dia.tessin

Prezent
Ulubiony
Wiadomość

Maciek

widziany: 12.08.2024 22:14

37
196
3198
9

3440 plików
63,62 GB

Ukryj opis

Foldery

dia.tessin

Dokumenty

Dokumenty historii Polski

US Army March John Philip Sousa

Wyspiański Stanisław

zachomikowane

Balum balum - La Linea

WTC

Zaczarowany ołówek

Ostatnio pobierane pliki

brzeg i fale 1366x768.jpg

jesień 1366x768.jpg

Koch Snowflake, Silbury Hill, England, 1997 1366x768.jpg

Spinning Star, Wiltshire, England 1366x768.jpg

jesienią 1366x768.jpg

jesienna droga 1366x768.jpg

w parku 1366x768.jpg

La_Linea_Series_-_Episode_001.avi

Ostatni seans filmowy (The Last Picture Show). 1971.avi

Nie przysyłaj mi kwiatów 1964 xvid - lektor PL.avi

KOMEDIA ( rewelacja) George Kimball (Rock Hudson), pra ...

Dokumenty historii Polski

Galeria

sortuj według:
nazwa
typ pliku
rozmiar
data dodania

3,2 MB
7 kwi 10 23:50

Gazeta Gdyńska 31 VIII 1939.pdf

Ostatni przedwojenny numer popularnej Gazety Gdyńskiej z 31 sierpnia 1939 r

1,6 MB
7 kwi 10 23:01

19 V 1981, Warszawa
Informacje Wydziału Kultury KC PZPR dotyczące ingerencji cenzorskich w filmie A. Wajdy, stosunku reżysera do nich, wymowy politycznej filmu, spodziewanego odbioru społecznego oraz poziomu artystycznego.

Film w 1981 r. otrzymał na festiwalu w Cannes Złotą Palmę. Udostępnienie tak niewygodnego dla władz filmu szerokiej publiczności było też świadectwem słabości aparatu władzy między VIII 1980 a 13 XII 1981 r

Miejsce przechowywania: Archiwum Akt Nowych, KC PZPR, Wydział Kultury, sygn. 889/63, s. 1-8

5,5 MB
7 kwi 10 23:01

Protokół posiedzenia BP KC PZPR.pdf

13 XII 1981, Warszawa
W protokole zawarte są mi. in. oceny sytuacji społeczno-politycznej w kraju przez Biuro Polityczne KC PZPR, realizacja decyzji o wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce, stosunek Lecha Wałęsy i hierarchii Kościoła katolickiego do stanu wojennego, działalność służb informacyjno-propagandowych, opinie światowe; reakcja Leonida Breżniewa na decyzję o wprowadzeniu stanu wojennego, sytuacja w PZPR.

Miejsce przechowywania: Archiwum Akt Nowych, Polska Zjednoczona Partia Robotnicza, Komitet Centralny w Warszawie, sygn. V/171, k. 404-420.

8,2 MB
7 kwi 10 23:01

2–5 V 1956.pdf

Protokół 91-ego posiedzenia Biura Politycznego dotyczący rezygnacji Jakuba Bermana z funkcji członka Biura Politycznego KC PZPR.

XX Zjazd KPZR 14-25 II 1956 r. stał się przełomowy dla ruchu komunistycznego. Referat Nikity Chruszczowa, który ujawnił zbrodnie Stalina i poddał druzgocącej krytyce stworzony przez niego system wypaczeń, doprowadził do "odwilży". Śmierć Bieruta ułatwiała ocenę popełnionych błędów i wypaczeń.

Jakub Berman był najbliższym współpracownikiem Bieruta, należał do najściślejszego kierownictwa partii (Bierut, Berman, Minc) i jednocześnie pełnił funkcję członka prezydium rządu (1950-1952) i wicepremiera (1954-1956). Będąc członkiem Biura Politycznego był odpowiedzialny za problemy ideologiczne, oświatowe, kulturę, propagandę oraz sprawy zagraniczne i bezpieczeństwa.

Po śmierci Bieruta w kierownictwie PZPR zaczęły zachodzić zmiany. Rozliczanie się z przeszłością władze partyjne rozpoczęły od własnego grona. Niektóre osoby zdjęto po cichu ze stanowisk, niektórych zmuszono do tzw. samokrytyki, tylko nielicznych osądzono.

Proces odsuwania od władzy Bermana trwał ponad rok. Na posiedzeniu Biura Politycznego 2-3 V 1956 r. Berman złożył rezygnację z funkcji członka BP i wicepremiera rządu, w lipcu 1956 r. VII Plenum KC PZPR zgodziło się na pozbawienie go stanowiska w BP. Uchwałą IX Plenum KC PZPR z 18 V 1957 r. usunięto go ze składu KC i z partii (z prawem ubiegania się o powrót do partii po 3 latach) jako ponoszącego odpowiedzialność za niedostateczny nadzór nad organami bezpieczeństwa publicznego, które dopuściły się poważnych naruszeń praworządności. Mimo iż dwukrotnie zwracał się do zjazdów partii o przywrócenie członkostwa, nie przywrócono mu statusu członka partii.

Prezentowany protokół znajduje się w teczce zatytułowanej "Tajne protokóły i notatki z protokółów posiedzeń Biura Politycznego od 1955 roku do 1958 r.". Protokoły z tej teczki różnią się od oficjalnych protokołów BP. Wersja oficjalna zawiera 3 punkty porządku obrad: sprawę Bermana, zatwierdzenie wyroku wydanego przez CKKP na kilku literatów i dziennikarzy oraz ustalenie terminu plenum KC.

Mimo iż w tytule mowa jest o czterech dniach obrad Biura Politycznego, w omawianej wersji protokołu została przedstawiona dyskusja jedynie z dwóch dni: 2 i 3 V. Na porządku dziennym posiedzenia stanęła "sprawa tow. Bermana". W pierwszym dniu Berman nie był obecny. Ochab poinformował, że Berman chce złożyć rezygnację z stanowiska członka BP i wicepremiera rządu. W dyskusji poruszano przede wszystkim temat jego odpowiedzialności za aparat bezpieczeństwa. W drugim dniu obrad obecny był również Berman. Przyznając się, iż "mimo usilnych starań robiłem dużo błędów", jego linia obrony polegała na przerzucaniu winy przede wszystkim na Ławrentija Berię i Józefa Stalina, częściowo na Bolesława Bieruta, któremu "nie szczędziłem siły, by [...] pomagać", próbował pomniejszać swój wpływ na aparat bezpieczeństwa. Wybrana została Komisja w składzie: Ochab, Zawadzki, Cyrankiewicz i Mazur dla sformułowania komunikatu o wyjściu Bermana z BP KC PZPR i rządu.
Miejsce przechowywania: Archiwum Akt Nowych, Polska Zjednoczona Partia Robotnicza. Komitet Centralny w Warszawie, sygn. V/41, s. 4-28.

10,7 MB
7 kwi 10 23:01

Projekt Konstytucji PRL z poprawkami Bieruta.pdf

Projekt Konstytucji PRL uchwalonej w 1952 r. z odręcznymi poprawkami naniesionymi atramentem przez Bolesława Bieruta

Zapowiedź uchwalenia nowej konstytucji zawierał Manifest Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Do realizacji m.in. tego zadania został powołany Sejm Ustawodawczy.

Prace projektodawcze początkowo przebiegały jednak poza parlamentem. W czerwcu 1949 r. Sekretariat KC PZPR powołał Komisję "A" (roboczą) i Komisję "B" (ideologiczną). Zakładano, że Komisja "A" określi zakres zagadnień wymagających konstytucjonalizacji i na podstawie tekstów poszczególnych rozdziałów, opracowanych w komisji roboczej, Komisja "B" miała rozstrzygnąć, które z nich będą wymagać decyzji politycznych najwyższych instancji PZPR i zredagować wstępny projekt ustawy zasadniczej. Redaktorem i głównym referentem projektów konstytucyjnych został Stefan Rozmaryn. W listopadzie 1950 r. tekst pierwszej redakcji projektu konstytucji był przedmiotem obrad Biura Politycznego.

Od marca 1951 r. decydujący wpływ na treść projektu ustawy zasadniczej miało Biuro Polityczne KC PZPR z Bolesławem Bierutem na czele. Dopiero gdy zbliżał się termin upływu kadencji sejmu zintensyfikowano prace parlamentarne. 26 V 1951 r. Sejm Ustawodawczy uchwalił ustawę konstytucyjną o trybie przygotowania i uchwalenia Konstytucji Polski Ludowej. Wczesną jesienią 1951 r. Bierut przedstawił tekst projektu ustawy zasadniczej w języku rosyjskim do akceptacji Józefowi Stalinowi. Ten naniósł ołówkiem ponad 50 poprawek, które zostały przetłumaczone na jęz. polski i wprowadzone przez Bieruta do polskiej wersji projektu.

We wrześniu 1951 r. została utworzona Komisja Konstytucyjna w celu opracowania wstępnego projektu i poddania go ogólnonarodowej dyskusji. Podczas inauguracyjnego posiedzenia powołano podkomisje, spośród których najważniejszą była Podkomisja Redakcyjna i Zagadnień Ogólnych pod przewodnictwem Bieruta. Podkomisja ta 15 XI 1951 r. uchwaliła "projekt wstępnego projektu", który uwzględniał już poprawki Stalina. Został on ostatecznie uchwalony 18 I 1952 r. i poddany ogólnonarodowej dyskusji. Konstytucja PRL została jednomyślnie uchwalona 22 VII 1952 r. i tego samego dnia weszła w życie. Wielokrotnie nowelizowana część jej przepisów obowiązywała do czasu uchwalenia Konstytucji RP 2 IV 1997 r.

Projekt Konstytucji PRL z poprawkami Bieruta 18 IX 1970 r. został przekazany z Kancelarii Sekretariatu KC PZPR do Składnicy Akt KC PZPR, a następnie do Centralnego Archiwum KC PZPR. Tutaj, przechowywany w szafie pancernej, był udostępniany bardzo wąskiemu gronu historyków. Od 1990 znajduje się w Archiwum Akt Nowych.

Miejsce przechowywania: Archiwum Akt Nowych, Kolekcja akt różnej proweniencji, sygn. I/113, s. 1-23.

0,8 MB
7 kwi 10 23:01

Protokól wyboru Prezydenta RP 31 V 1926.pdf

31 V 1926, Warszawa
Protokół przedstawia przebieg wyboru Prezydenta RP przez Zgromadzenie Narodowe.

W wyniku wojskowego zamachu stanu, przeprowadzonego przez Józefa Piłsudskiego, 14 maja 1926 r. podał się do dymisji rząd Wincentego Witosa, a w nocy z 14 na 15 maja prezydent RP Stanisław Wojciechowski złożył swój urząd na ręce marszałka sejmu Macieja Rataja. Rataj, po porozumieniu się z Piłsudskim, przyjął obie dymisje i - zgodnie z konstytucją – objął funkcję głowy państwa.

31 maja zwołano Zgromadzenie Narodowe dla wyboru nowego prezydenta. Zgłoszonych zostało dwóch kandydatów: Józef Piłsudski i Adolf Bniński, którzy otrzymali odpowiednio 292 i 193 głosy. W głosowaniu wzięło udział 546 senatorów i posłów, 61 głosów było nieważnych. Zdecydowaną większością głosów na urząd prezydenta Rzeczypospolitej został wybrany Piłsudski, który, ku ogólnemu zaskoczeniu, wyboru nie przyjął. Traktując wybór jako legalizację swoich działań, oznajmił, iż nie mógłby złożyć przysięgi na "konstytucję ograniczającą rolę prezydenta tylko do reprezentacji".

Nazajutrz Zgromadzenie Narodowe zebrało się ponownie, wybierając na urząd prezydenta RP Ignacego Mościckiego.

Miejsce przechowywania: Archiwum Akt Nowych, Biuro Sejmu RP, sygn. 14, s. 6- 8.