednostki, na tyle duże, że Renault 4 jeździł jako taksówka, radiowóz policyjny, pojazd dostawczy, pocztowy, a nawet jako karetka pogotowia. Samochód osiągnął niebywałą popularność. Przez ponad 30 lat produkowano go aż w 28 krajach, sprzedawano w ponad 100! Renault 4 to kultowy samochód, trzeci w historii motoryzacji pod względem ilości sprzedanych egzemplarzy (po VW i Fordzie T) i najlepiej sprzedające się na świecie auto francuskie. Łącznie zbudowano ponad 8 milionów egzemplarzy, czyli dwukrotnie więcej, niż rywala - Citroena 2CV. Firma Renault odetchnęła z ulgą.

Toyota Yaris (1999).jpg

Zdecydowanie za wcześnie, by nazwać ten model kultowym, ...

Zdecydowanie za wcześnie, by nazwać ten model kultowym, ale nie ulega wątpliwości, że „yariska” jest na dobrej drodze, by za kilka, kilkanaście lat używać w stosunku do niej takiego określenia. Na rynek wdarła się przebojem pod sam koniec XX wieku, bo w roku 1999. Teoretycznie należała do segmentu B, ale była około 20 cm krótsza od konkurencji, przez co miała stosunkowo niewielki bagażnik, raptem 205 l. Dopiero druga generacja modelu urosła. Niebawem po debiucie auto otrzymało zaszczytny tytuł „Samochodu Roku”. Doceniono walory estetyczne, funkcjonalność, ale za wcześnie było, by docenić największy atut Toyoty Yaris: niezawodność. Można powiedzieć, że ten model załapał się jeszcze do grona „tych prawdziwych Toyot”, co się nie psują. Yaris to miejski samochodzik bez ambicji bycia autem rodzinnym. Pierwsza generacja miała dość dziwnie umieszczony prędkościomierz. Elektroniczny wyświetlacz był widoczny właściwie tylko przez kierowcę. Tak skonstruowany, by prowadzący nie musiał zmieniać ostrości wzroku. Pomysł innowacyjny, w dodatku pozwalał na stworzenie wielu schowków, ale raczej się nie sprawdził, bo kolejne generacje miały już liczniki tradycyjne. Podstawowy silnik miał 1 litr pojemności i moc 65 KM. W Polsce prawie nieznana jest wersja sedan Toyoty Yaris, czterodrzwiowy model Echo.

Renault 11 (1983).jpg

Tak po prawdzie ten samochód nie powinien znaleźć się w ...

Tak po prawdzie ten samochód nie powinien znaleźć się w setce kultowych aut. Robię to trochę subiektywnie, bo dla mnie bez wątpliwości to najładniejsze auto lat 80-tych. Ten model miał brata, Renault 9. Sedan nie wyglądał już tak efektownie, brakowało mu tej ślicznej, tylnej szyby. Dziwne, ale to sedan uzyskał tytuł samochodu roku a nie hatchback – Renault 11. „Jedenastka” pojawiła się na rynku w 1983 roku. Poprzedziły to długie przygotowania, badania. Firma Renault nie chciała powtórzyć komercyjnej porażki poprzednika – Renault 14. Teraz musiało się udać. Auto miało szereg nowoczesnych, bądź funkcjonalnych rozwiązań, zwłaszcza wersja „electronic”. Centralny zamek, zdalnie sterowany pilotem, radio z equalizerem, wskaźniki LED, dzielona tylna kanapa. Wizualnie samochód prezentował się naprawdę świetnie. Wspomniana szyba z tyłu, pięknie zagięta, kwadratowe reflektory z przodu, sportowa sylwetka, pięknie skomponowane wnętrze, często w kolorze beżowym, łącznie z pasami bezpieczeństwa. A silnik? Najpopularniejszy miał pojemność 1,1 i 48 KM. Nie był to demon szybkości i przyśpieszenia, ale to tym modelem szalał po Paryżu James Bond w filmie „Zabójczy widok”. Auto pogubiło mnóstwo części, wreszcie cały dach, ale złapać się nie dało.

Renault 5 (1972).jpg

Musi to być już staruszek, poznamy to z dwóch powodów. P ...

Musi to być już staruszek, poznamy to z dwóch powodów. Po pierwsze pochodzi z czasów, gdy firma Renault jeszcze numerowała swoje modele. Po drugie, w początkowych modelach lewarek zmiany biegów był jeszcze przy kierownicy. „Piątka” pojawiła się wiosną w 1972 roku i nikt nie przypuszczał, że na tak długo zadomowi się na rynku europejskim. Dopiero w 1990 roku wyparła ją Clio, choć stary model był jeszcze produkowany do 1996 roku. I tak naprawdę przez te 24 lata był tylko jeden lifting – w 1985 roku. Inna sprawa, że ten lifting to praktycznie zbudowanie auta od nowa, na innej płycie podłogowej i z innymi wymiarami. W pierwszych latach produkcji stosowano silniczek 0,8 litra, ale ta jednostka miała stanowczo zbyt słabe osiągi. 36 KM i 23 sekundy, by się rozpędzić do „setki” narażały na śmieszność. Jednak były też większe silniki o mocy przekraczającej 100 KM, nie mówiąc już o znanym GT Turbo, które oferowało 160 KM a w wersji rajdowej aż 350 koni! Biorąc pod uwagę, że Renault 5 nie ważył nawet tony, to taki silnik czynił z niego rakietę. Ciekawostką jest fakt, że firma Renault produkowała, choć w niewielkiej ilości sedana, z pełnowymiarowym bagażnikiem z tyłu. Sedan ów był tym samym, co dzisiaj Thalia dla modelu Clio. Jednak u nas w Polsce tej odmiany nadwozia nie sprzedawano i zupełnie jej nie znano.

Fiat 127 (1971).jpg

Spokojna sylwetka, bez awangardy pozwoliła utrzymać mode ...

Spokojna sylwetka, bez awangardy pozwoliła utrzymać model w produkcji przez kilkanaście lat oczywiście z zastosowaniem zmian liftingowych. Ale trochę dziwi sukces auta. Silnik pochodził jeszcze z poprzedniego modelu, choć dzięki znaczącym przeróbkom z 900 cm uzyskiwał moc 46 KM. Należy pamiętać, że hatchbacki w 1971 roku stanowiły jeszcze rzadkość a ten model właściwie był nim tylko z wyglądu. Tylną szybę miał nieruchomą. To spora wada. Dlatego już dwa lata później trzeba było modernizować nadwozie, by naprawić ten błąd, bo Fiat 127 zaczynał się źle sprzedawać. To chyba jedyny przypadek, by producent tak szybko dokonał znaczącej zmiany w nadwoziu. Sam bagażnik był bardzo pojemny, ok. 350 litrów a to dlatego, że koło zapasowe udało się umieścić z przodu w komorze silnika. Sam silnik też przesunięto maksymalnie do przodu, by wygospodarować jak najwięcej miejsca. Jeśli chodzi o ergonomię, to z całą pewnością na tamte czasy Fiat 127 był modelem wzorcowym. Zastąpił go dopiero Uno w 1983 roku. Ciekawostką jest fakt, że właśnie na ten model a nie na Fiata 126 początkowo mieliśmy zakupić licencję. Po przeliczeniu kosztów decydenci uznali, że 127 będzie zbyt drogi dla Kowalskiego i skończyło się tylko na zmontowaniu pewnej ilości aut, które miały na końcu literkę „P”. Za to produkcja modelu poza Wochami miała miejsce w Hiszpanii, Jugosławii i Brazylii.

Fiat Topolino (1936).jpg

Choć Włochy zmotoryzował dopiero Fiat 500 to należy przy ...

Choć Włochy zmotoryzował dopiero Fiat 500 to należy przyznać, że pierwsze kroki poczyniła właśnie „myszka”. Niepozorna, ciasna, ze słabiutkim motorkiem, ale jednak cztery kółka pod dachem. W zasadzie był to samochód dwuosobowy, bo z tyłu nie udało się wygospodarować miejsca do siedzenia. Ot, taka półka dla kota, pełniła rolę bagażnika. W dodatku to tego bagażnika można było się dostać tylko od środka, bo na zewnątrz umieszczono koło zapasowe. Topolino raczej nie było mistrzem w wykorzystaniu miejsca. Wyśmiewany Fiat 126p był od niego krótszy o 15 cm a jednak z trudem, ale mieścił 4 osoby. Trzymając się tych porównań można dodać, że Topolino miał dokładnie długość Fiata Cinquecento. Właściciele „myszki” w ogóle nie byli rozpieszczani. Z początku nawet nie mieli wskaźnika poziomu paliwa. Poza kierownicą z przodu zamontowano tylko prędkościomierz i czujnik ciśnienia oleju. No tak, jeszcze szyba była. Kabiny właściwie nie wygłuszono, więc przy maksymalnej prędkości 85 km/h hałas panował niemiłosierny. Motorek o mocy 13 KM akustycznie rozrabiał, jakby miał co najmniej 150 koni. Produkcja autka zaczęła się w 1936 roku i o dziwo trwała aż do 1955. Krótko po wojnie auto trochę zostało modyfikowane. Światła wkomponowano w karoserię a koło zapasowe przeniesiono na podłogę bagażnika. Montaż Topolino odbywał się nie tylko we Włoszech, ale także w Austrii, Polsce, Niemczech i we Francji, bo firma Simca zakupiła licencję na Topolino.

Fiat 126 (1972).jpg

USA miały Forda T, Niemcy Garbusa, Francuzi Citroena 2CV ...

USA miały Forda T, Niemcy Garbusa, Francuzi Citroena 2CV, Włosi Fiata 500. Auto miało być następcą Fiata 500, produkowanego od 1957 roku we Włoszech. Tamten Fiat stał się legendą, jeździły nim całe Włochy, ale Fiatem 126 jeździć nie chciały. Po prostu nie ten czas. Włosi lubili już zupełnie coś innego. Skoro 126 znalazł się w niewłaściwym czasie w niewłaściwym miejscu, to poszukał sobie miejsca innego. W Polsce zrobił karierę, ale o tym w folderze ‘Auta PRL”. Koncepcja umieszczenia silnika z tyłu święciła tryumfy na przełomie lat 50 i 60. Rok 1972 to już trochę za późno. Renault, NSU, Volkswagen już nie chciały takiego rozwiązania. Owszem, w bloku wschodnim były jeszcze Skoda, Zaporożec, Zastava ale nie ulega wątpliwości, że kraje tego bloku raczej nie wyznaczały trendów. Na zachodzie Fiat 126 był skazany na porażkę. Jego zadziwiająco niska cena ratowała trochę podaż, ale nie w takim stopniu jak przewidywano. Nie pomógł znacząco też kryzys paliwowy, bo auto wcale nie było aż tak oszczędne. Samochody w wyższych segmentach spalały mniej paliwa przy prędkości 90-100 km/h. bo dla Fiacika to prawie prędkość maksymalna. A do tego jeździły ciszej, jako, że nie były chłodzone powietrzem. Nic dziwnego, że po 8 latach zaprzestano produkcji we Włoszech, choć w Polsce trwała jeszcze 20 lat.

Ford A (1927).jpg

Miał trudne zadanie. Zastąpić model, który już wtedy był ...

Miał trudne zadanie. Zastąpić model, który już wtedy był legendą. Zastąpić model, którym jeździła cała Ameryka, który występował w filmach, książkach, właściwie wszędzie. Nie ulega wątpliwości, że nie można było dłużej produkować Forda T. Po 20 latach konstrukcja była na tyle przestarzała, że nie pomagały żadne „poprawki”. Henry Ford musiał wejść do gry z nowym modelem. Zrezygnował z nietypowych rozwiązań dotyczących łatwego prowadzenia. Zrozumiał, że jego koncepcja się nie sprawdziła. Pedały (choć aż cztery), zmiana biegów były już takie same, jak we wszystkich innych modelach na świecie. W porównaniu ze słynnym poprzednikiem Model A posiadał elektryczny rozrusznik, światła stopu oraz kierunkowskazy (ale jeszcze mechaniczne) i co bardzo ważne – bezpieczne szyby, tłukące się na drobniutkie kawałeczki. Silnik, znacznie nowocześniejszy o pojemności 3,3 litra dawał 40 KM mocy i pozwalał na jazdę z prędkością 65 m/h (przekroczenie magicznych 100 km/h). Ford Model A był dość przestronnym autem. Znacznie mniej miejsca oferowała wersja „coupe”. Miała dwa siedzenia z przodu. Z tyłu znajdował się bagażnik z rozkładanym siedziskiem, ale dość lichym. Popularnie nazywano to „miejscem dla teściowej”. Przez 5 lat do 1932 roku wyprodukowano 4,8 mln egzemplarzy.

Cadillac de Ville (1959).jpg

Nie może wśród kultowych aut zabraknąć jednego z najbard ...

Nie może wśród kultowych aut zabraknąć jednego z najbardziej znanych krążowników szos. Symbol „American Dream”, potężny Cadillac De Ville powstawał przez ponad 50 lat, ale najbardziej znana była jego trzecia generacja z lat 1959-64. Sześć metrów prestiżu. Ukochane auto Elvisa Presleya, Chucka Berry’ego. Wtedy o kryzysie paliwowym Presley raczej nie słyszał, bo to inne czasy. No cóż… 6,4 litra pojemności, 325 KM, waga ponad 2 tony nie mogły dawać nadziei na oszczędną eksploatację. Nie musiały. Nikt nie tego oczekiwał, oczekiwano superluksusu. A ten był! Wygląd jak z kosmosu. Nic dziwnego, to była kosmiczna era. Cała sylwetka Cadillaca wzorowała się na rakietach kosmicznych. Nawet tych radzieckich! Wyposażenie auta szokuje: klima, centralny zamek, skrętne reflektory, radio, tempomat, regulacja elektryczna siedzeń, regulacja kierownicy w dwóch kierunkach, czujnik zmierzchu włączający światła, odmrażacz szyb. W Polsce w tym czasie pojawił się nowy model Syreny –model 104! Cadillac De Ville nie jechał, on płynął. Cadillac De Ville nie miał siedzeń, on miał kanapę z przodu, kanapę z tyłu, jak u babci. Dzisiaj ten model kojarzy się tylko z autem do ślubu. Ach, co to był za ślub!

Ford Mustang (1964).jpg

Panuje przekonanie, że nazwa „Mustang” nawiązuje do świe ...

Panuje przekonanie, że nazwa „Mustang” nawiązuje do świetnego, jednosilnikowego myśliwca z II wojny światowej, ale to nieprawda. W rzeczywistości mamy tu czysty chwyt marketingowy. Konstruktorzy Forda chcieli, by ich sportowe auto dobrze się sprzedawało. Nazwa musiała być symbolem nieokiełzanej wolności, szybkości a jednocześnie miała kojarzyć się z Ameryką. W roku 1964 do głosu dochodziło młode pokolenie, które nie pamiętało już wojny. Pokolenie to nie było zainteresowane jakimś tam myśliwcem. Oni byli „baby-boomers”, mieli pieniądze, chcieli zaszpanować. Ford Mustang okazał się strzałem w dziesiątkę. Mimo sportowego charakteru nie był drogi – około 2400 dolarów. Dotychczas w USA auta sportowe kosztowały krocie, dla młodych raczej nieosiągalne. I tu tkwi wielki sukces Mustanga. Ludzie o tym samochodzie dawno słyszeli, ale jeszcze nie znali ceny. Gdy ta okazała się nader przystępna, samochód sprzedawał się na pniu. W ciągu pierwszego roku auto nalazło 418 tyś nabywców!!! Nigdy w historii żaden model nie miał takiego startu. Samochód ten jest nadal produkowany ale już w V generacji. Pierwsze egzemplarze posiadały silnik 2,8 o mocy 101 KM, ale kształt nadwozia i bardzo długi przód pozwalały na umieszczenie znacznie potężniejszych jednostek i tak było. Popularność Mustanga była tak olbrzymia, że w 1971 roku pełnił rolę auta Jamesa Bonda kosztem innej legendy - Astona Martina.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin