02 W słońcu i w deszczu.avi

eliocik / CYKLE FILMOWE POLSKIE / W słońcu i w deszczu / 02 W słońcu i w deszczu.avi

Download: 02 W słońcu i w deszczu.avi

Pobierz plik

394,88 MB

Czas trwania: 48 min

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

eliocik

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Bolek Małolepszy przejmuje gospodarstwo po zmarłym ojcu. Mężczyzna usiłuje odnaleźć się w zastanych realiach.

Inne pliki do pobrania z tego chomika

07 W słońcu i w deszczu.avi

06 W słońcu i w deszczu.avi

05 W słońcu i w deszczu.avi

04 W słońcu i w deszczu.avi

03 W słońcu i w deszczu.avi

generowanie podglądu

01 W słońcu i w deszczu.avi

Renault 16 (1965).jpg

Nie może zabraknąć tego auta w kolekcji, bowiem powszech ...

Nie może zabraknąć tego auta w kolekcji, bowiem powszechnie uważa się, że jest to pierwszy hatchback w historii motoryzacji. Pojawił się na rynku z początkiem 1965 roku. Tak naprawdę w momencie, gdy projekt powstawał nawet nie było nazwy „hatchback”. Mówiono, że pojazd otrzymał piąte drzwi do przestrzeni bagażowej i używano określenia „kombilimuzyna”. Projektanci Renault innowacyjnością wykazali się nie tylko w tym rozwiązaniu. „Szesnastka” była też pierwszym modelem firmy z przednim napędem. Te dwa nowatorskie rozwiązania dały wymierną korzyść: auto, choć niedługie (423 cm), miało łatwo rozkładane siedzenia do spania, co cieszyło nabywców lubiących turystykę. Dzielona kanapa z tyłu pozwalała na przewożenie długich przedmiotów. To też było absolutnym novum. Wszystkie modele posiadały z przodu pasy bezwładnościowe! Konstruktorzy uzyskali niespotykany jak na tamte czasy stosunek rozstawu osi do długości, który wyniósł 0,64. Nawet najnowsze Renault Clio, czy VW Golf nie mogą wykazać się tak dobrym wynikiem. Nic więc dziwnego, że w 1966 roku auto nagrodzono zaszczytnym tytułem „Samochód Roku” (COTY). Podstawowy silnik miał 60 KM przy pojemności 1,5 litra. Do setki rozpędzał się w 17 sekund a maksymalnie jechał 145 km/h. Ostatnie Renault 16 zbudowano w 1980 roku. Jego następcą okazał się produkowany już od kilku lat Renault 20/30, później po kolei były Renault 25, Safrane, Vel Satis i wreszcie Latitude. Jednak żaden z tych modeli nie mógł równać się powodzeniem z „Szesnastką”.

Fiat Uno (1983).jpg

Sama nazwa już zastanawia. UNO po włosku znaczy jeden. K ...

Sama nazwa już zastanawia. UNO po włosku znaczy jeden. Koncern Fiata w 1971 roku wszedł na rynek z autem segmentu B. Mowa o Fiacie 127. Konstrukcja była rewelacyjna, tak udana, że pojazd sprzedawał się doskonale przez następne 12 lat. To cała epoka, jak na ten segment. Ale czas robi swoje. Z początkiem lat 80-tych Fiat postanowił skonstruować coś zupełnie nowego. W dodatku ten nowy samochód miał być natchnieniem dla projektów większych segmentów Fiata. Stąd nazwa „jeden” jako wzorzec. Rzeczywiście niebawem powstały większe Tipo i Tempra a później też podobne Cinquecento. Fiat Uno pojawił się na rynku wiosną 1983 roku. Jego prosta, dwubryłowa sylwetka była ponadczasowa. Udało się osiągnąć świetny współczynnik aerodynamiczny –Cx 0,34. Pojazd zaprojektowano tak, by w przyszłości ledwie kosmetyczne zmiany wystarczały utrzymać jego atrakcyjność. Rzeczywiście, w ciągu kilkunastu a nawet kilkudziesięciu lat przeprowadzono tylko jeden face-lifting w 1989 roku. Co ciekawe, auto produkowane jest do dzisiaj w Brazylii i RPA. Podstawowy model 3 lub 5-drzwiowy z początku posiadał niewielki silniczek, rodem jeszcze od Fiata 127. 0,9 litra dawało moc 45 KM. Później jednostkę powiększono do 1,1 litra i 58 KM. Dostępne były też diesle, choć złośliwi mówili: „Fiat Uno diesel słynie z dużego momentu obrotowego, gdyż należy odczekać 15 minut zanim obróci silnikiem i odpali”. Uno produkowany był aż do roku 2002 w Polsce i cieszył się sporą popularnością. Niewątpliwym sukcesem Uno był fakt, że nie tylko dorównał poprzednikowi, co wydawało się bardzo trudne, ale nawet był bardziej udany. Tylko we Włoszech wyprodukowano ich 6 milionów.

Citroen 2CV (1938).jpg

Przylgnęło do niego określenie „Kaczka”. Inni mówią po p ...

Przylgnęło do niego określenie „Kaczka”. Inni mówią po prostu najbrzydszy samochód świata. Rzeczywiście 2CV urodą nigdy nie grzeszył. Jak się okazuje nie przeszkodziło mu to w zdobyciu ogromnej popularności, potwierdzonej wyprodukowaniem prawie 4 mln sztuk. Mimo, że jako datę rozpoczęcia produkcji podaje się rok 1948, to tak naprawdę auto skonstruowano 10 lat wcześniej, jeszcze przed wojną. Znana jest historia, że projektanci otrzymali polecenie stworzenia auta takiego, by przy prędkości 50 km/h z przewożonych 4 osób i koszyka pełnego jaj nie zrobiła się jajecznica. Zbudowano 250 modeli a potem 249… zniszczono. Wybuchła wojna i Francuzi nie chcieli pokazać konstrukcji Niemcom. Jeden egzemplarz głęboko ukryli i wyjęli dopiero po wojnie. A wtedy akurat potrzebowano taniego i prostego auta. Rozpoczęto produkcję seryjną. Model znacząco się jednak różnił od przedwojennego projektu. Można powiedzieć, że był „bardziej wypasiony”. Prototypowe auto miało tylko jeden reflektor, teraz były dwa. Zamontowano wycieraczki, rozrusznik i kierunkowskazy oraz zmieniono silnik na chłodzony powietrzem. Trzybiegową skrzynię bez synchronizacji zastąpiły cztery zsynchronizowane biegi. Zrezygnowano też z rowkowanych blach (wzmacniały konstrukcję) na rzecz blach prostych, w dodatku również w dachu, który wcześniej był płócienny. Ale pewne rozwiązania zostały: choćby siedzenia z rurek połączonych płótnem, brak jakichkolwiek obić tapicerskich wnętrza, dźwignia zmiany biegów w desce rozdzielczej, otwieranie szyb poprzez ich przesuwanie a nie opuszczanie (jak w autobusach). Takie otwieranie było znacznie tańsze w produkcji i nie wymagało instalowania całego mechanizmu z korbką. Pierwsze silniki stosowane w produkcji seryjnej miały 380 cm pojemności i 9 KM. Przez 42 lata (do 1990) auto przechodziło niezliczone ulepszenia, poprawki. Pod koniec Citroen 2CV już tylko wyglądem zewnętrznym przypominał swojego dziadka. Jak przystało na auto kultowe, Citroen 2CV jest doświadczoną gwiazdą filmową. Występował u boku Jamesa Bonda, Luisa de Funesa i wielu innych.

Mercedes W123 (1976).jpg

W Polsce zwany beczką. W latach 80-tych, gdy jeździło si ...

W Polsce zwany beczką. W latach 80-tych, gdy jeździło się na zachód do pracy marzeniem każdego było przywieźć za zarobione pieniądze właśnie „beczkę”. Nawet, jeśliby miała ponad 500 tyś przebiegu, bo auto uznawano za niezniszczalne. Dlatego też pod koniec lat 80-tych Polska była drugim po RFN krajem pod względem zarejestrowanych Mercedesów. Z kolei dziś beczkami jeździ pół Afryki. Tak naprawdę W123 nie jest oryginalnym projektem. W dużej mierze opiera się na poprzedniku W114, u nas znanym jako „przejściówka”. Wystarczy popatrzeć na bok samochodu. Zmieniono natomiast układ reflektorów na poziome, zlikwidowano trójkątne szybki boczne. Jako, że samochód był z wyższej półki, można była za opłatą zamówić poduszkę powietrzną dla kierowcy, ABS (od 1980), a także absolutny hit – centralny zamek. Co prawda nie było zdalnego pilota, samochód zamykał się i otwierał po przekręceniu kluczykiem zamka w drzwiach kierowcy. Ale nawet takie rozwiązanie było obiektem zazdrości innych kierowców. Obiektem westchnień były też pasy bezwładnościowe, montowane seryjnie. Młodsi zapaleńcy motoryzacji nie pamiętają widoku ciągnącego się pasa na zewnątrz drzwi. Najpopularniejszym silnikiem benzynowym była jednostka 2,3 litra o mocy 109 KM. Pozwalała rozpędzić auto do prędkości 170 km/h. a setkę osiągała w 13,7 sek. Natomiast diesel 2,0 litra (najbardziej niezawodny) miał 55 KM i w porywach gnał 130 km/h. Do 100 km/h rozpędzał się ponad pół minuty! Tradycyjnie, jak w starszych modelach „beczka” mogła pochwalić się olbrzymim bagażnikiem – 500l. Blisko spokrewnionym modelem było pięknie się prezentujące coupe (wytwarzane w latach 1977-85). Potwornie długie drzwi, mnóstwo chromu, sportowa ale wyważona sylwetka robiły wrażenie. Nie zniechęcała skromna ilość miejsca z tyłu. Coupe miało najładniejsze kolory.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin