Lubiewo.pdf

Autor i wydawca określają Lubiewo, jako "powieść przygodowa-obyczajowo z życia ciot". Tytuł powieści pochodzi według autora od "lubieżności", która ma być jednym z przewodnich motywów książki. Witkowski nie opisuje rzeczywistości, lecz rzeczywistość wymyśloną, obecną w opowieściach, niemal mityczną.

Książka składa się z dwóch części, które zawierają dziesiątki luźnych opowieści połączonych osobą nadrzędnego narratora-bohatera. Narrator powiada w pewnym momencie, iż jego ambicją jest ułożenie "ciotowskiego Dekameronu".

W pierwszej części, "Księga ulicy", autor odwiedza dwóch starszych mężczyzn: Patrycję i Lukrecję. Ci prześcigają się w opisach mrocznych gejowskich miejsc Wrocławia z lat 70. i 80. Nade wszystko przechwalają się miłosnymi wyczynami. Najwyżej cenioną zdobyczą jest tzw. luj, czyli heteroseksualny mężczyzna, który godzi się na seks analny lub oralny. Są to albo napotkani pijacy, albo żołnierze radzieccy z koszarów we Wrocławiu lub Legnicy. Poszukiwania te są o tyle niebezpieczne, że luje bywają agresywni i mogą pobić. Mimo to, barwne historie utrzymane są w nurcie nostalgii za czasami pikiet, "ciotobarów" i seksu w toaletach i parkach.

Druga część powieści: Ciotowski bicz odbywa się współcześnie na gejowskiej plaży nudystów w Lubiewie (wyspa Wolin). Składa się z rozmów, których narratorami są Paula i Michaśka. Z opowieści o postaciach i różnych perypetiach gejów wyłaniać ma się według autora Wielki Atlas Ciot Polskich, rozbudowana i dowcipna typologia postaw i preferencji homoseksualnych.

Witkowski nawiązuje w treści i formie m.in. do Dekameronu i Pamiętnika z powstania warszawskiego. W jednym z udzielonych wywiadów powiedział: W "Pamiętniku" nie ma za grosz ani polityki, ani idei, tylko to, co Białoszewski "spod stołu" podsłuchał i zobaczył. Ja też chciałem być jak najdalej od gazet – adopcja, AIDS, emancypacja, parady – a jak najbliżej doświadczenia, które literacko jest dużo ciekawsze. Bo gdy czytam w tygodnikach o gejach, mam poczucie, że to nie ma nic wspólnego z życiem. Dodał też: Artysta ma prawo budować swoje literackie światy, bez pytania o pożytek społeczny!