Ona – Sophia, wnuczka genialnego finansisty greckiego pochodzenia, Aristida Leonidasa; on – Charles Hayward, syn jednego z wyższych urzędników Scotland Yardu. Spotkali się w czasie wojny w Egipcie, a kiedy doszli do zgodnego wniosku, że są sobą powaznie zainteresowani, rozdzielił ich koniec wojny i obowiązki rzuciły w przeciwnych kierunkach: Ona wróciła do swego, nieco dziwnego domu i równie oryginalnej rodziny do Londynu, jego służba wojskowa skierowała na Wschód. Po dwóch latach listownych kontaktów nie zmienili zdania co do wzajemnej fascynacji i już mieli się spotkać gdy... W wielkim domu rodziny Leonidasów nagle zmarł legendarny, prawie dziewięćdziesięcioletni miliarder, i to zmarł w podejrzanych okolicznościach. Charles dowiedział się o tym z porannej prasy tuż po powrocie do Londynu. Jednak Sophia przyszła na spotkanie, smutna ale zdesperowana, chociaż serdeczna w stosunku do młodego człowieka, tyle tylko, że oznajmiła, że o małżeństwie nie ma mowy, dopóki nie zostanie ustalone, kto dokonał tej zbrodni. To zaszkodziłoby karierze służbowej Charlesa. Dzięki interwencji ojca, Charles zostaje dokooptowany do ekipy śledczej. W domu na Swinley Dean spotyka rodziców Sophii i jej rodzeństwo, średniego syna Aristida wraz z małżonką, żonę zmarłego i siostrę pierwszej żony miliardera. Każda z tych osób, nie wyłączając Sophii mogła dokonać zbrodniczej zamiany zastrzyku insuliny na smiertelna truciznę. Kto więc popełnił zbrodnię? Czy zakopany w pracy naukowej, całe życie spędzający w swojej przebogatej bibliotece, syn Aleksander, ojciec Sophii? A może jego żona, aktorka, grająca stale rózne role wobec rodziny? Czy szalony finansista Robert, młodszy brat Aleksandra, naprawdę nie miał motywu, chociaż jego sposób prowadzenia interesów nie zawsze był najszczęśliwszy i skuteczny? A co z jego żoną, pozornie chłodną i opanowaną specjalistką w dziedzinie atomistyki, czy wiedząc coś o niepowodzeniach męża nie podjęła by decyzji o pozbyciu się teścia.? Czy wreszcie, rodzeństwo Sophii, kilkunastoletni chłopak i dziesięcioletnia dziewczynka mogą być wyłączeni od podejrzeń? A może winną jest stara cioteczna babka Sophii, nigdy nie kryjąca swej niechęci do Aristida, choć ze względu na dzieci zdecydowała się na pozostanie w rezydencji, gdy jej siostra zmarła? Pytania, podejrzenia, domysły ... ale wszystkie płynęły ostatecznie w kierunku młodej wdowy. To ona powinna być tą właściwą zbrodniarką, chociaż, sami domownicy w gruncie rzeczy nie do końca wierzyli w jej winę! Ale jeżeli nie ona to kto? Ta powieść bardzo wciąga. Akcja jest wartka a sylwetki psychologiczne ciekawe.