Auschwitz. Naziści i ostateczne rozwiązanie - 06 Wyzwolenie i zemsta.avi

W połowie stycznia 1945 r. w Auschwitz wiedziano doskonale, że wkroczenie Armii Czerwonej jest tylko kwestią dni. SS usiłowało więc zatrzeć wszelkie dowody swoich zbrodni: usuwano i palono akta, burzono komory gazowe. Oddziały radzieckie wyzwoliły obóz 27 stycznia 1945 r. Tylko kilka tysięcy więźniów doczekało tej chwili. Ogromna ich większość zaledwie kilka dni wcześniej została przez nazistów pognana lub wywieziona do obozów na Zachodzie. Wśród pozostawionych w obozie było kilkaset dzieci, w tym bliźniaki, na których naziści przeprowadzali eksperymenty medyczne. Pomimo pośpiesznych starań SS wszędzie znajdowały się dowody masowej eksterminacji, nie ulegało wątpliwości, że w Auschwitz dokonano straszliwej zbrodni. Przyszedł czas zemsty na oprawcach. W trzy miesiące po wyzwoleniu obozu Armia Czerwona wkroczyła do Berlina. 30 kwietnia 1945 r. Adolf Hitler popełnił samobójstwo w swoim bunkrze koło Kancelarii Rzeszy. Brytyjczycy aresztowali byłego komendanta obozu w Auschwitz, Rudolfa Hoessa, zwolnionego następnie i ponownie aresztowanego, i ostatecznie osądzonego w Polsce, gdzie go powieszono. Siły brytyjskie schwytały też szefa gestapo, Heinricha Himmlera, który popełnił samobójstwo, połykając kapsułkę z cyjankiem potasu. Ale z siedmiu tysięcy esesmanów pracujących w Auschwitz tylko mniej niż 800 zostało złapanych i osądzonych. Wielu największych zbrodniarzy uciekło za granicę, jak Adolf Eichmann i Josef Mengele, którzy znaleźli schronienie w Argentynie. Izraelczycy dopadli tam Eichmanna dopiero w 1960 i po procesie w Jerozolimie skazali na karę śmierci. Mengele umarł jednak śmiercią naturalną prawdopodobnie w 1979 r. w Brazylii. Inni trafili wprawdzie do zorganizowanych przez Brytyjczyków obozów pracy, ale mieli tam bardzo dobre warunki. Paradoksalnie, znacznie gorszy los czekał często byłych więźniów. Radzieccy jeńcy wojenni, którzy przeżyli Auschwitz, po powrocie do kraju byli traktowani jak szpiedzy. Brutalnie przesłuchiwani, trafiali ostatecznie do sowieckich gułagów. Dla wielu z nich gehenna skończyła się dopiero w 1953 r., po śmierci Stalina. Ocaleni Żydzi z innych krajów często nie mieli dokąd wracać. Niemcy skonfiskowali i rozgrabili ich majątki, sąsiedzi pozajmowali mieszkania i domy. W takiej sytuacji wielu z nich decydowało się na wyjazd do Palestyny.