harrison harry

Bill jest doskonałym gwiezdnym kawalerzystą: wielkim, silnym i całkowicie odmóżdżonym. To idealny bohater: gotowy jest zrobić prawie wszystko, byle tylko ocalić własną szyję (jedną z nielicznych części ciała, które mu jeszcze zostały). Właśnie leży w szpitalu, łudząc się, że przeszczepią mu prawdziwą stopę w miejsce kopyta satyra, którym obdarzono go ostatnio. Nie ma nic przeciwko satyrom - przynajmniej do czasu, kiedy to jeden z nich złapie go za nogę i pociągnie na dno oceanu, do świata nieopisanych i nie kończących się rozkoszy!

Błądząc w innym wymiarze prymitywnej chuci, Bill walczy ze smokami i rewolwerowcami, a wszystko dla prawdziwej miłości i kufla dobrego piwa!

Właśnie leży w szpitalu, łudząc się, że przeszczepią mu prawdziwą stopę w miejsce kopyta satyra, którym obdarzono go ostatnio. Nie ma nic przeciwko satyrom - przynajmniej do czasu, kiedy to jeden z nich złapie go za nogę i pociągnie na dno oceanu, do świata nieopisanych i nie kończących się rozkoszy! Błądząc w innym wymiarze prymitywnej chuci, Bill walczy ze smokami i rewolwerowcami, a wszystko dla prawdziwej miłości i kufla dobrego piwa!

Był doskonałym kosmicznym żołdakiem, najlepszym człowiekiem do udziału w kosmicznej wojaczce. Miał dwie prawe ręce i uroczy mały kieł wystający między przednimi zębami. Nazywał się KAPRAL BILL. Wszystko ułożyłoby się doskonale, gdyby nie zrzucono go na planetę wypełnioną ciężkimi metalowymi POTWORAMI Z KSIĘŻNICZKĄ groźniejszą niż jej oprawcy i elektronicznym magikiem imieniem CYBERPUNK. Niestety, tak właśnie się stało.

„Bill, bohater galaktyki” jest odpowiedzią satyryczną na militaryzm, imperializm i szowinizm, na typ edukacji, który – zdaniem Harrisona – produkuje nie supermenów, ale odmóżdżone roboty. O ile Heinlein igra z ideą nadczłowieka, a jego nieśmiertelni lub superinteligentni manipulatorzy są przedstawiani z sympatią, o tyle Harrison nie ma wątpliwości, że supermen jest szkodliwy.