Historia tego słuchowiska zaczęła się w 1973 r., kiedy to reżyser Jerzy Markuszewski zamówił u Janczarskiego cykl komediowy. Nie precyzował tematyki, ale powiedział ma być śmiesznie i mają występować baba i chłop. Pierwsza emisja miała miejsce jeszcze tego samego roku w programie III Polskiego Radia w Ilustrowanym Tygodniku Rozrywkowym. Słuchowisko było następnie emitowane w różnych programach, głównie w Trójce, choć także w Jedynce. Ogółem ukazały się na antenie 294 odcinki, wciąż emitowane są one w Powtórce z rozrywki. Ostatnie odcinki nagrane zostały już po nagłej śmierci Janczarskiego.

Fabuła
W większości odcinków jedynymi bohaterami słuchowiska są tytułowy pan Sułek - niezbyt inteligentny, wieczny uczeń szkoły podstawowej oraz rencistka pani Eliza, która jest jego opiekunką. Czas w słuchowisku płynie zgodnie z rzeczywistym, zatem między pierwszym, a ostatnim odcinkiem mija prawie 30 lat. Niewiele jednak się zmienia:
- pani Eliza wciąż jest rencistką;
- pan Sułek mimo podeszłego już wieku wciąż jest uczniem szkoły podstawowej;
- pani Eliza wciąż bez wzajemności kocha się w Sułku;
- oboje wciąż mieszkają w rozlatującej się szopie i ledwo wiążą koniec z końcem;
- pani Eliza wciąż powtarza kocham pana, panie Sułku, a Sułek odpowiada Cicho, wiem!.

Obsada i postaci
W prawie wszystkich odcinkach jedynymi występującymi jest pani Eliza oraz pan Sułek. O ile Marta Lipińska od początku miała grać panią Elizę, o tyle Krzysztof Kowalewski do roli pana Sułka został zwerbowany w ostatniej chwili. Według jego opowieści początkowo do roli Sułka Janczarski przeznaczył Kazimierza Kaczora. Kaczor po prostu nie zdążył pojawić się na nagraniu, a naglił termin emisji i tu pojawił się Kowalewski. Oprócz nich występowali także:
- Jan Kobuszewski w kilku odcinkach gra listonosza i wypowiada kilka słów;
- Ewa Gawryluk w kilku odcinkach gra listonoszkę i jej miłość do Sułka jest głównym motywem odcinków;
- Maciej Zembaty w 7 odcinkach gra główną rolę u boku Celińskiej;
- Stanisława Celińska w 6 odcinkach gra główną rolę u boku Zembatego;
- Henryk Borowski w jednym z odcinków gra pradziada Huberta;
- Jacek Janczarski gra narratora.
Janczarski pisał do prawie każdego z odcinków bardzo dowcipne zakończenie i prawie każde z nich czytał sam, jednak w początkowych odcinkach zakończenia czytane były przez innych. Byli to m.in. Stefan Friedmann, Maria Czubaszek, Jerzy Markuszewski, Jan Tadeusz Stanisławski.
Oprócz występujących postaci są też takie, o których bohaterowie opowiadają. Głównym bohaterem opowieści jest Gajowy Marucha, jego podopieczny Cypis oraz doktor Wałaszewski, choć pojawiają się także inne osoby (głównie z otoczenia Sułka). Gajowy Marucha jest także bohaterem większości dowcipnych zakończeń czytanych przez Janczarskiego.

Ciekawostki
Ukazało się wydanie książkowe zawierające niektóre epizody cyklu, kilka z nich doczekało się też ekranizacji jako krótkie formy w TVP.
W 2004 roku ukazało się wydanie archiwalnych audycji na płycie CD.
W radiowej Trójce emitowano także krótkie słuchowisko Saga Rodu Wymęga-Zarawiejskich, o którym wspomniano na początku.
Po śmierci Janczarskiego w radiowej Trójce ukazały się wspomnienia ze współpracy z nim, m.in. Kowalewskiego i Lipińskiej.
Pierwowzorem postaci pana Sułka jest Antoni Sułek (obecnie profesor), z którym Janczarski studiował socjologię na UW.
Pierwowzorem postaci "doktora Wałaszewskiego" jest prof. dr hab. med. Janusz Wałaszewski chirurg, transplantolog, dyrektor Poltransplantu, prywatnie przyjaciel Janczarskiego.