Muddy_Waters_-_You_Can_t_Loose_What_Your_Never_Had.flv

Muddy Waters
Muddy Waters
Muddy Waters (blues musician).jpg
Muddy Waters na otwarciu Peaches Records & Tapes w Rockville
Imię i nazwisko McKinley Morganfield
Data i miejsce urodzenia 4 kwietnia 1915
Rolling Fork, Missisipi
Pochodzenie Stany Zjednoczone
Data i miejsce śmierci 30 kwietnia 1983
Westmont, Illinois
Instrument gitara, harmonijka ustna
Gatunek blues
Aktywność 1941-1983
Wytwórnia płytowa Columbia Records
Strona internetowa

McKinley Morganfield znany jako Muddy Waters (ur. 4 kwietnia 1915 w Rolling Fork w Mississippi, zm. 30 kwietnia 1983 w Westmont w Illinois) – amerykański bluesman, przedstawiciel bluesa chicagowskiego i bluesa Delty.

Jeden z pionierów elektrycznego bluesa. Obok B.B. Kinga był "ojcem chrzestnym" blues rocka inaczej zwanego "białym bluesem".

Pierwszego nagrania Muddy Waters dokonał w 1941, jeszcze na plantacji w tzw. Delcie Mississippi, dla Alana Lomaksa rejestrującego nagrania dla Biblioteki Kongresu. Później Waters przeniósł się do Chicago. Zmienił gitarę akustyczną na elektryczną, a do zespołu dodał sekcję rytmiczną oraz harmonijkę ustną. Jego zespół grywał w zachodnich dzielnicach Chicago, aby następnie dołączyć do wytwórni płytowej Chess Records, która wylansowała później wiele gwiazd bluesa.

Wpływ twórczości Muddy Watersa był olbrzymi i to na tak różnorodne gatunki jak blues, rhythm and blues, rock, folk, jazz i country. Waters osobiście pomógł w rozpoczęciu kariery muzycznej Chuckowi Berry'emu i wielu innym.

Do inspiracji muzyką Watersa przyznawali się tacy znani muzycy i grupy jak Jimi Hendrix[1], The Band, Jeff Beck, Rod Stewart, Eric Clapton, czy Ten Years After.

Tura koncertowa zespołu Muddy Watersa po Anglii w 1958 odbiła się szerokim echem, ponieważ był to prawdopodobnie pierwszy zespół grający tam muzykę inną niż muzyka pop. Nic dziwnego, że zespół The Rolling Stones przybrał swoją nazwę od tytułu utworu Watersa "Rollin' Stone" z 1950, a Led Zeppelin oparł swój hit "Whole Lotta Love" na utworze "You Need Love". Autorem wielu piosenek Watersa był basista jego zespołu, słynny bluesman Willie Dixon.

W 1980 roku Muddy Waters został wprowadzony do Blues Hall of Fame, a w 1987 do Rock and Roll Hall of Fame[2].
Dyskografia Muddy Watersa[edytuj]

1960 At Newport
1960 Sings Big Bill Broonzy
1963 Folk Festival of the Blues (live)
1964 Folk Singer
1964 Muddy Waters
1966 Down on Stovall's Plantation
1967 Blues from Big Bill's Copacabana
1967 Brass and the Blues
1967 Super Blues (Muddy Waters, Bo Diddley, Little Walter)
1967 The Super Super Blues Band (Muddy Waters, Bo Diddley, Howlin' Wolf)
1968 Electric Mud
1969 After the Rain
1969 Fathers and Sons
1969 Sail On
1970 Vintage Mud
1970 Back in the Good Old Days
1970 Good News
1970 Goin' Home – Live in Paris 1970
1970 They Call Me Muddy Waters [I]
1971 Muddy Waters Live (At Mr. Kelly's)
1971 The London Muddy Waters Sessions
1972 Muddy Waters Live
1973 Mud in Your Ear
1973 Can't Get No Grindin'
1974 London Revisited
1974 Muddy & the Wolf
1975 Woodstock Album
1976 Live at Jazz Jamboree '76 (album wydane w Polsce)
1977 Chess
1977 Hard Again
1977 Live Chess
1977 Unk in Funk
1978 I'm Ready
1979 Muddy "Mississippi" Waters Live
1981 King Bee
1995 Goodbye Newport Blues (live)
1996 Mississippi Rollin'
1996 Rollin' & Tumblin'
1997 Paris 1972
1997 Goin' Way Back
2000 The Essential Collection
2002 Hoochie Coochie Man In Montreal (live)
2002 Live in Paris (1970)