doris-w

-♥- ╬♥═╬ Są takie serca co wesprą w potrzebie i ciepłe dłonie co Twą dłoń uścisną,╠♥ aż niepokoje wszystkie prysną.╠♥ Jest taka dobroć co serce ogrzeje przyniesie radość i nadzieję.-♥- ╬♥═╬ Dobranoc,bajecznych snów życzę ╠♥

╠♥ Uśmiechnij się Ot,☼ tak... na powitanie dnia,♫ bo uśmiech,☼ nawet malutki,♫ cudowną moc w sobie ma.╠♥ Potrafi przegonić ciemne chmury,♫ wzbić się lotem sokoła hen,☼ do góry. ╠♥Z nim wszystko wydaje się,☼ ciut piękniejsze. ╠♥Ponure,☼ ciemne myśli stają się jaśniejsze.╠♥Wiemy,☼ że w życiu codziennym nie płynie nam mleko i miód,♫ lecz z uśmiechem nadziei witajmy nowego dnia cud.╠♥Miłego dnia ╠♥

Św. Teresa ucząc swoje córki odprawiać modlitwę mówi: „Ponieważ jesteście same, postarajcie się o towarzystwo. A jakież może być lepsze nad towarzystwo samego Mistrza?... Nie żądam od was wielkich o Nim rozmyślań... żądam tylko, byście na Niego patrzyły... Jeśli jesteście w usposobieniu radosnym, patrzcie na Pana zmartwychwstałego... jeśli jesteście smutne i w strapieniu, patrzcie na Pana w Ogrójcu... albo zobaczcie Go obarczonego krzyżem... Na ten widok serce wam zmięknie, uczujecie w sobie potrzebę przemówienia do Niego... tylko nie sadźcie się na piękne i wytworne wyrazy, ale mówcie w słowach wprost z serca idących, bo On tylko takie ceni” (Dr.d. 26, 1-6). Oto bardzo prosta i skuteczna metoda modlitwy, pomagająca chrześcijaninowi utożsamić się z Chrystusem, żyć Jego tajemnicami, nie tylko na modlitwie, lecz w życiu codziennym. Kościół sam, rozmieszczając w ciągu roku liturgicznego tajemnice życia Chrystusowego, wzywa do stosowania tego sposobu. Wierny czerpiąc natchnienie w liturgii i posługując się środkami, jakie ona ofiaruje, znajdzie najlepszego przewodnika, by ześrodkować modlitwę myślną na Jezusie, a równocześnie z większym zrozumieniem przeżywać rozwój roku liturgicznego. Życie liturgiczne i życie modlitwy będą się wzajemnie uzupełniać, mając w Jezusie wspólny fundament. Św. Paweł, żarliwy miłośnik Chrystusa, pisał do Efezjan: „Zginam kolana moje przed Ojcem... abyście zdołali ogarnąć duchem wraz ze wszystkimi świętymi, czym jest Szerokość, Długość, Wysokość i Głębokość i poznać miłość Chrystusa, przewyższającą wszelką wiedzę, abyście zostali napełnieni całą Pełnią Bożą” (Ef 3, 14-19). Poznanie tajemnicy Chrystusa, o jakim mówi Apostoł, nie wypływa ze studium, lecz z modlitwy; z modlitwy spędzonej u stóp Jezusa, w Jego miłości i kontemplacji, gdyż On sam powiedział: „Kto Mnie miłuje... również Ja będę go miłował i objawię mu siebie” (J 14, 21).

Mówię Ci dobranoc Panie... Nieustanna chwała i uwielbienie, miłość i dziękczynienie niech będzie Tobie o Serce Jezusa w Najświętszym Sakramencie na wszystkich ołtarzach całej ziemi, aż do końca świata. Z pokorą staję przed Tobą Boże i składam Ci pokłon jak najgłębszy. Dziękuję Ci za wszystkie łaski i dobrodziejstwa dane dziś mnie i wszystkim ludziom. Ofiaruję Ci przez ręce Niepokalanej Dziewicy wszystkie dzisiejsze prace i nadchodzącą noc. "O duszo, patrz, twój Najsłodszy Oblubieniec otworzył Ci swój bok, ażeby Ci darować Swoje Serce. Powstań zatem, przyjaciółko Chrystusa, bądź jak gołębica ścieląca gniazdko. Jak wróbel znalazłszy mieszkanie, nie przestawaj czuwać; jak synogarlica, ukrywaj swe młode płody czystej miłości; usta przykładaj, ażebyś piła wodę ze źródeł Zbawiciela. To jest bowiem źródło wytryskujące w środku raju, które dzieląc się na cztery ramiona i wylewając się na serca, użyźnia całą ziemię" św. Bonawentura

Panie, daję Ci moją radość i moją spokojną ufność; podtrzymuje mnie Twoja miłość, zdaję się na nią, poświęcam się, gubię się w niej... O miłości bezmierna Boga mojego, obecnie mogę miłować Cię tylko pośrednio... Mogę Ci złożyć w darze tylko Twoje dobra, które wychodzą z rąk moich, zbyt zmarnowane i okrojone!... O dobroci i niewyczerpana czułości, o ojcze i matko, o miłości mocna i czuła, delikatna i osobowa, o przyjacielu wierny i radosny, o oblubieńcze namiętny i zazdrosny, o bracie, który udzielasz rad i kierujesz, o rzeko głęboka i spokojna, ogniu, który spalasz, światłości, która dajesz wszelkie światło, o Boże, o Ojcze, moje wszystko, o Miłości, do której wracam pospiesznie, o Miłości, czekaj na mnie, otom ja! Wszystko jest boskie. Nie ma tutaj nic świeckiego... Boże mój, Ojcze, Boże mój, przyjacielu, najczulszy i przewidujący... Boże słodszy niż moja matka (P. Lyonnet). Daj mi siebie, Boże mój, oddaj mi siebie! Kocham Cię, a jeśli to mało, spraw, niech kocham więcej. Nie mogę odmierzyć, bym wiedział, ile miłości mi brakuje do miary wystarczającej, aby życie moje biegło w Twoje objęcia i nie odwracało się, dopóki nie schroni się „w ukryciu Twojego oblicza”. Tyle wiem tylko, że źle mi jest bez Ciebie zarówno na zewnątrz mnie, jak i we mnie samym, a wszelkie bogactwo, które nie jest Bogiem moim, jest dla mnie ubóstwem. Moim ciężarem jest miłość moja. Ona mnie niesie, dokądkolwiek dążę. To Twój dar zapala nas i unosi w górę; gorejemy i idziemy. Wznosimy się przez wznoszenie się sercem... To Twój ogień, Twój dobry ogień, zapala nas i idziemy, gdyż zdążamy w górę do pokoju niebieskiego Jeruzalem (św. Augustyn: Wyznania XIII, 8, 9; 9, 10).