Wiele drog - Antologia.mobi
codix2 / 08 sierpień / Wiele drog - Antologia.mobi
Download: Wiele drog - Antologia.mobi
Pobierz0,55 MB
zawartość zbioru:
- Krystyna Siesicka: Urszula
- Aleksander Minkowski: Pieszczoch
- Jerzy Kulik: Opowiadanie dla przyjaciela
- Maryta Czermińska: Agnieszka z siódmego obłoku
- Tadeusz Zimecki: Virtuti dla Karakuła
- Edmund Niziurski: Trzech pancernych i pół
- Janusz Nasfeter: Mustang
- Wanda Żółkiewska: Twarz mojego ojca
- Aleksander Minkowski: Pojedynek z Johnem
- Jan Kurczab: O czwartym, który został drugim
- Irena Zajączkiewicz-Dudkowa: Przebiśniegi
- Janusz Domagalik: Idąc do siebie
Komentarze:
Aby dodawać komentarze musisz się zalogować
Inne foldery z plikami do pobrania
Inne pliki do pobrania z tego chomika
Autor opisuje sypialniane podboje i przedziwne seksualne wybryki postaci historycznych, mężczyzn, którzy nie przyjmowali do wiadomości słowa nie. Poczynając od Napoleona, mówiącego: Nie dzisiaj, Józefino!, ponieważ zajmował się akurat innymi damami, aż po odkryte niedawno gniazdka miłości Saddama Husseina. Cawthorne daje nam lekcję historii, którą trudno byłoby zapomnieć.
Jest to antologia, której koncepcję stworzył Jacek Dukaj, on też napisał wstęp. Już od początku można nabrać ochoty do czytania, bo ile z nas wie o „Historii przyszłości” Adama Mickiewicza? Książka rozpoczyna się ciekawie, potem jest już tylko lepiej.
...Michał podjechał pod pierwszy schodek przed wejściowymi drzwiami, wyjął z transportera butelkę, lecz nie postawił jej od razu na ganku; obszedł dom i zajrzał w pierwsze okno. za narożnikiem.
- Nie śpi! - ucieszył się.
W oknie, w obramowaniu zsuniętych na boki barwnych zasłonek wisiała dziwaczna klatka. Siedziała w niej wielka, purpurowa-błękitna papuga z białym czubem na łbie. A klatka była istotnie dziwaczna: zbudowana w kształcie mauretańskiego pałacu miała wiele ganeczków, krużganków i wieżyczek, a najwyższą z nich, sięgającą karnisza, zdobił pozłacany półksiężyc.
- Nie śpi - powtórzył ciszej chłopiec, to stwierdzenie nie odnosiło się do papugi, lecz da jej właściciela.
Błażej Kiernicki - od kilkunastu już lat emerytowany bosman Polskiej Marynarki Wojennej, który służbę na morzu zaczynał w carskiej Flocie Czarnomorskiej - wśród wielu marynarskich nawyków zachował również zwyczaj wczesnego wstawania. Budził się między piątą a szóstą, wypijał przygotowane wieczorem mleko z miodem i odstawiając szklankę, sięgał pa fajkę. Wprawdzie palenie w łóżku, to rzecz brzydka, bosman jednak mógł sobie na ta pozwolić - mieszkał sam i nie było nikogo, kto mógłby go strofować. Później rozsuwał w oknie firanki, zdejmował z klatki jedwabny, turecki szal, co rozbudzana papuga kwitowała raźnym:
"Cześć, stary byku!" i na powrót kładł się da łóżka. Ale już nie zasypiał - czytał.
Miał dwóch ulubionych pisarzy: Conrada i Londona...
Żyją na dalekiej północy, regularnie korzystają z sauny, mają miliony telefonów komórkowych, a wokół nich latają miliardy komarów. Ich język nie zna zjawiska rodzaju gramatycznego, ani przyimków, za to rzeczownik odmienia się przez piętnaście przypadków. Nigdy nie mówią „kocham cię”, choć wydają na świat najinteligentniejsze dzieci. Są małomówni i długo każą czekać na odpowiedzi. Uwielbiają kąpiele w lodowatych jeziorach, smutne fińskie tango i rozmowy w saunie. Za to wszystko pokochał ich Wolfram Eilenberger – a szczególnie jedną z nich. Studencka miłość zatrzymała go w Finlandii na dobre. Dziś o rodakach żony mówi, że są przesympatyczni, choć trochę dziwni…
Rok 1943, front wschodni. Szok po przegranej przegranej przez Niemców bitwie pod Stalingradem powoduje, że żołnierze Wehrmachtu przestają powoli wierzyć w geniusz Führera. Porucznik Fritz Helgert, którego trapią kłopoty rodzinne jak i niesłuszne oskarżenia o tchórzostwo i zdradę, zaczyna wątpić w słuszność ideologii hitlerowskiej. Wyraźnie odczuwa, że miłość do kraju i prześladowanej żony są czymś innym niż wierność wodzowi III Rzeszy. Jest przykładem człowieka, który po doznanych porażkach, stara ponownie obudzić w sobie człowieczeństwo i odnaleźć się w koszmarnej rzeczywistości. Czy uda mu się zachować własne spojrzenie na nie dającą większych nadziei rzeczywistość? A może wizje komunistycznych przeciwników są większym wyzwaniem dla świata? Może należy zdezerterować i przejść do obozu wroga?