Skradziony Notes - Lektor.avi

drevco / ZCH Polskie Komedie / Skradziony Notes - Lektor.avi

Download: Skradziony Notes - Lektor.avi

Pobierz plik

700,03 MB

Czas trwania: 73 min

KOMEDIA OPIS: *

Pierwszoklasiście Bickfordowi Schmecklerowi został skradziony dziennik błyskotliwych pomysłów. Teraz musi opuścić kampus aby go odnaleźć.

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

drevco

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Juma(2008)[DVDRip].avi

Komedia kryminalna (2008) produkcja: Polska

Jańcio Wodnik.avi

Sceny dziecięce z życia prowincji CD2_by_adam_xyz.avi

Miasto prywatne.rmvb

/>Niewielkie podwarszawskie miasteczko. Na jednym z p ...

/>Niewielkie podwarszawskie miasteczko. Na jednym z podwórek rządzi paczka małolatów-Ali, Pawlik i bląd bogini Małgośka, obiekt erotycznej fascynacji obu wodzów. Razem spędzają wieczory, piją wino i snują plany na przyszłość. Kilka lat później ta sama grupa przekształca się w młodzieżowy gang. Ali i Pawlik skupiają wokół siebie grupę rówieśników, którzy nie potrafili znaleźć swego miejsca w społeczeństwie, a teraz chcą jedynie wieść wygodne i łatwe życie. Realizują to za pomocą brutalnych napadów i kradzieży. Gdy mija kolejnych parę lat, gang przeobraża się w lokalną mafię. Ali, Pawlik, Barnaba, Dziurga i Kaczor nie cofają się przed okrucieństwem i morderstwami, organizują napady, obracają dużymi pieniędzmi. To miasto jest nasze - mówią. Na gangsterów przychodzi jednak chwila próby. Nowy układ władzy po wyborach 1989 r. zmienia polską rzeczywistość. Mafia Alego i Pawlika wchodzi w dające duże pieniądze nieformalne układy z politykami.

Diabeł_by_adam_xyz.rmvb

z opisem

Rozdroze Cafe Cd1_by_adam_xyz.avi

z opisem

Miasto prywatne_by_adam_xyz.rmvb

(1994) Niewielkie miasto. Jedno z wielu położonych w naj ...

(1994) Niewielkie miasto. Jedno z wielu położonych w najbliższym sąsiedztwie stolicy . . . W owym miasteczku - jakieś podwórko, raczej szpetne, podobne wielu innym . . . I jeszcze podwórkowa paczka - kilku małolatów, kilka panienek. Najważniejsza jest jednak trójka: Ali, Pawik i blond - bogini Małgośka. To jasne, że właśnie w niej kochają się do szaleństwa obaj wodzowie. Młodzieńcze marzenia, razem spędzane wieczory, wino pite z gwinta i mocne poczucie wspólnoty. Ta sama paczka kilka lat później to już wyraźnie młodzieżowy gang, o sprecyzowanej hierarchii dowodzenia. Brutalne napady, prostackie kradzieże, ot - pomysł na łatwe życie. A gdzieś pod spodem - bardzo silna potrzeba ucieczki od samej rzeczywistości, imperatyw posiadania czegoś na własność, tylko dla siebie, czego nie mają inni . . . "To miasto jest moje . . . " - takie stwierdzenie pada w filmie kilka razy. Jest to bowiem bezczelnie uproszczona definicja władzy, skrojona na miarę i według potrzeb bohaterów. Władzy złudnej, bo opartej na przemocy i strachu, ale też władzy bardzo konkretnej i rzeczywistej. W następnej odsłonie gang nastolatków jest już lokalną mafią. Kiedy trzeba zabić - zabijają. "To miasto jest moje", teraz brzmi to już rzeczywiście złowieszczo. Duże skoki, poważne interesy, bardzo duża forsa . . . Ale nadchodzi moment, gdy na scenę wkracza polityka. Nowy układ władzy, ten po zwycięskich wyborach 1989 roku - generuje nowe postaci i nowy styl działania ludzi z politycznego zaplecza zwycięzców . . . Mafia Alego i Pawika może być tu bardzo przydatnym sojusznikiem . . . Oczywiście - do czasu. Pierwszą ofiarą jest przyjaźń. Następnymi - grupowa solidarność, miłość i wreszcie życie . . .

Billboard_by_adam_xyz.avi

(1998) Już od dawna żadnemu debiutowi filmowemu w Polsce ...

(1998) Już od dawna żadnemu debiutowi filmowemu w Polsce nie poświęcono tyle uwagi, co "Billboardowi". Ledwo zaczęły się zdjęcia, na plan zaproszono dziennikarzy z prasy i telewizji. Młody reżyser Łukasz Zadrzyński nie ukrywał dumy: udało mu się pozyskać samego Andrzeja Seweryna do zagrania jednej z kluczowych ról, dysponował scenariuszem samego Janusza Głowackiego, zapewnił sobie współpracę samego Łukasza Kośmickiego - jednego z najlepszych operatorów młodego pokolenia. A przy tym obiecywał film o sprawach, które zna najlepiej - o środowisku ludzi związanych z reklamą - grupie zawodowej stosunkowo świeżej na rynku pracy, a więc będącej świadectwem przemian ekonomicznych, społecznych i obyczajowych, jakie dokonują się w Polsce po roku 1989. W jednym z wywiadów Zadrzyński dodawał, że szczególnym bohaterem filmu jest sama reklama - znak naszych czasów i odzwierciedlenie stanu ludzkiej świadomości pod koniec XX wieku. "Jej wszechobecność jest tak wielka, że najwyższy czas zacząć się zastanawiać nad jej wpływem na ludzi". Zapowiedzi te brzmiały może nieco górnolotnie, lecz zainteresowanie mediów nie słabło. Wkrótce okazało się, że do obsady filmu dołączyły gwiazdy muzyki pop: Paweł Kukiz i Justyna Steczkowska, a grono wykonawców poszerzyło się o Bogusława Lindę i Piotra Fronczewskiego. O "Billboardzie" było szczególnie głośno przed gdyńskim festiwalem. Film miał otwierać stawkę pięciu obrazów ubiegających się o nagrodę za debiut. Niestety, Zadrzyńskiemu nie udało się zmontować filmu na czas. Tym większe zainteresowanie towarzyszy premierze filmu. "Billboard" daleki jest od tradycyjnych wzorców kina polskiego. Wartka akcja, operowanie skrótem, niewygładzone, pełne wulgaryzmów dialogi, humor na granicy dobrego smaku, agresywne zdjęcia, ostra muzyka. To kino spod znaku reklamy i wideoclipu, mające swe korzenie we wczesnych filmach Ridleya i Tony'ego Scotta, w "Rozmowie" Francisa Forda Coppoli i "Klute" Alana Pakuli, w kinie Davida Lyncha oraz w całym brytyjskim kinie przełomu lat 70. i 80., kiedy do głosu doszli twórcy uczący się fachu na reklamach i wideoclipach - Alan Parker, Adrian Lyne, Russell Mulcahy.

Diabły, diabły_by_adam_xyz.avi

(1991) Spokój małego, sennego miasteczka, zamieszkanego ...

(1991) Spokój małego, sennego miasteczka, zamieszkanego przez ludzi, których życie wypełniają rodzina, dom, praca, szkoła, kościół, zakłóca przyjazd cygańskiego taboru. Cyganie niepokoją, ale też budzą ciekawość. System wartości i przyzwyczajenia mieszkańców miasteczka są zupełnie inne od życia cygańskiego - pełnego radości, spontanicznego, otwartego i tejemniczego zarazem. Szczególne wrażenie przybysze wywierają na Małej, trzynastoletniej bohaterce filmu. Wkrótce bardzo mocno się do nich przywiąże, a szczególne miejsce w jej duszy zajmie cygański chłopiec. Miejscowa społeczność podchodzi jednak nieufnie do wszystkiego co inne i obce. Dlatego też Cyganie muszą zostać wypędzeni.

Poznań '56 Cd1_by_adam_xyz(1).avi

(1996) Najżywiej komentowany film podczas Festiwalu Pols ...

(1996) Najżywiej komentowany film podczas Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w 1996 roku. Kontrowersje i spory, dotyczące "Poznania'56" dotyczyły niemal wszystkiego: perspektywy narracyjnej, zgodności z faktami, montażu, a nawet stylu uprawiania manifestacji politycznych. Filip Bajon zaproponował bowiem nowy sposób opowiadania o dramatach najnowszej historii. Doniosłe i tragiczne dzieje poznańskiego powstania ukazał w sposób, jak sam mówił, "antyrocznicowy, antykombatancki, antymartyrologiczny, antypolityczny i antyrozrachunkowy". Tego nie było ani w "Człowieku z żelaza", ani w "Dreszczach", ani w żadnej innej produkcji z rodzimego kanonu. Gdy w Poznaniu wybuchły rozruchy, Filip Bajon miał dziewięć lat. "To wszystko działo się w mojej dzielnicy. Nagle na ulicach i podwórkach, na których bawiliśmy się w wojnę, zaczęła się wojna naprawdę. Pojawił się czołg, na dachu stał karabin maszynowy, wokół pełno łusek..." - mówił o tym fragmencie swej biografii reżyser. Jego pamięć stanowi jedyną kanwę scenariusza. Wpłynęła też na wybór czarno-białej taśmy, na której nakręcono film. "Tak we wspomnieniach widzę ówczesną rzeczywistość" - dowodził Bajon w jednym z wywiadów. Głównymi bohaterami "Poznania '56" są dwaj chłopcy w wieku 10 - 12 lat. To z ich perspektywy widz śledzi rozwój wydarzeń. Dzieci w tym wieku mają naturalną skłonność "pchania się tam, gdzie dzieje się coś ciekawego". Posiadają jednak także instynkt samozachowawczy. Dlatego kamera ukazuje rozruchy uliczne z głębi ciemnych bram, poprzez sztachety płotów, zagracone podwórka. W filmie Bajona nie ma akcji w klasycznym rozumieniu tego słowa. Panuje chaos, dezorientacja. Rewolucyjny mechanizm napędza się niejako sam, unosi kolejnych ludzi, zaskoczonych tym, co sami sprowokowali. Poszczególne sceny nie tworzą przyczynowo- skutkowego ciągu, lecz coś w rodzaju "powstańczej magmy". Zdaniem reżysera ta reportażowa technika dobrze oddaje spontaniczność poznańskiego zrywu, gwarantuje jego wiarygodny obraz.

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin