W Poszukiwaniu Ducha Australii.avi

Centralna Azja, region Mongonmorit. Dokumentaliści obserwują wilki szare, drapieżniki uważane tu niemal za święte. Wytrwali łowcy, uzależnieni od przestrzeni, codziennie przemierzają kilkadziesiąt kilometrów w poszukiwaniu zdobyczy, głównie ssaków kopytnych. Okres godowy i poszukiwanie partnera zmusza je do pokonywania dystansów liczonych w setkach kilometrów, a pogoń za waderą może trwać nawet dwa tygodnie. Podczas gdy w Europie terytoria wilków skurczyły się do minimum, w Azji zwierzęta te znajdują dla siebie azyl i są otaczane pewnego rodzaju czcią. W końcu sam Czyngis-chan mówił o sobie, że jest synem wilka.

Centralna Azja, region Mongonmorit. Dokumentaliści obserwują wilki szare, drapieżniki uważane tu niemal za święte. Wytrwali łowcy, uzależnieni od przestrzeni, codziennie przemierzają kilkadziesiąt kilometrów w poszukiwaniu zdobyczy, głównie ssaków kopytnych. Okres godowy i poszukiwanie partnera zmusza je do pokonywania dystansów liczonych w setkach kilometrów, a pogoń za waderą może trwać nawet dwa tygodnie. Podczas gdy w Europie terytoria wilków skurczyły się do minimum, w Azji zwierzęta te znajdują dla siebie azyl i są otaczane pewnego rodzaju czcią. W końcu sam Czyngis-chan mówił o sobie, że jest synem wilka.

Jeff Douglas przygląda się wynalazkom, które przyczyniły się do rozwoju transportu i sposobu podróżowania. Człowiek od zawsze odczuwał potrzebę przemieszczania się, by poznawać świat. Stało się to inspiracją nieskończonej liczby pojazdów i innych środków transportu, które pokonują ograniczenia. Tym razem prowadzący przyjrzy się m.in. desce surfingowej, regatowym jachtom i czołgom.

Jeff Douglas przygląda się wynalazkom, które przyczyniły się do rozwoju transportu i sposobu podróżowania. Człowiek od zawsze odczuwał potrzebę przemieszczania się, by poznawać świat. Stało się to inspiracją nieskończonej liczby pojazdów i innych środków transportu, które pokonują ograniczenia. Tym razem prowadzący przyjrzy się m.in. desce surfingowej, regatowym jachtom i czołgom.

Tadż Mahal to indyjskie mauzoleum wybudowane w XVII wieku z polecenia cesarza Szahdżahana z dynastii Wielkich Mogołów. Władca kazał wznieść tą okazałą budowlę na pamiątkę jego przedwcześnie zmarłej żony Mumtaz Mahal. W 1631 roku kobieta ta umarła przy porodzie ich czternastego dziecka. Według legendy przed śmiercią zobowiązała męża do spełnienia trzech obietnic: nigdy się nie ożenić, zaopiekować się dziećmi oraz postawić na jej cześć budynek, który będzie ją upamiętniał po śmierci. W ten sposób rok później zaczęto budowę "Świątyni miłości", jak często określany bywa Tadż Mahal. Trwała ona dwadzieścia dwa lata, a według różnych podań pracowało przy niej od 20 do 25 tysięcy robotników.